Connect with us

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Λίμνη Καστοριάς – Εδώ τα κάνεις όλα!

Η προωθητική ταινία της Π.Ε. Καστοριάς που κορυφώνεται με την αρχαϊκή Δωρικότητα ενός στίχου του γνωστού θεατρικού συγγραφέα – ποιητή Δημήτρη Μάνου

Η Περιφερειακή Ενότητα Καστοριάς ανοίγει τις πύλες της σε έναν κόσμο μαγικό, όπου η λίμνη της Καστοριάς δεν είναι απλώς ένας προορισμός, αλλά ένα ιερό τοπίο, ένας καθρέφτης της ψυχής. Το βίντεο, μια οπτική συμφωνία γεμάτη χρώματα και συναισθήματα, αναδεικνύει τις ποικίλες όψεις της λίμνης από την ηρεμία των νερών της μέχρι την αδρεναλίνη των δραστηριοτήτων της.

Μέσα από μια σειρά εντυπωσιακών πλάνων, σας προσκαλούμε να βιώσετε τη μαγεία της Καστοριάς. Να αφεθείτε στη γαλήνη του ψαρέματος, να ταξιδέψετε με το καράβι «Ολυμπία» σε μια περιήγηση γεμάτη γοητεία, να κολυμπήσετε με το καγιάκ στα ήρεμα νερά και να νιώσετε την ελευθερία της πτήσης με παραμοτέρ. Η λίμνη ζωντανεύει μέσα από την κίνηση, τη δράση και τις στιγμές χαλάρωσης που προσφέρει απλόχερα, ενώ η φύση, με τη μεγαλειώδη παρουσία της, μας καλεί να την εξερευνήσουμε και να την αγαπήσουμε.

 

Δείτε το video εδώ:

https://fb.watch/wB9ReHuyMa/

Σε αυτή την εμπειρία, προστίθεται και η ποιητική ευαισθησία του γνωστού Καστοριανού θεατρικού συγγραφέα – ποιητή, Δημήτρη Μάνου, ο οποίος αποτύπωσε με αρχαϊκή Δωρικότητα την πεμπτουσία του τοπίου:

«Σε λάτρεψα ως ιερό, σ’ αγάπησα ως κάλλος»

Ένας στίχος κόσμημα που μας καλεί να δούμε τη λίμνη, όχι απλώς ως ένα μέρος, αλλά ως ένα ιερό τοπίο, ένα κάλλος ανέσπερο που αγγίζει το αρχέτυπο, ήτοι την ψυχή μας.

Αυτό το βίντεο δεν είναι απλώς μια παρουσίαση, αλλά μια πρόσκληση σε ένα ταξίδι συναισθημάτων, όπου κάθε εικόνα και κάθε δραστηριότητα μας φέρνει πιο κοντά στην ψυχή της Καστοριάς.

Ελάτε λοιπόν να ανακαλύψουμε μαζί την άρρητη ομορφιά της λίμνης αφήνοντας την αγάπη για το κάλλος να μας καθοδηγεί.

 

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Continue Reading
Advertisement

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Ψάρεμα και ιχθυοκαλλιέργειες δίνουν ακόμη μία διέξοδο στον ελληνικό τουρισμό

Ένα καΐκι, ένας ψαράς που απλώνει τα δίχτυα του στο μπλε της θάλασσας, και οι γλάροι που πετούν. Αυτή η εικόνα της Ελλάδας ήταν κυρίαρχη στις καρτ ποστάλ που έπαιρναν μαζί τους ως ενθύμιο οι τουρίστες. Σήμερα, όμως, οι τουρίστες μπορούν πλέον και γίνονται μέρος αυτής της “καρτ ποστάλ”, καθώς μοιράζονται μαζί με τους ψαράδες την εμπειρία της θάλασσας και του απέραντου μαγευτικού της κόσμου, όπως αναφέρει μιλώντας στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η πρόεδρος του Πανελλήνιου Σωματείου Αλιευτικού Τουρισμού Αντωνία Βασιλείου.

Με το νομοθετικό πλαίσιο να δίνει πλέον το πράσινο φως για να γίνουν και οι ιχθυοκαλλιέργειες επισκέψιμες, ανοίγει η “βεντάλια” των δυνατοτήτων για την αξιοποίηση του θαλάσσιου πλούτου με μια εναλλακτική τουριστικά προσέγγιση που ενισχύει ακόμα περισσότερο τη βιωσιμότητα, κοινωνικά, οικονομικά αλλά και περιβαλλοντικά.

