Connect with us

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Απόστολος Χρήστου: Όσα δεν φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει η στιγμή

Πόσο μπορεί να απέχει η -σπουδαία αλλά κάπως… άχαρη- τέταρτη θέση από τη δεύτερη; Πόσο μπορεί να απέχει η απογοήτευση για την οριακή απώλεια ενός Ολυμπιακού μεταλλίου, από την αγαλλίαση της κατάκτησής του; Αν το μετρήσουμε σε χρόνο, η απάντηση ποικίλλει. Για τους περισσότερους η απόσταση τείνει στο άπειρο, για κάποιον μπορεί να απέχει μια ολόκληρη τετραετία, για κάποιον άλλον μόνο τρεις ημέρες.

Διαβάστε επίσης:

 

Αν όμως μετρήσουμε την απόσταση σε ψυχικά χαρίσματα, η απάντηση είναι απλή: επιμονή, μαχητικό πνεύμα, μέταλλο πρωταθλητή, νοοτροπία never give up (μην τα παρατάς ποτέ).

 

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΗΤΡΟΓΛΟΥ

 

Στις 10 Αυγούστου 2012, όταν ο Σπύρος Γιαννιώτης τερμάτισε τέταρτος στον αγώνα των 10χλμ. κολύμβησης σε ανοιχτή θάλασσα στο Λονδίνο, αισθάνθηκε ότι το όνειρο του Ολυμπιακού μεταλλίου είχε σβήσει. Ηταν ήδη 32 χρονών, δεν θα μπορούσε να φτάσει ως την επόμενη διοργάνωση και να εμφανιστεί ξανά ανταγωνιστικός. Θύμωσε, στενοχωρήθηκε, έκλαψε, ζήτησε συγγνώμη “από όσους απογοήτευσα”.

Στις 29 Ιουλίου 2024, όταν ο Απόστολος Χρήστου τερμάτισε στον τελικό των 100μ. ύπτιο στους Ολυμπιακούς του Παρισιού, είδε το όνειρο να γκρεμίζεται μπροστά του για μόλις δύο εκατοστά του δευτερολέπτου, όσα τον χώριζαν από το βάθρο. Πλησιάζει να κλείσει τα 28 και οι Αγώνες του 2028 στο Λος Αντζελες φαντάζουν πολύ μακρινοί. “Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει μέχρι τότε”, δήλωσε ο ίδιος. Ηταν στενοχωρημένος, θυμωμένος, απογοητευμένος. “Μάλλον θα αφήσω το 200άρι”.

Στις 16 Αυγούστου 2016, ο 36χρονος Γιαννιώτης πάλευε με τα κύματα της Κοπακαμπάνα, απέναντι σε ένα τσούρμο νεότερους (ή πολύ νεότερους) αντιπάλους. Εφτασε δεύτερος στον τερματισμό, ανέβηκε στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων και έκλαψε ξανά, από χαρά αυτή τη φορά. Εγινε ίνδαλμα μιας ολόκληρης χώρας, που θαύμασε το ασίγαστο πάθος και την επιμονή του. Μόνο ο ίδιος και οι δικοί του άνθρωποι, ξέρουν πώς αληθινά πέρασαν αυτά τα τέσσερα βασανιστικά -αλλά τελικά τόσο απολαυστικά- χρόνια.

Ο Χρήστου δεν χρειάστηκε να περιμένει τόσο πολύ. Την 1η Αυγούστου 2024, μόλις τρεις ημέρες μετά την τέταρτη θέση στο 100άρι, κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στα 200μ. ύπτιο, το πρώτο της Ελλάδας στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων στην κολύμβηση εντός πισίνας. Πανηγύρισε, απόρησε, κοίταξε ξανά και ξανά τον πίνακα για να βεβαιωθεί. Και όταν ανέβηκε στο βάθρο, βούρκωσε. Το πώς έφτασε από το “δεν θα κατέβω” στο μετάλλιο, μόνο ο ίδιος και ο Παναγιώτης Βελέντζας (ο προπονητής του) μπορούν να το απαντήσουν.

