Μαρία Γκόγκα, η παραμυθού της Θεσσαλονίκης, που παρουσιάζει σε λίγες μέρες τον δεύτερο κύκλο παραστάσεων στο Θέατρο Αθήναιον. Την παρακολουθήσαμε την περίοδο των Χριστουγέννων και παρατηρήσαμε την αμεσότητα, που είχε με τα παιδιά και πως με ευκολία τα έβαζε μέσα στο παραμύθι. Οι λιλιπούτιοι θεατές τις Θεσσαλονίκης γίνονταν κομμάτι της παράστασης και ο ενθουσιασμός τους μεγάλο. Έτσι, αποφασίσαμε να συνομιλήσουμε μαζί της και την ευχαριστούμε για την άμεση ανταπόκριση.

«Άσπρη σαν το χιόνι… γκρίζα σαν τη στάχτη» ονομάζεται η νέα σας συνεργασία με το Θέατρο Αθήναιον της Θεσσαλονίκης. Μιλήστε μας λίγο για την υπέροχή σας συνεργασία και για την νέο σας κύκλο αφήγησης παραμυθιών.

Αφηγούμαστε δυο Γερμανικά λαϊκά παραμύθια από τη συλλογή των αδερφών Γκριμμ. Τα πλαισιώνουμε με τραγούδια  που έγραψα εγώ και μουσική που εμπνεύστηκε η συνεργάτιδα μου Ντόλλυ Λιανά και ζωντανεύουμε τις εικόνες τους με κρουστά όργανα. Στην παράσταση αυτή θα υπάρχουν μικρές γευστικές  και όχι μόνο, εκπλήξεις για τους μικρούς και μεγάλους φίλους που θα έρθουν να μας δουν και να μας ακούσουν.

Πληροφορηθήκαμε ότι τα παιδιά μπορούν να έρθουν ντυμένα πριγκίπισσες και πρίγκιπες στις παραστάσεις σας λόγω της περιόδου του Τριωδίου. Από την εμπειρία σας που έχετε με τα μικρά παιδιά, πιστεύεται ότι τα παιδιά επιθυμούν να μεταμφιέζονται σε κάτι άλλο και γιατί;

Πιστεύω πως στα παιδιά αρέσει να μεταμφιέζονται. Τους αρέσει να ζουν το παραμύθι. Κι εμείς με την αφήγηση αυτών των παραμυθιών  και την ατμόσφαιρα που θα δημιουργήσουμε θα τα βάλουμε στο κλίμα

«Η Σταχτοπούτα» και «Η Χιονάτη», δύο παραμύθια όπως λέτε και εσείς, δύο παραμύθια χιλιοειπωμένα και πολύ αγαπημένα. Τι είναι αυτό που μας κάνει να θέλουμε να ακούμε ξανά και ξανά τα ίδια παραμύθια και γιατί πιστεύετε πως ένα άγνωστο δεν θα είχε και τόση μεγάλη επιτυχία;

Πιστεύω πως η αφήγηση κάθε παραμυθιού θα είχε επιτυχία. Απλά επέλεξα αυτά τα δυο γιατί τα αγαπώ πολύ, επειδή οι ηρωίδες είναι γυναίκες οι οποίες περνούν όλες αυτές τις δυσκολίες και βγαίνουν τελικά στο φως ως βασίλισσες. Βασίλισσες του εαυτού τους, γιατί ας μην ξεχνάμε πως τα παραμύθια «μιλάνε» με συμβολισμούς. Και κάθε φορά, όσο ειπωμένα κι αν είναι τα παραμύθια, οι άνθρωποι που τα ακούν έχουν κάτι διαφορετικό να πάρουν

Παρουσιάζετε παραμύθια της παράδοσης τόσο της ελληνικής όσο και της ξένης. Αλήθεια, που βρίσκεται τα κείμενα και πως επιλέγετε μέσα από το πλήθος των κειμένων για το ποιο θα αφηγηθείτε στην επόμενη παράστασή σας;