Ήδη, εδώ και περίπου μια δεκαετία ο αλιευτικός τουρισμός στην Ελλάδα αποτελεί πραγματικότητα. Οι ψαράδες έπαψαν να είναι οι μοναχικοί ταξιδευτές και καλωσορίζουν κόσμο στα καΐκια τους. Η κ.Βασιλείου είναι μια από τις ελάχιστες γυναίκες αλιείς που υπάρχουν στην Ελλάδα. Κάποτε, όπως αναφέρει, δεν είχε καν δικαίωμα να ανέβει στο καΐκι του συζύγου της αφού δεν άνηκε στο πλήρωμα. Από τότε που άλλαξε ο νόμος, το καΐκι πλέον μπορεί να δέχεται εκτός από το πλήρωμα και έναν συγκεκριμένο αριθμό επισκεπτών, ανάλογα με το μέγεθός του. «Σήμερα έχω κι εγώ το δικό μου καΐκι και δραστηριοποιούμαι στον αλιευτικό τουρισμό στο νησί της Κεφαλονιάς. Συνολικά έχουν εκδοθεί περίπου 315 άδειες αλλά οι ενεργές άδειες των σκαφών που πραγματοποιούν συστηματικά εκδρομές κάθε χρόνο είναι περίπου 150. Με τον αλιευτικό τουρισμό ασχολούνται επαγγελματίες αλιείς παράκτιας αλιείας μικρής κλίμακας. Δείχνουμε τα εργαλεία μας και ψαρεύουμε, είτε με δίχτυα είτε με παραγάδια, είτε με καλάμια, είτε με συρτή και καθετή. Μαγειρεύουμε αυτά που πιάνουμε, πάνω στο σκάφος και χρησιμοποιούμε πάντα τοπικά προϊόντα όπως το ορίζει και ο νόμος, καθώς αυτό είναι το νόημα να γευτούν οι επισκέπτες την τοπική γαστρονομία. Ακολουθούμε κάπως το πρόγραμμα του ψαρά. Όπως δηλαδή ένας ψαράς θα βγει να ψάρεμα, θα φτιάξει κάτι και θα φάει πάνω στο καΐκι του και μετά θα κάνει και καμιά βουτιά ενδιάμεσα, έτσι κι εμείς ακολουθούμε την ίδια διαδρομή», εξηγεί η κ.Βασιλείου.

Ο αλιευτικός τουρισμός αποτελεί ένα καλό συμπληρωματικό εισόδημα, όπως επισημαίνει η κ.Βασιλείου, «καθώς με την κλιματική κρίση μειώνεται το αλιευτικό απόθεμα, όπως ενίοτε και με την υπεραλίευση. Με αυτήν τη δραστηριότητα δεν σηκώνουμε δίχτυα για πολλά χιλιόμετρα. Ακόμη κι αν βγάλουμε 5 κιλά, είναι αρκετά για να μπορούμε να ταΐσουμε τον κόσμο που τρώει πάνω στο σκάφος το ψάρι απευθείας από τη θάλασσα, υπερβολικά φρέσκο».

«Οι ψαράδες μας είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές της χώρας μας. Γνωρίζουν το νησί από την απέξω πλευρά και το γνωρίζουν καλύτερα από όλους», προσθέτει.

Ως σωματείο, στοχεύουν στην περαιτέρω ενίσχυση της εκπαίδευσης των ψαράδων. Στα μεγάλα νησιά ο αλιευτικός τουρισμός έχει προχωρήσει αλλά εκείνο που επισημαίνει η κ.Βασιλείου ως ανάγκη, είναι να δραστηριοποιηθούν και τα μικρά νησιά πιο ενεργά. Είναι ένας σημαντικός κλάδος, δίνει δουλειά σε πολλές οικογένειες και έλκει το ενδιαφέρον πολλών τουριστών, κυρίως ξένων. Συμβάλει επίσης στην οικονομική κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα καθώς γίνεται μείωση των αλιευτικών εργαλείων.

Την ίδια ώρα, η δημιουργία θεσμικού πλαισίου για την επισκεψιμότητα και των ιχθυοκαλλιεργειών, δίνει μια επιπλέον δυνατότητα στους ανθρώπους που ασχολούνται με τον θαλάσσιο τουρισμό, όπως υπογραμμίζει ο Σάββας Χατζηνικολάου, ιχθυολόγος και επαγγελματίας αυτοδύτης.

«Είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να δει ο κόσμος πώς δουλεύει μια ιχθυοκαλλιέργεια στην πράξη και να συμμετέχει σε μια δραστηριότητα συμβατή με το περιβάλλον. Για αυτό μπορεί και γίνεται και σε περιοχές natura. Ενδυναμώνεται η βιοποικιλότητα και αυτός είναι ο λόγος που βλέπουμε πολλά ψάρια, με επιστέγασμα τα δελφίνια. Εμείς κάνουμε φιλοπεριβαλλοντικές εκδρομές στην περιοχή αλλά με τον νέο νόμο θα μπορούμε να μπαίνουμε στην ιχθυοκαλλιέργεια και να κάνουμε καταδύσεις ή να μπει ένα σκάφος να δει την διαδικασία. Είναι ένας έμμεσος τρόπος διαφήμισης της ιχθυοκαλλιέργειας και των προϊόντων μας και της καλής ποιότητας που αυτά έχουν. Να δει ο κόσμος ότι μια ιχθυοκαλλιέργεια που λειτουργεί σωστά δεν επιβαρύνει τον περιβάλλον αλλά το ενδυναμώνει», επισημαίνει ο κ.Χατζηνικολάου.

Πρόκειται για μια ψυχαγωγική εκπαιδευτική εκδρομή, μια εναλλακτική μορφή τουρισμού. Μπορεί να αξιοποιηθεί μέρος της ιχθυοκαλλιέργειας και ειδικά σε μικρά νησιά, όπως η Χάλκη, όπου μπορεί να προσφέρει στον επαγγελματία ένα εξτρά εισόδημα, σύμφωνα με τον κ.Χατζηνικολάου, ο οποίος τονίζει: «Γύρω από τις ιχθυοκαλλιέργειες οι οργανισμοί αυξάνονται και οι δύτες μπορούν να θαυμάσουν έναν υπέροχο κόσμο και να δουν μέχρι και δελφίνια και τόνους. Η παρουσία δελφινιών αποδεικνύει πόσο διαυγή είναι τα νερά και παράλληλα οι ειδικοί εξηγούν στοιχεία υδροβιολογίας. Είναι εκδρομές που μπορούν να ενταχθούν και στα πακέτα συνεδρίων και προσελκύουν το ενδιαφέρον πολύ κόσμου, γιατί γύρω από όλα αυτά ο επισκέπτης έρχεται σε επαφή με τον πολιτισμό, την ιστορία, τη γαστρονομία και την κουλτούρα ενός τόπου».

Νικόλ Καζαντζίδου

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Continue Reading

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Σύγχρονη Γκιούλιβερ – Nεαρή φωτογράφος καταγράφει τις περιπέτειες της σε εξωτικούς προορισμούς και έγινε viral στο διαδίκτυο

Μια πεζοπορία στο βουνό των θεών, τον Όλυμπο, άλλαξε ριζικά τη ζωή της. Η φωτογράφος Βάσω Παπά αποφάσισε να κάνει μια απλή εξόρμηση στη φύση, δίχως να γνωρίζει ότι αυτό θα την οδηγούσε στα πιο απόμακρα και υπέροχα μονοπάτια της ζωής της. Ξεκίνησε ένα ταξίδι εξερεύνησης στις πιο απομακρυσμένες γωνιές του πλανήτη και μάλιστα, τις περισσότερες φορές, ολομόναχη. Κολύμπι με καρχαρίες, μπάνιο σε καταρράκτες, πεζοπορία στο ενεργό ηφαίστειο στη Java της Ινδονήσιας και snorkeling με φαλαινοκαρχαρίες. Μάλιστα, όταν αποφάσισε να μοιραστεί αυτές τις εμπειρίες της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το ενδιαφέρον του κόσμου ήταν τεράστιο και η απήχηση μεγάλη.