Κάπως έτσι γράφεται η ιστορία. Ο χρόνος είναι στιγμές και, μερικές φορές, “κάποια πράγματα έρχονται εκεί που δεν το περιμένεις”, όπως είπε ο Χρήστου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Γιατί αυτό το παιδί από τα δυτικά προάστια της Αθήνας, που γεννήθηκε την 1η Νοεμβρίου του 1996, πάλευε για την υπέρτατη διάκριση στα 100μ. ύπτιο εδώ και πάνω από μία δεκαετία. Από το 2013, όταν αναδείχθηκε πρωταθλητής κόσμου σε επίπεδο εφήβων στο Ντουμπάι, κουβαλούσε την… ταμπέλα του διαδόχου του πιο επιτυχημένου ως τότε Ελληνα κολυμβητή στην πισίνα, του πρωταθλητή κόσμου και Ευρώπης Αρη Γρηγοριάδη.

Συνεργαζόμενος από τα τέλη του 2015 με τον Παναγιώτη Βελέντζα, ο οποίος βοήθησε τα μέγιστα στην εξέλιξή του (τόσο αγωνιστικά όσο και στο κομμάτι της νοοτροπίας και του αθλητικού χαρακτήρα), ο Χρήστου κατέκτησε τίτλους και μετάλλια σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, τόσο στα 100μ. όσο και στα 50μ., ανέβηκε στην τρίτη θέση του κόσμου στα 100μ. τον περασμένο Φεβρουάριο στη Ντόχα, πανηγύρισε δύο χρυσά τον Ιούνιο στο Ευρωπαϊκό του Βελιγραδίου, προκρίθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του σε τελικό Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά το μετάλλιο του ξέφυγε. “Η τέταρτη θέση δεν μου λέει τίποτα”.

Ολα αυτά τα χρόνια, το 200άρι ύπτιο ήταν πολύ χαμηλά στις προτεραιότητες του Χρήστου. Συμμετείχε σε δύο τελικούς Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων (και άλλη μία φορά σε 25άρα πισίνα), όπου ήταν σταθερά πέμπτος, πήρε ένα χάλκινο μετάλλιο στους Μεσογειακούς του 2018, αγωνίστηκε και στους Ολυμπιακούς του Ρίο -χωρίς να καταφέρει να περάσει από τα προκριματικά- αλλά συνήθως, είτε δεν δήλωνε καθόλου το συγκεκριμένο αγώνισμα σε μεγάλες διοργανώσεις, είτε αποσυρόταν. Η τελευταία φορά που το δοκίμασε ήταν στο Ευρωπαϊκό της Βουδαπέστης, το 2021, αλλά έμεινε εκτός ημιτελικών. Πηγαίνοντας στο Παρίσι, δεν ήταν καν ο καλύτερος από τους δύο Ελληνες του αγωνίσματος, αφού ο 19χρονος Απόστολος Σίσκος είχε καλύτερη επίδοση (1:55.42) κατά σχεδόν ένα δευτερόλεπτο.

Για του λόγου το ασφαλές, ιδού οι προηγούμενες παρουσίες του Απόστολου Χρήστου στα 200μ. ύπτιο σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις (σε 50άρα πισίνα):

ΕΤΟΣ  ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ  ΠΟΛΗ             ΘΕΣΗ

2016  Ευρωπαϊκό   Λονδίνο            5η

2016  Ολυμπιακοί  Ρίο ντε Τζανέιρο  24η

2018  Ευρωπαϊκό   Γλασκώβη           5η

2019  Παγκόσμιο   Γκουανγκζού       24η

2021  Ευρωπαϊκό   Βουδαπέστη        23η

 

