Για τους δύο νέους δίσκους που είναι στα σκαριά, για την τηλεοπτική σειρά «’Αγριες μέλισσες», το έντεχνο τραγούδι και για την επιμονή του να δημιουργεί με βάση τη Θεσσαλονίκη, μιλά στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο συνθέτης Γιώργος Καζαντζής, ενόψει της sold out συναυλίας της Τετάρτης 28 Ιουλίου 2021, στο Επταπύργιο,

   Στο στούντιό του στην Καλαμαριά, μας υποδέχεται εκτός από τον συνθέτη και ο Λάζαρος, ο ηλικιωμένος, χαδιάρης και παραπονιάρης σκύλος του γιου του, Θάνου. Πριν αρχίσουμε καλά-καλά τη συζήτηση, χτυπάει το τηλέφωνό του και τον ενημερώνουν ότι ήδη -σχεδόν πέντε μέρες πριν από το μουσικό ραντεβού στο Επταπύργιο- τα εισιτήρια για τη συναυλία έχουν εξαντληθεί. 

   Αρκείται σ’ ένα «ωραία», όταν το μαθαίνει. Παρόλο που από τα περίπου 300 τραγούδια που έχει συνθέσει στα 36 χρόνια δημιουργίας, πολλά έγιναν επιτυχίες, σημειώνει ότι «αν δεν ήταν οι “Άγριες μέλισσες” δεν θα με συζητούσαν», καθώς λίγοι γνωρίζουν τον συνθέτη ενός μουσικού κομματιού.

   Εξάλλου, το τραγούδι «Μέλισσες» γράφτηκε το 2006, παίχτηκε για πρώτη φορά στη μουσική σκηνή «Βάρδια», κυκλοφόρησε το 2008, αλλά έπρεπε να έρθει η τηλεοπτική επιτυχία το 2019, για να γίνει γνωστό στο πανελλήνιο. Κι ενώ οι «’Αγριες μέλισσες» θα συνεχιστούν για τρίτη χρονιά, του έγινε ήδη πρόταση να «ντύσει» μουσικά και μια νέα τηλεοπτική σειρά.

   Απορεί γιατί η κυρίαρχη βιομηχανία της διασκέδασης δεν δίνει περισσότερη βαρύτητα στο έντεχνο τραγούδι, σχολιάζοντας τη μεγάλη επιτυχία που γνωρίζει το τραγούδι «Μέλισσες», το οποίο όπως τονίζει «αντιπροσωπεύει 100% το έντεχνο λαϊκό τραγούδι με μετατροπίες, αντιστίξεις, πολυρυθμία, με όλα τα έντεχνα στοιχεία» και παρόλα αυτά πέρασε μαζικά στον κόσμο.

   Η συναυλία της Τετάρτης, στην οποία τραγουδούν οι Γιώργος Νταλάρας, Βασίλης Λέκκας, Φωτεινή Βελεσιώτου, Παντελής Θαλασσινός, Λιζέτα Καλημέρη και Κώστας Πρατσινάκης, εντάσσεται στο Φεστιβάλ Επταπυργίου και συγκεκριμένα στη «βραδιά-αφιέρωμα σε Θεσσαλονικιούς δημιουργούς». Σε αυτό το αφιέρωμα στον Γιώργο Καζαντζή θα ακουστούν τραγούδια από τη μακρόχρονη πορεία του, από το τελευταίο του άλμπουμ με τίτλο «Κατάρτι κι ατμός» (εταιρεία Όγδοο), με τον Βασίλη Λέκκα και στίχους έντεκα γνωστών δημιουργών, αλλά και από τα δύο νέα άλμπουμ που είναι σχεδόν έτοιμα.

   ‘Αλλωστε η πανδημία άλλαξε όλα τα προγράμματα. Του στοίχισε που λόγω κορονοϊού δεν μπόρεσε το τελευταίο άλμπουμ να υποστηριχτεί. «Καλό το Διαδίκτυο, αλλά ένα δίσκο τον βοηθά η ζωντανή επικοινωνία με το κοινό», εξηγεί ο Γιώργος Καζαντζής.