«Τα ταξίδια και οι πεζοπορίες στα βουνά με έχουν αλλάξει σε πολλούς τομείς της ζωής μου. Οι εμπειρίες αυτές με έκαναν να κατανοήσω καλύτερα τον εαυτό μου και τον κόσμο γύρω μου», επισημαίνει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Βάσω Παπά και εξηγεί πως, «οι πεζοπορίες μου στην Ελλάδα, από τα βουνά του Ολύμπου μέχρι τα πιο απόκρυφα μονοπάτια, μ’ έχουν φέρει κοντά στη φύση και με έχουν διδάξει την υπομονή και την επιμονή. Είναι εκείνες οι στιγμές της σιωπής, όταν περπατάς μόνος σου στην κορυφή ενός βουνού, που συνειδητοποιείς πόσο σημαντικό είναι να συνδεθείς με το εσωτερικό σου “είναι”. Αυτές οι στιγμές με γεμίζουν δύναμη και με κάνουν να βλέπω τα πράγματα με διαφορετική προοπτική».

«Ξεκίνησα να δουλεύω με τη φωτογραφία και το βίντεο ως επαγγελματίας για διαφημιστικούς σκοπούς και γάμους, αλλά η μεγάλη στροφή ήρθε όταν άρχισα να εξερευνώ τις ταξιδιωτικές και πεζοπορικές μου εμπειρίες. Δημιούργησα το TikTok κανάλι για να μοιραστώ αυτές τις στιγμές και τις περιπέτειες με άλλους και να συνδεθώ με ανθρώπους που μοιράζονται το ίδιο πάθος. Η απήχηση ήταν τόσο μεγάλη, που σύντομα άρχισαν να με ανακαλύπτουν δημοσιογράφοι και να με καλούν για live συνδέσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές. Όλα αυτά τα βήματα συνδέονται με την επιθυμία μου να μοιράζομαι την αυθεντικότητα των εμπειριών μου και να ενισχύσω τη σχέση με το κοινό», σημειώνει.

Οι αγαπημένοι της προορισμοί είναι η Ασία και η Αφρική, γιατί όπως τονίζει, της προσφέρουν ένα συναίσθημα απόλυτης απομόνωσης και αυθεντικότητας. Στις περιοχές αυτές, οι άνθρωποι, οι κουλτούρες και το φυσικό τοπίο προσφέρουν εμπειρίες που δεν μπορείς να βρεις πουθενά αλλού, με μία αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε μέρη απόκοσμα και ανέγγιχτα από τη σύγχρονη ζωή.

 

Αναφερόμενη στην πιο δυνατή εμπειρία που είχε μέχρι σήμερα, είπε ότι, «ήταν το τρίμηνο σόλο ταξίδι μου στην Ασία, όπου επισκέφτηκα τις Μαλδίβες, τη Μαλαισία, τις Φιλιππίνες και το Μπαλί. Ήταν μια εμπειρία γεμάτη αδρεναλίνη και μοναδικές συναντήσεις με τη φύση και τους ντόπιους. Κολύμπησα με καρχαρίες, έκανα snorkeling φαλαινοκαρχαρίες, έζησα την εμπειρία του μεγαλύτερου zip line και της πτώσης με αλεξίπτωτο πλαγιάς, ενώ δοκίμασα πολλά water sports.

Στις Μαλδίβες έπαιξα ποδόσφαιρο με τους ντόπιους, ενώ στις Φιλιππίνες τραγουδήσαμε όλοι μαζί με τους locals στους δρόμους. Επισκέφτηκα πάνω από 30 νησιά στις Φιλιππινες με μονοήμερες κρουαζιέρες, είδα πηγολαμπίδες σε έναν ποταμό το βράδυ, και γεύτηκα εξωτικά φρούτα και τις τοπικές κουζίνες. Στο Μπαλί, έκανα μπάνιο σε καταρράκτες, συμμετείχα σε μια τελετή καθαρισμού σε ενα Μπαλινεζικο ναό και περπάτησα στους διάσημους ορυζώνες του νησιού. Η πιο απόκοσμη εμπειρία ήταν η πεζοπορία στο ενεργό ηφαίστειο στη Java της Ινδονησιας, όπου είδα την μπλε λάβα. Επίσης, ανέβηκα στο όρος Batur στο Μπαλί για να απολαύσω την ανατολή του ήλιου από την κορυφή. Είναι εμπειρίες και στιγμές που θα μπορούσα να μιλάω για αυτές μια ολόκληρη ζωή».

Η Βάσω Παπά διευκρινίζει πως γι’ αυτήν, «το νόημα της ζωής, είναι να ανακαλύπτουμε συνεχώς και να ζούμε με αυθεντικότητα, απλότητα, σύνδεση και σκοπό. Να εξερευνούμε τις δυνατότητές μας, να ζούμε στο παρόν και να απολαμβάνουμε τις μικρές στιγμές που μας κάνουν να νιώθουμε ζωντανοί. Για μένα, το νόημα της ζωής δεν είναι ένας στατικός προορισμός, αλλά η διαδικασία της εξερεύνησης και της ανάπτυξης μέσα από τις εμπειρίες, τις σχέσεις και τα ταξίδια μας».