Για να πετύχει το φαινομενικά ακατόρθωτο, χρειάστηκε να κατέβει από το 1:56.34 (το ατομικό του ρεκόρ πριν το Παρίσι) στο 1:54.82 του τελικού, δηλαδή ενάμισι δευτερόλεπτο. Κι αυτό ήταν το λιγότερο. Χρειάστηκε πρωτίστως να διαχειριστεί τα συναισθήματά του, να μετριάσει την απογοήτευσή του, να βρει κίνητρο, να απελευθερωθεί και να κολυμπήσει πιο ελεύθερα. Είχε περιθώριο μίας κενής ημέρας για να το κάνει και το πέτυχε, επειδή είναι ένας αθλητής με τρομερή προσήλωση και συγκέντρωση, ένας απόλυτος επαγγελματίας σε έναν χώρο που συνεχίζει να θεωρείται -και να αντιμετωτωπίζεται ως- ερασιτεχνικός. Κακά τα ψέματα, κανένας ερασιτέχνης αθλητής, κανένας… χομπίστας δεν μπορεί να φτάσει στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων, πολύ περισσότερο σε ένα από τα πλέον ανταγωνιστικά αθλήματα που υπάρχουν.

“Ξέρω το συναίσθημα και ξέρω ότι δεν μπορεί κανείς να σε παρηγορήσει. Να ξέρεις όμως ένα, όλοι είμαστε μαζί σου! Μπορεί να έχασες για 2 εκατοστά το μετάλλιο, αλλά είσαι βγαλμένος από μέταλλο”, του έγραψε ο Σπύρος Γιαννιώτης μετά τον τελικό των 100μ. “Έδειξες το μέταλλό σου!”, επανήλθε ο ίδιος μετά το 200άρι, σαν να ξαναζούσε τη δική του διαδρομή. Τέσσερα χρόνια ή τρεις ημέρες, ο χρόνος είναι σχετικός, όπως δίδαξε ο Αλμπερτ Αϊνστάιν. Και σε τελική ανάλυση, δεν έχει και τόση σημασία, όση έχουν η αφετηρία και ο προορισμός. Και το ταξίδι φυσικά!

Το ΑΠΕ-ΜΠΕ παρουσιάζει το βιογραφικό του “ασημένιου” Ολυμπιονίκη της κολύμβησης, Απόστολου Χρήστου:

Ημερ. Γέννησης          1/11/1996

Σωματείο                Ολυμπιακός ΣΦΠ

Συμμετοχές σε Ο.Α.      2016, 2021, 2024

Συμμετοχές σε Π.Π.      2015, 2017, 2019, 2022, 2023, 2024

Συμμετοχές σε Ε.Π.      2016, 2018, 2021, 2022, 2024

Διακρίσεις              2ος 200μ. ύπτιο Ολυμπιακοί 2024

                        4ος 100μ. ύπτιο Ολυμπιακοί 2024

                        3ος 100μ. ύπτιο Παγκόσμιο 2024

                        5ος 50μ. ύπτιο Παγκόσμιο 2022

                        5ος 100μ. ύπτιο Παγκόσμιο 2022

                        5ος 4Χ100μ. μικτή ομαδική mixed Παγκόσμιο 2024

                        6ος 50μ. ύπτιο Παγκόσμιο 2023

                        6ος 4Χ100μ. ελεύθερο Παγκόσμιο 2024

                        8ος 50μ. ύπτιο Παγκόσμιο 2019

                        1ος 50μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2022

                        1ος 50μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2024

                        1ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2024

                        2ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2022

                        3ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2016

                        3ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2018

                        3ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2021

                        3ος 4Χ100μ. ελεύθερο Ευρωπαϊκό 2024

                        4ος 50μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2021

                        4ος 4Χ100μ. ελεύθερο Ευρωπαϊκό 2016

                        4ος 4Χ100μ. μικτή ομαδική Ευρωπαϊκό 2016

                        5ος 200μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2016

                        5ος 200μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2018

                        5ος 4Χ100μ. ελεύθερο Ευρωπαϊκό 2018

                        5ος 4Χ100μ. ελεύθερο Ευρωπαϊκό 2021

                        7ος 50μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2018

                        7ος 4Χ100μ. μικτή ομαδική mixed Ευρωπαϊκό 2022

                        5ος 100μ. ύπτιο Παγκόσμιο 2022 (25μ.)

                        6ος 50μ. ύπτιο Παγκόσμιο 2022 (25μ.)

                        7ος 100μ. ύπτιο Παγκόσμιο 2021 (25μ.)

                        7ος 4Χ50μ. μικτή ομαδική mixed Παγκόσμιο 2021 (25μ.)

