Η Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής συμμετέχει για πρώτη φορά στο Athens Pride 2023 με την πρώτη παρουσίαση της περφόρμανς «Living Room», μιας μουσικής παράστασης που δημιούργησαν ο βαρύτονος και ντραγκ περφόρμερ Γεώργιος Ιατρού και η εικαστικός και σκηνοθέτρια Ανθή Κουγιά και συνδυάζει το ντραγκ με το κλασικό τραγούδι, τη μελοποιημένη ποίηση και τις εικαστικές τέχνες. Το «Living Room» θα παρουσιαστεί στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος την Τετάρτη 7 Ιουνίου 2023, στις 20.30. Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη με δελτία εισόδου, τα οποία θα διανέμονται από τη Δευτέρα 29 Μαΐου 2023, στις 12.00, αποκλειστικά μέσω της ticket services.

Στο «Living Room», o Γεώργιος Ιατρού, δημιουργός της ντραγκ περσόνας Νίνα Νάη, και η Ανθή Κουγιά δημιουργούν μια σκηνική μεταφορά, βασισμένη στο προσωπικό βίωμα, για την έννοια του χαμαιλεοντισμού που συχνά υιοθετούμε, θάβοντας την πραγματική μας ταυτότητα προκειμένου να προσαρμοστούμε στο περιβάλλον. Τη Νίνα Νάη συνοδεύει στο πιάνο ο διακεκριμένος αρχιμουσικός και πιανίστας Γιώργος Ζιάβρας, ενώ το σκηνικό υπογράφει ο αρχιτέκτονας Ζακ Λούσπας.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ LIVING ROOM

Η προσωπική εμπειρία των δύο δημιουργών τροφοδοτεί μια περφόρμανς που αντανακλά τις επιταγές που διέπουν τη ζωή και τις ταυτότητές μας. Το έργο χρησιμοποιεί τις πολιτιστικές συμπαραδηλώσεις της έννοιας του χαμαιλέοντα ώστε να εκφράσει την παγίδευση ενός πλάσματος μέσα σε άκαμπτα χωρικά, και κατ’ επέκταση κοινωνικά, όρια και μιλάει για τη στασιμότητα του ατόμου που καταπίνεται από το περιβάλλον και την επιθυμία του να απελευθερωθεί από το βάρος των άκαμπτων τρόπων ύπαρξης και τη λυτρωτική αποκάλυψη του εαυτού.

Το λιντ (Lied) είναι είδος φωνητικής μουσικής που άνθησε κυρίως τον 19ο αιώνα στον γερμανόφωνο χώρο, όπου και, στις απαρχές του, συνηθιζόταν να εκτελείται παραδοσιακά σε σαλόνια της αστικής τάξης. Χαρακτηρίζεται από τη μελοποίηση ποιητικών κειμένων όπου το πιάνο και η φωνή βρίσκονται σε ισότιμη καλλιτεχνική σύμπραξη. Η επιλογή του σκηνικού είναι εμπνευσμένη από το πραγματικό σκηνικό μιας βραδιάς λιντ (σαλόνι). Στην προκειμένη περίπτωση, ωστόσο, η ατμόσφαιρα του σαλονιού θυμίζει τα σαλόνια στα οποία μεγαλώσαμε ή στα οποία ζούμε ακόμη. Αναπόφευκτα, η ιδέα της απορρόφησης ενός ανθρώπινου όντος από τους τοίχους και τους καναπέδες του καθώς και η μοναξιά που είναι τόσο παρούσα στο έργο συνδέονται με το πρόσφατο συλλογικό τραύμα της πανδημίας.

Τα τραγούδια που συνθέτουν το μουσικό σύμπαν του Living Room εξερευνούν συνθέτες της ύστερης ρομαντικής περιόδου (τέλη 19ου – αρχές 20ού αιώνα) όπως οι Ρίχαρντ Στράους, Γκούσταφ Μάλερ, Χούγκο Βολφ και ‘Αλμπαν Μπεργκ. Ο πλούτος των μελωδιών, η πολυπλοκότητα της αρμονίας και η νοσηρότητα των ποιητικών κειμένων αντικατοπτρίζουν το παρακμιακό καλλιτεχνικό κίνημα της εποχής. Κλειδί για το μουσικό ύφος και την ποίηση που επιλέχτηκαν είναι η γερμανική λέξη «Sehnsucht», που σημαίνει «λαχτάρα», «επιθυμία», «καημός», «πόθος» και χρησιμοποιείται από ορισμένους ψυχολόγους για να περιγράψουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα που κινούνται γύρω από όλες εκείνες τις πτυχές της ζωής που είναι ημιτελείς ή ατελείς. Το τελευταίο τραγούδι του προγράμματος, «Οι παρήλιοι» από τον κύκλο τραγουδιών «Χειμωνιάτικο ταξίδι», είναι ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο και στον πιο σημαντικό συνθέτη του είδους του λιντ, τον Φραντς Σούμπερτ, που, με τη στροφική του κατασκευή, απηχεί την απλότητα των τραγουδιών της αναγεννησιακής περιόδου.

ΑΠΕ-ΜΠΕ