   Έτσι τα δύο καινούργια άλμπουμ θα κυκλοφορήσουν σταδιακά και ανάλογα με τις υγειονομικές συνθήκες.

   Πρώτα θα βγει η δουλειά με τον Παντελή Θαλασσινό σε στίχους Κώστα Φασουλά και στη συνέχεια ο δίσκος «Γυναίκα της πόλης» με τη Λιζέτα Καλημέρη και στιχουργούς τους Ελένη Φωτάκη, Ναντίνα Κυριαζή, Ιωάννη Πανουτσόπουλο, Σάννυ Μπαλτζή και Διονύση Καρατζά. Το πρώτο στάδιο και των δύο άλμπουμ ολοκληρώθηκε προ κορονοϊού, γιατί «βρήκα εύκαιρους τους μουσικούς» όπως λέει, και αυτό ήταν το πιο σημαντικό για τον ίδιο. Να τους βρει όλους μαζί, την «αφρόκρεμα» όπως χαρακτηρίζει τους Μανώλη Πάππο, Κώστα Νικολόπουλο, Ηρακλή Βαβάτσικα, Θάνο Καζαντζή και Δημήτρη Γουμπερίτση, που μαζί με τον ίδιο έπαιξαν στις βάσεις και στα δύο άλμπουμ.

   «Νιώθω τυχερός»

   Ο δίσκος με τον Παντελή Θαλασσινό δεν έχει ακόμη τίτλο, αλλά «είναι τόσο ωραίοι οι τίτλοι των τραγουδιών», όπως λέει ο ίδιος, που μένει να καταλήξουν σε έναν από αυτούς. «Να βάλω να ακούσεις;», ρωτάει και έχω τη χαρά να «ταξιδέψω» μέσα από μουσικές που δεν έχουν αρχίσει ακόμη το δικό τους «ταξίδι» στον κόσμο. Κρατάω τον στίχο από το ζεϊμπέκικο με τίτλο «Δείκτες»: «Φωτιά δεν έχω για να ανάψω, έχω όμως τόσες να με κάψω…». Νιώθει τυχερός και ευχαριστημένος από τη ζωή του που έχει αυτό το δώρο, που «μέσα από αντιξοότητες και από φτώχειες» ταξιδεύει μέσα από τις μουσικές του και παρασέρνει μαζί του τον ακροατή. Νιώθει ακόμη τυχερός που έχει φτιάξει το δικό του στούντιο μόνο με τις δικές του δυνατότητες και η χαρά του είναι πλέον μεγαλύτερη που τη δουλειά στο στούντιο τη συνεχίζει ο γιος του.

   Η έμπνευση και η μελέτη

   Η παραγωγή κάθε δίσκου μπορεί να πάρει εκατοντάδες εργατοώρες, ενώ μια σύνθεση μερικές φορές βγαίνει «με μια ανάσα», όπως έγινε με τις «Μέλισσες». «Στο κομμάτι της δημιουργίας συνήθως τα πράγματα γίνονται γρήγορα. Είναι αν έχεις ή δεν έχεις έμπνευση. Όταν δεν έχω, κάθομαι στο πιάνο και μελετώ. Βοηθάει πιο πολύ αν έχω στίχο». Όταν του έστειλε η Ελένη Φωτάκη τους στίχους των «Μελισσών», η μουσική βγήκε αβίαστα σ΄ ένα απόγευμα. Πριν από λίγους μήνες του έστειλε στίχους η Φωτεινή Λαμπρίδη, με την οποία είχε συνεργαστεί παλιότερα σε δυο τραγούδια. Μια μέρα που ένιωθε σε «φάση εγκυμοσύνης», όπως του αρέσει να λέει, πήρε τα στιχάκια «και βγήκαν δυο ωραία τραγούδια». Το ένα ήδη «έκλεισε» να το ερμηνεύσει η Ελένη Τσαλιγοπούλου.