                        8ος 50μ. ύπτιο Παγκόσμιο 2021 (25μ.)

                        3ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2021 (25μ.)

                        3ος 4Χ50μ. ελεύθερο Ευρωπαϊκό 2023 (25μ.)

                        5ος 200μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2019 (25μ.)

                        5ος 50μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2021 (25μ.)

                        7ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2019 (25μ.)

                        7ος 100μ. ελεύθερο Ευρωπαϊκό 2021 (25μ.)

                        7ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2023 (25μ.)

                        8ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2017 (25μ.)

                        8ος 50μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2019 (25μ.)

                        8ος 50μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2023 (25μ.)

                        2ος 50μ. ύπτιο Ολυμπιακοί Νέων 2014

                        1ος 100μ. ύπτιο Παγκόσμιο Ε/Ν 2013

                        1ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό Ε/Ν 2014

                        2ος 50μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό Ε/Ν 2014

                        2ος 200μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό Ε/Ν 2014

                        3ος 50μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό Ε/Ν 2013


 

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Continue Reading
Advertisement

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Η Τσάϊλς κατέθεσε προσφυγή για την αφαίρεση του χάλκινου μεταλλίου

Οι δικηγόροι της Αμερικανίδας γυμνάστριας, Τζόρνταν Τσάιλς κατέθεσαν προσφυγή την Δευτέρα (16/9) ενώπιον του Ανώτατου Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου της Ελβετίας, αμφισβητώντας την αφαίρεση του χάλκινου μεταλλίου, που της απονεμήθηκε αρχικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες των Παρισίων.

Η 23χρονη Τσάϊλς κατέλαβε την τρίτη θέση στις ασκήσεις εδάφους, χάρη σε μια αναθεώρηση της βαθμολογίας της, επιτρέποντάς της να ξεπεράσει την Ρουμάνα, Ανα Μπαρμπόσου. Ωστόσο, οι υπεύθυνοι της ρουμανικής αποστολής αμφισβήτησαν την απόφαση ενώπιον του Διαιτητικού Αθλητικού Δικαστηρίου (CAS) και κέρδισαν την υπόθεση, με την αιτιολογία ότι η Τσάϊλς είχε ζητήσει επαναξιολόγηση της βαθμολογίας της με καθυστέρηση… τεσσάρων δευτερολέπτων!

Ετσι, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) λοιπόν επέστρεψε το χάλκινο στο Μπαρμπόσου.

Οι δικηγόροι της Τσάϊλς, ανακοίνωσαν ότι θα προσφύγουν στο Ομοσπονδιακό Ανώτατο Δικαστήριο της Ελβετίας, λέγοντας ότι έχουν αποδείξεις βίντεο ότι η Αμερικανίδα υπέβαλε έγκαιρα το αίτημά της.

Καταγγέλλουν επίσης μια «σοβαρή σύγκρουση συμφερόντων» υπέρ της Μπαρμπόσου, διασφαλίζοντας ότι ο επικεφαλής της κριτικής επιτροπής που χειρίστηκε την υπόθεση είχε εργαστθί για αρκετά χρόνια ως σύμβουλος για την Ρουμανία.

«Υπό το φως αυτών των δεδομένων, η Τσάϊλς ζητά από το Ομοσπονδιακό Ανώτατο Δικαστήριο να αποκαταστήσει την βαθμολογία που έλαβε νόμιμα στην τελική δοκιμασία», αναφέρουν οι δικηγόροι της από την εταιρεία Gibson Dunn και προσθέτουν:

«Κάθε στοιχείο των Ολυμπιακών Αγώνων, συμπεριλαμβανομένης της διαδικασίας διαιτησίας, πρέπει να σέβεται το δίκαιο παιχνίδι».

Η έκκληση της Τσάϊλς υποστηρίζεται από την Ολυμπιακή και Παραολυμπιακή Επιτροπή των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως ανέφεραν οι δικηγόροι της αθλήτριας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Continue Reading

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Ο Ιβάν… πίσω από τον Γιοβάνοβιτς

Με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, άρχισε η θητεία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στην εθνική Ελλάδας. Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, πέτυχε δύο νίκες στις ισάριθμες πρώτες αγωνιστικές για την League Β του Nations League, επικρατώντας στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» της Φινλανδίας με 3-0 και στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας με 2-0.