Όπως η ίδια επισημαίνει το ταξίδι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ξεκίνησε από την ανάγκη της να μοιραστεί τις εμπειρίες της και τις μοναδικές στιγμές από τα ταξίδια και τις εξορμήσεις της, κυρίως στη φύση. «Επειδή πάντα αγαπούσα να εξερευνώ απομονωμένα μέρη και να ζω μια αυθεντική εμπειρία, σκέφτηκα πως θα μπορούσα να εμπνεύσω άλλους να κάνουν το ίδιο. Δημιούργησα το κανάλι μου στο TikTok και άρχισα να μοιράζομαι τις εικόνες και τα βίντεό μου, αποτυπώνοντας όχι μόνο τα τοπία, αλλά και τα συναισθήματα και τις εμπειρίες πίσω από αυτές τις περιπέτειες.

Η απήχηση ήταν εντυπωσιακή από την αρχή. Οι ακόλουθοι μου εκτίμησαν τον αυθορμητισμό και την αμεσότητα των ταξιδιών που μοιράζομαι. Αντί να δείχνω απλώς φωτογραφίες από δημοφιλή μέρη, επικεντρώθηκα σε εμπειρίες που προσφέρουν κάτι διαφορετικό, όπως την εξερεύνηση απόκοσμων τόπων. Τα σχόλια από τους ακολούθους μου είναι γεμάτα θετική ενέργεια. Πολλοί εκφράζουν τον θαυμασμό τους για το θάρρος και την περιπέτεια που μεταφέρω μέσα από τα βίντεο, ενώ άλλοι μου λένε ότι εμπνέονται να τολμήσουν και οι ίδιοι να εξερευνήσουν νέους προορισμούς και να ζήσουν περισσότερες αυθεντικές εμπειρίες», υπογραμμίζει.

Έχω επισκεφθεί αρκετούς προορισμούς στην Ευρώπη και σε άλλες ηπείρους, όπως το Μεξικό, η Τυνησία, το Ντουμπάι, η Μάλτα, η Κωνσταντινούπολη, το Λονδίνο, το Παρίσι, η Νορμανδία, η Φιλανδία, η Αλβανία, η Βουλγαρία, η Ιταλία, οι Φιλιππίνες, το Μπαλί, η Σιγκαπούρη, η Μαλαισία, οι Μαλδίβες και πολλά ακόμη. Όσον αναφορά την Ελλαδα κανω πολλες εξορμήσεις σε βουνά καθως και σε νησιά. Κάθε ταξίδι για μένα είναι μια νέα ευκαιρία για εξερεύνηση, τόσο στον κόσμο όσο και στον εαυτό μου».

Το μοναχικό ταξίδι δεν είναι εύκολη υπόθεση, λέει ωστόσο αν είσαι προσεκτικός οι κίνδυνοι μειώνονται. «Έχω βρεθεί σε καταστάσεις όπου η αίσθηση του κινδύνου ήταν παρούσα, αλλά ποτέ δεν ένιωσα ότι κινδύνευσα σοβαρά. Τα ταξίδια και οι εξορμήσεις μου, ειδικά σε απομακρυσμένα ή δύσβατα μέρη, δεν είναι πάντα προβλέψιμα και συχνά απαιτούν προσοχή και επαγγελματισμό. Όμως, ποτέ δεν είχα αληθινό κίνδυνο, επειδή πάντα προετοιμάζομαι προσεκτικά. Ελέγχω τις καιρικές συνθήκες, φροντίζω να έχω τον σωστό εξοπλισμό, και σε περιπτώσεις που ταξιδεύω μόνη, πάντα ενημερώνω κάποιον για την πορεία μου και τις ώρες άφιξής μου. Η ασφάλεια είναι πάντα η πρώτη προτεραιότητα, και αν νιώσω ότι οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές, δεν διστάζω να αναβάλω ή να τροποποιήσω το σχέδιο», τονίζει.