   Όταν γνωρίστηκαν με τον Γιώργο Νταλάρα έδωσαν υπόσχεση συνεργασίας και κάποια στιγμή του τηλεφώνησε εκείνος και του ζήτησε να συνεργαστούν. «Ξεκίνησα έχοντας την ατμόσφαιρα της φωνής του στ’ αυτιά μου». Ο Νταλάρας τον έχει χαρακτηρίσει «αθόρυβο ήρωα», «άγκυρα» του ελληνικού τραγουδιού και «ο μετά τον Κουγιουμτζή». Ο ίδιος δεν κομπάζει, φοβούμενος μην ξεπεράσει τα όρια της δικής του ματαιοδοξίας. Ενοχλείται από την υπέρμετρη ματαιοδοξία που βγαίνει κυρίως μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, τα οποία χρησιμοποιεί μόνο σαν μέσο γνωστοποίησης της δουλειάς του.

   «Έχω πλέον συνειδητοποιήσει ότι αυτό είναι το ταλέντο μου, το δώρο μου. Αν γράψω ένα τραγούδι και πω “τι φοβερό είναι αυτό που έχω γράψει”, εκείνη τη στιγμή υπέγραψα τον καλλιτεχνικό μου θάνατο. Αν όμως αντιλαμβάνομαι ότι καλό είναι, αλλά μπροστά στο χάος της δημιουργίας είμαι ένα τίποτε, τότε έχω ελπίδες να πάω παραπέρα».

   Μουσική χωρίς εκπτώσεις

   Στην πόλη που γεννήθηκε, τη Θεσσαλονίκη τον κράτησε κυρίως η ανάγκη βιοπορισμού. Μηχανικός στο επάγγελμα, δούλευε υπάλληλος στην Πολεοδομία του Δήμου Καλαμαριάς και αυτή η επαγγελματική σταθερότητα του έδωσε δυνατότητα επιλογών στη μουσική. «Το γεγονός ότι είχα ένα μισθό με απέτρεψε στο να κάνω εκπτώσεις στη μουσική μου. Έβλεπα πολλούς συναδέλφους με ταλέντο να χάνονται σε σκυλάδικα από την ανάγκη βιοπορισμού» λέει. Στη Θεσσαλονίκη εκτιμά επίσης ότι μπορεί κάποιος να διατηρήσει μια πιο άμεση και γόνιμη επαφή με τον εσωτερικό του κόσμο, κάτι που έχουν μεγάλη ανάγκη οι δημιουργοί. «Εδώ, δεν μπορούν να με ενοχλήσουν παραπάνω απ’ όσο θέλω εγώ». Δεν μετάνιωσε που έμεινε στην πόλη του, παρόλο που «το έχω πληρώσει και το πληρώνω μέχρι σήμερα», όπως λέει. Από την άλλη νιώθει περήφανος που από το δικό του στούντιο στην Καλαμαριά, «με ένα έργο που έχει περάσει μόνο από τα χέρια μου, με ψιλοσυζητάνε».

   Είπε για τους συνεργάτες του:

   Kώστας Πρατσινάκης: «O πρώτος μου, συνεργάτης και φίλος μέχρι σήμερα»

   Λιζέτα Καλημέρη: «Tο κοριτσάκι που ήρθε στο στούντιο και δεν μπορούσε να φορέσει τα ακουστικά και τώρα καμαρώνω που τη βλέπω να έχει τέτοια καριέρα»

   Βασίλης Λέκκας και Παντελής Θαλασσινός: «Ήταν διακαής μου πόθος να τραγουδήσουν τραγούδια μου και χαίρομαι σήμερα που έχουμε πλέον κάνει ολοκληρωμένη δουλειά και με τους δύο»

   Φωτεινή Βελεσιώτου: «Η μέλισσά μου»

   Γιώργος Νταλάρας: «Μεγάλη χαρά και αναγνώριση που μου πρότεινε ο ίδιος να συνεργαστούμε. Τον θεωρώ έναν ανεπανάληπτο τραγουδιστή και σπουδαίο άνθρωπο».

   Δήμητρα Κεχαγιά

ΑΠΕ-ΜΠΕ