Μετρώντας πέντε τέρματα ενεργητικό, κανένα παθητικό και θετική εικόνα σε αμφότερες τις συγκεκριμένες αναμετρήσεις, οι Ελληνες διεθνείς, φαίνεται πως απέκτησαν εκ νέου ισχυρό κίνητρο για διάκριση, μετά την αποτυχία πρόκρισης στα τελικά του EURO 2024. Αυτό όμως, που είναι ορατό και διά γυμνού οφθαλμού, είναι το εξαιρετικό κλίμα που υπάρχει στο εσωτερικό της ομάδας. Και αυτό πιστώνεται κατά κύριο λόγο στην επιδραστικότητα του Γιοβάνοβιτς, αλλά και στην ποιότητα χαρακτήρα της συγκεκριμένης «φουρνιάς» ποδοσφαιριστών. Με παραστάσεις και καριέρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η συντριπτική πλειονότητα αυτών των παικτών, αποδεικνύουν πως έχουν ξεφύγει από τα ελληνικά ποδοσφαιρικά δεδομένα.

Από τα χρόνια των κορυφαίων διδασκάλων του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, των αειμνήστων, Βαλερί Λομπανόφσκι και Ρίνους Μίχελς, οι οποίοι ουσιαστικά άλλαξαν την φιλοσοφία στο λαοφιλέστερο των παιχνιδιών, η θετική ψυχολογία των παικτών, αποτελούσε «ακρογωνιαίο λίθο» στο «κτίσιμο» μίας ομάδας. Και από εκείνα τα χρόνια, δηλαδή περίπου μισό αιώνα νωρίτερα, επινοήθηκε και τηρήθηκε «ευλαβικά», ένας «άγραφος νόμος».

Για να επιχειρήσεις να δημιουργήσεις μία καλή ομάδα, με υψηλές προσδοκίες και προοπτική, πρέπει να βρεις οπωσδήποτε τρεις ποδοσφαιριστές «κλειδιά». Εναν κεντρικό αμυντικό, έναν δημιουργό (σ.σ. το παλιό «δεκάρι») και έναν επιθετικό που βάζει την μπάλα στα δίχτυα.

Και παρά το γεγονός, πως παραμένει άγνωστο εάν ο Σέρβος προπονητής είναι «θιασώτης» αυτού του… αξιώματος, όλα δείχνουν ότι έχει βρει αυτούς τους ποδοσφαιριστές. Ο Γιοβάνοβιτς είχε «πέσει με τα μούτρα στην δουλειά», πολύ πριν ανακοινωθεί η πρόσληψη του και συγκεκριμένα από την ημέρα που «έδωσε τα χέρια» με τον Μάκη Γκαγκάτση, τον νέο πρόεδρο της ΕΠΟ, ο οποίος -επίσης- δεν είχε αναλάβει τα καθήκοντα του. Γιατί όταν ο Γιοβάνοβιτς δίνει τα χέρια, είναι σαν να έχει υπογράψει το συμβόλαιο του.

Ο Γιοβάνοβιτς λοιπόν, με την βοήθεια των συνεργατών του «κτένισε» την υφήλιο, προκειμένου να ενημερωθεί για όλους τους Ελληνες παίκτες, οι οποίοι παίζουν σε ομάδες του εξωτερικού. Παρακολουθούσε διαρκώς το «μεταγραφικό παζάρι» και σχημάτισε πλήρη εικόνα, έτσι ώστε να καταλήξει στην επιλογή της πρώτης αποστολής. Αριστος γνώστης της ψυχολογίας, ο έμπειρος κόουτς, φρόντισε να ενισχύσει το φρόνημα των διεθνών, ενώ παράλληλα έβαλε εαυτόν σε «δεύτερη μοίρα», επισημαίνοντας ότι ο προπονητής σε μία εθνική ομάδα «περισσότερο επιλέγει, παρά προπονεί».

Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε και η τοποθέτηση του Γιοβάνοβιτς, ο οποίος δήλωσε πως θα ήταν «τουλάχιστον κακό, για να μην πω κάτι χειρότερο, εάν δεν ήξερα τον Εθνικό Υμνο της Ελλάδας». Ωστόσο, αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Σέρβος τεχνικός, έδειξε χωρίς δισταγμό τα αισθήματα που τρέφει για την Ελλάδα. Ηταν 4 Απριλίου 1999, όταν στο περιθώριο του ντέρμπι Ηρακλής-Αρης και με αφορμή τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στην Γιουγκολσβαία, μπήκε στον αγωνιστικό χώρο υψώνοντας ένα πλακάτ με την φράση «Στην Ελλάδα κτυπά η καρδιά της καρδιάς μας». Και όπως ήταν λογικό, γνώρισε την αποθέωση από τους χιλιάδες φιλάθλους που ήταν στο «Καυτανζόγλειο» εκείνη την ημέρα…

Επιστρέφοντας σε αμιγώς αγωνιστικό κλίμα, γίνεται αντιληπτό, ότι ο Γιοβάνοβιτς έχει καταλήξει -τουλάχιστον μέχρι στιγμής- στον άξονα των τριών ποδοσφαιριστών, πάνω στους οποίους μπορεί να «κτίσει» την ομάδα. Πρόκειται για τον Κώστα Κουλιεράκη, έναν κεντρικό αμυντικό με εντυπωσιακή ποδοσφαιρική ευφυϊα, εξαιρετικές ικανότητες, σημαντικότερες δυνατότητες και μεγάλη προοπτική για μία σπουδαία καριέρα στα γήπεδα της «γηραιάς ηπείρου». Ο δεύτερος «πυλώνας», είναι ο Τάσος Μπακασέτας, ένας ποδοσφαιριστής, με άριστη τεχνική κατάρτιση και αντίληψη της χωροταξίας μέσα στο γήπεδο, ο οποίος μπορεί εξ’ ίσου καλά να «φτιάξει» το παιχνίδι, να «μοιράσει» ασιστ και να σκοράρει. Οσον αφορά στο τρίτο μέρος αυτού του άξονα, δεν είναι άλλος από τον -τρόπον τινά- ελληνιστί συνεπώνυμο του Γιοβάνοβιτς, Φώτη Ιωαννίδη. Ο νεαρός επιθετικός έχει κυριολεκτικά «μεταμορφωθεί» την τελευταία διετία, καθώς έχει βελτιωθεί εκπληκτικά σε όλους τους τομείς «εμπλοκής» του, με αποκορύφωμα την εκτελεστική δεινότητα. Δεν είναι άλλωστε, διόλου τυχαία τα δεκάδες εκατομμύρια, που είναι διατεθειμένοι να δαπανήσουν για να τον αποκτήσουν, σύλλογοι από τα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης.

Πριν απ΄όλα αυτά, όμως, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι ένας προπονητής, ο οποίος έχει επιλέξει τους συνεργάτες του με αυστηρά κριτήρια. Και δίπλα στο «σταθερό» επιτελείο του τα τελευταία χρόνια, δηλαδή τους βοηθούς του, Πρέντραγκ Ερακ και Νίκο Κολομπούρδα, προστέθηκε (σ.σ. ή καλύτερα διατηρήθηκε, καθώς η συνεργασία τους σταμάτησε για μερικούς μήνες όταν ο κόουτς αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό), ο αναλυτής, Δημήτρης Μπρούσαλης. Μαζί με τον προπονητή φυσικής κατάστασης, Δημήτρη Δανιηλίδη, τον βοηθό του, Χρήστο Καρυδόπουλο και τον προπονητή τερματοφυλάκων, Φάνη Κατεργιαννάκη, συναποτελούν την ομάδα του Γιοβάνοβιτς, με τους οποίους καταστρώνουν τα πλάνα τους και στοχοθετούν, κάνοντας την απαραίτητη αυτοκριτική. Και φυσικά με την αρωγή του Δημήτρη Σαλπιγγίδη και του Βασίλη Τοροσίδη, των δύο πρώην διεθνών ποδοσφαιριστών, που επελέγησαν από την νέα διοίκηση της ΕΠΟ και οι οποίοι βρίσκονται στο πλευρό της εθνικής ομάδας, προκειμένου με την εμπειρία τους να συνδράμουν τα μέγιστα για την εύρυθμη λειτουργία αυτής της «οικογένειας», επιλύοντας παράλληλα, ο,τιδήποτε προκύπτει.