Κάθε ταξίδι είναι μοναδικό, κάθε τόπος ξεχωριστός και όπως διευκρινίζει η Βάσω Παπά, σχεδόν πάντα στο πλαίσιο των ταξιδιών της μαγειρεύει, συγκεκριμένα εξηγεί πως, «κάθε περιοχή, εκτός από τα φυσικά της κάλλη, έχει την παράδοση της, τις γεύσεις της, φέρει μια ιστορία που τη διαμορφώνει, είτε αυτή είναι αρχαία, είτε σύγχρονη. Η μαγειρική, είναι κάτι που ενσωματώνω σε όλες τις εξορμήσεις μου, καθώς αποτελεί σημαντικό μέρος της εμπειρίας μου. Η μαγειρική στην ύπαιθρο, με τα τοπικά υλικά και την απλότητα της φωτιάς ή του γκαζιού, είναι ένας τρόπος να “εμπλουτίσω” την εμπειρία του ταξιδιού».

Αλεξάνδρα Χατζηγεωργίου

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Continue Reading

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Δράμα: Αναβιώνει το έθιμο του «κουρμπανιού» στο Καλαμπάκι ανήμερα του Αγίου Αθανασίου

του ανταποκριτή μας Βασίλη Λωλίδη

Ανήμερα του Αγίου Αθανασίου στο Καλαμπάκι της ακριτικής Δράμας αναβιώνει το φημισμένο «κουρμπάνι», ένα από τα μακροβιότερα έθιμα που είναι άρρηκτα δεμένο με την πλούσια παράδοση των κατοίκων που ήρθαν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία.

Το κουρμπάνι, που κάθε χρόνο διοργανώνουν με πολλή φροντίδα τα μέλη του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού, με απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού αποτελεί πλέον εγγεγραμμένο στοιχείο στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας. Οι προετοιμασίες για το μεγάλο αυτό λαϊκό παραδοσιακό πανηγύρι ξεκινούν αμέσως μετά τα Φώτα και κορυφώνονται, σήμερα και αύριο, με το άναμμα των καζανιών και την προετοιμασία του φαγητού.

«Το κουρμπάνι στις 18 Ιανουαρίου, στον Άη Θανάση, είναι από τα ελάχιστα γνήσια πανηγύρια που απέμειναν και συνεχίζουν με τον ίδιο τρόπο στο νέο τόπο εγκατάστασης εδώ και εκατό χρόνια», επισημαίνει, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η πρόεδρος του μορφωτικού πολιτιστικού συλλόγου, Αθανασία Θεοδωρίδου. «Το κουρμπάνι», σημειώνει, «με το πέρασμα των ετών μετεξελίχθηκε από έθιμο μιας προσφυγικής ομάδας σε μια συλλογική έκφραση της κοινότητας που κατάφερε να διαμορφώσει την κοινή ταυτότητα πάνω σε μια μνήμη που δεν ήταν κοινή. Το κουρμπάνι δεν είναι απλώς ένα έθιμο, είναι η συνάντηση τριών γενιών που κρατούν την υπόσχεση που δόθηκε από τους πρώτους κατοίκους του χωριού».

Το κουρμπάνι είναι μια συλλογική προσπάθεια των κατοίκων

Οι αλλαγές που αναγκαστικά έχουν επέλθει στη διαδικασία του εθίμου αφορούν μόνον στους τρόπους που επιτυγχάνεται η ασφάλεια, η υγιεινή και οι σύγχρονες συνθήκες εθελοντικής εργασίας για τους ανθρώπους που προσφέρουν τον κόπο και τον χρόνο τους για να συνεχίσουν την παράδοση των προγόνων τους. Έτσι, το κουρμπάνι στο Καλαμπάκι της Δράμας, κατάφερε να διατηρήσει τον αρχικό του χαρακτήρα, δηλαδή την καθολική συμμετοχή, τον πυρήνα τέλεσής και την ακολουθία που κάθε πράξη έχει, συνενώνοντας ταυτόχρονα όλους όσοι επέλεξαν να ζήσουν στο χωριό, διαμορφώνοντας ένα κοινό σημείο αναφοράς.
Τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή του κουρμπανιού αποτελούν προσφορά όλων των μελών της κοινότητας, δίνοντας σε όλους αυτοδίκαια το δικαίωμα να συμμετέχουν σε αυτή την παραδοσιακή γιορτή και να λάβουν μερίδιο από το φαγητό. «Η πρακτική αυτή διαφυλάσσει τον πάνδημο και διαγενεακό χαρακτήρα  τους εθίμου», τονίζει με έμφαση η κ. Θεοδωρίδου.