Πρώτα επιλέγω το θέμα της αφήγησης μου κι έπειτα, γίνεται έρευνα, μελέτη για καιρό. Τα παραμύθια, που είναι να ειπωθούν συνήθως επιλέγουν αυτά τον παραμυθά κι όχι ο παραμυθάς εκείνα. Στη συνέχεια ανακαλύπτω τα σημεία μέσα στο παραμύθι που «θέλουν» να γίνουν τραγούδι και άλλα συνοδεία με μουσικά όργανα, για να ζωντανέψουν έτσι, κάποιες εικόνες. Είναι μια πολύ εσωτερική δουλειά που θέλει το χρόνο της για να ωριμάσει.

Πληροφορηθήκαμε ότι είστε χρόνια στον χώρο του παραμυθιού και ότι έχετε μεγάλη επιτυχία στα παιδιά και στους γονείς τους. Τώρα όμως εμφανίζεστε στο κοινό και παρουσιάζετε τον εαυτό σας στα μέσα. Τι είναι αυτό που άλλαξε μέσα σας και βγαίνετε προς τα έξω ώστε να δηλώσετε δυναμικά την παρουσία σας στον χώρο της αφήγησης παραμυθιών;

Αυτό το προσπαθούσα για καιρό, απλά τώρα ήρθε η ώρα,  γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο που βρέθηκε ξανά μπροστά μου ο Γρηγόρης Γρηγοράς, με τον οποίο είμαστε συμμαθητές στο Λύκειο και η γνωριμία μου με την Έρη Χριστοφορίδου, οι οποίοι με βοηθούν πολύ στο κομμάτι αυτό και τους ευχαριστώ πολύ.

Ποιες μπορεί να είναι οι εμπειρίες σας με τα παιδιά ύστερα από τόσα χρόνια στο χώρο της αφήγησης τόσο στα σχολεία όσο και σε συνεργασίες σας με διάφορους δήμους ανά τη χώρα;

Τα παιδιά «αγκαλιάζουν» πάντα τέτοιες εκδηλώσεις. Εισπράττω χαρά, αγάπη, κριτική η οποία είναι πάντα αληθινή και με βοηθάει να βελτιώνομαι. Οι δάσκαλοι που μας καλούν στα σχολεία προσδοκούν να μάθουν τα παιδιά με έναν διαφορετικό τρόπο μέσα από τα παραμύθια. Είναι θετικοί και ακούγοντας μας έρχονται στο μυαλό τους οι δικές τους παιδικές και όχι μόνο αναμνήσεις. Πάντα προσπαθώ να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που εκτιμούν και σέβονται το λαϊκό παραμύθι, έτσι, πιστεύω, πως μέχρι σήμερα έχω κάνει καλές συνεργασίες και με τους φορείς των διαφόρων δήμων.  

Πείτε μας, τι θα λέγατε σε κάποιον δύσπιστο; Γιατί να φέρει το παιδί του να παρακολουθήσει το δικό σας έργο και όχι για παράδειγμα μία άλλη παράσταση που παρουσιάζεται παράλληλα στη Θεσσαλονίκη;

Ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει το θέαμα που τον αντιπροσωπεύει για να πάει το παιδί του. Αν κάποιος αγαπάει τα παραμύθια θα φέρει το παιδί του και θα ευχαριστηθεί και ο ίδιος την παράσταση, διότι θα ξέρει τι είναι αυτό που μπορεί να προσφέρει μια τέτοιου είδους παράσταση.

Πριν σας ευχηθούμε καλή επιτυχία, θα θέλαμε να μας πείτε ποια μπορεί να είναι τα μελλοντικά σας σχέδια και αν θα υπάρξει και τρίτος κύκλος αφήγησης παραμυθιών στο Θέατρο Αθήναιον.

Είμαστε υπό συζήτηση για καινούργιες παραστάσεις στο Αθήναιον και υπάρχει και η ιδέα να αφηγηθούμε παραμύθια σε ενήλικο κοινό.

Σας ευχαριστούμε πολύ!

Συντακτική ομάδα

TaNeaMas.gr