Η πολύτιμη συμβολή των «κουρμπαντζήδων» στην προετοιμασία

Κάθε στάδιο παρασκευής του κουρμπανιού πραγματοποιείται μόνο από εθελοντές. Ξεκινούν από τη γύρα στο χωριό για να μαζέψουν τα υλικά και συνεχίζεται με την ετοιμασία του χώρου, το άλεσμα για την παρασκευή του πλιγουριού, τη μεταφορά του κρέατος, το τελετουργικό άναμμα των καζανιών, την ολονύχτια προετοιμασία, το γλέντι που ξεκινάει την παραμονή και συνεχίζει την επόμενη μέρα, το μοίρασμα του κουρμπανιού σε όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους του χωριού και τους συμμετέχοντες στο πανηγύρι, μέχρι το καθάρισμα τις επόμενες ημέρες.

«Όποιες κι αν είναι οι καιρικές συνθήκες», σημειώνει η κ. Θεοδωρίδου, «το έθιμο πραγματοποιείται χάρη στο μεράκι και την αγάπη των εθελοντών και των μελών του συλλόγου, των “ κουρμπαντζήδων”. Έτσι και φέτος ξεκινήσαμε με τη “ γύρα” στο χωριό, την Κυριακή 7 Ιανουαρίου. Όλα τα σπίτια πρόσφεραν για το κουρμπάνι. Μικροί και μεγάλοι κουρμπαντζήδες γύρισαν το χωριό πόρτα πόρτα συνεχίζοντας την παράδοση που τους κληροδοτήθηκε. Τις επόμενες μέρες ετοιμάσαμε το χώρο τέλεσης του εθίμου που φέτος έχει πλήρως ανακαινιστεί με τη φροντίδα του συλλόγου και την αρωγή πολύτιμων χορηγών. Φροντίζουμε να είναι όλα στη θέση τους, ώστε να μπορέσουν όλοι να μετέχουν στο μεγαλύτερο πανηγύρι του νομού μας και να μοιραστούν μαζί μας τη φλόγα της παράδοσης που εξακολουθεί να ζεσταίνει τις καρδιές των νέων ανθρώπων κάθε ηλικίας έναν αιώνα τώρα».

Το «κουρμπάνι» αναβιώνει αδιάλειπτα εκατό χρόνια τώρα, καθώς χρονολογείται από το 1922 και ανάγεται στους κατοίκους από το Κρυόνερο της ανατολικής Θράκης. Οι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στο Καλαμπάκι και σε άλλες περιοχές της ανατολικής Μακεδονίας, δεν ξέχασαν όσα τους ένωναν με τις πατρογονικές εστίες. Ήθη, έθιμα, παραδόσεις, γιορτές, τραγούδια, πανηγύρια και γλέντια που δεν αφήνουν το μυαλό να ξεχάσει και τις μνήμες να ξεφτίσουν στο πέρασμα του χρόνου.
Από το 1979, έτος ίδρυσης του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου Καλαμπακίου, το «κουρμπάνι» αναβιώνει και οργανώνεται με την αποκλειστική ευθύνη, των μελών του συλλόγου.

Το ιερό ελάφι που έστελνε ο Θεός

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Θεός, κάθε χρόνο, το ξημέρωμα της γιορτής του Αγίου Αθανασίου έστελνε στο προαύλιο του ναού των Κρυονεριτών ένα ελάφι, το οποίο αφού ξεκουραζόταν, «θυσιαζόταν» με την ευλογία του ιερέα, νωρίς το πρωί της γιορτής, από τους «κουρμπαντζήδες», οι οποίοι το μαγείρευαν και στη συνέχεια το μοίραζαν σε όλους τους κατοίκους.

Μια χρονιά που τα χιόνια ήταν πολλά, το ελάφι άργησε να έρθει και οι «κουρμπαντζήδες» θορυβημένοι από την καθυστέρηση, επέσπευσαν τη θυσία χωρίς να το αφήσουν να ξεκουραστεί, όπως το έθιμο απαιτούσε. Έκτοτε, το ελάφι δεν ξαναφάνηκε ίσως γιατί, όπως πίστευαν οι Κρυονερίτες, ο Θεός θύμωσε μαζί τους επειδή δεν τήρησαν τους κανόνες της θυσίας. Από τότε, στη θέση του ελαφιού χρησιμοποιούσαν ταύρο ή αγελάδα.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Continue Reading

ΤΑ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