Ο Γιοβάνοβιτς έπαιξε ποδόσφαιρο σε μία κρίσιμη καμπή για την «στρογγυλή Θεά». Ηταν η εποχή που από την απόλυτη -μέχρι και σε βαθμό αυθαιρεσίας ενίοτε- ελευθερία κινήσεων, το ποδόσφαιρο άρχισε να μεταφέρεται σε έναν «πλανήτη» με μεγαλύτερη οργάνωση, ευρύτερο προγραμματισμό και περισσότερα ποδοσφαιρικά «κουτάκια».

Ο Μαρσέλο Μπιέλσα, ένας από τους κορυφαίους προπονητές στα χρονικά, είπε κάποτε ότι η πιό δύσκολη θέση για να καλυφθεί είναι το «8», επισημαίνοντας χαρακτηριστικά: «Την ονόμασα θέση Μόντριτς. Επειδή ο Μόντριτς μπορεί να αμύνεται σαν 6άρι και να επιτίθεται σαν 10άρι». Για όσους λοιπόν δεν γνώρισαν τον ποδοσφαιριστή Γιοβάνοβιτς ήταν αυτό ακριβώς. Δεν άφηνε καμμία φάση χαμένη, έκανε δεκάδες χιλιόμετρα σε κάθε ματς, διέθετε εντυπωσιακή διορατικότητα, εξαιρετική τεχνική κατάρτιση και με λίγα λόγια «έκανε την μπάλα ότι ήθελε», προσπαθώντας κυρίως να βοηθήσει τους συμπαίκτες του στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Ενα μικρό δείγμα της ποδοσφαιρικής ευφυϊας του Γιοβάνοβιτς, αποτυπώνεται και στο βίντεο από το εκπληκτικό γκολ, που σημείωσε ο Σέρβος το 1991 στην εκτός έδρας αναμέτρηση του Ηρακλή με την Δόξα Δράμας.

Πέραν των γνώσεων περί προπονητικής και γενικότερα της ποδοσφαιρικής «ζωής», ο Γιοβάνοβιτς έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Είναι ένας άνθρωπος, ένας επαγγελματίας, ο οποίος δεν έχει ανάγκη ν’ αποδείξει σε κανένα απολύτως τίποτε. Μετά από τέσσερις δεκαετίες στα γήπεδα, είναι οικονομικά ανεξάρτητος και απαλλαγμένος από συμπλέγματα κατωτερότητας ή/και ανωτερότητας. Εχει κάνει εδώ και καιρό την απομυθοποίηση που οφείλει στον εαυτό του, κάθε άνθρωπος της ηλικίας και της εμπειρίας του, γνωρίζοντας άριστα ότι είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εξέλιξη και την βελτίωση. Και όχι απλά μία έννοια «της μόδας», όπως συμβαίνει στην σύγχρονη εποχή…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Continue Reading

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

«Δύο στα δύο» για την Εθνική Ελλάδας

Αποστολή… εξετελέσθη! Και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο για την Εθνική Ελλάδας, η οποία μετά τη Φινλανδία (3-0 το Σάββατο), νίκησε και την Ιρλανδία με ένα «καθαρό» 2-0 στο Aviva Stadium του Δουβλίνου, έκανε το «2Χ2» στον 2ο όμιλο της League B του Nations League κι απολαμβάνει την κορυφή στο γκρουπ μαζί με την Αγγλία. Οι Ιωαννίδης και Τζόλης τα γκολ της νίκης για την ελληνική ομάδα, που έχει ξεκινήσει εντυπωσιακά στην εποχή… Γιοβάνοβιτς και με πολύ «σφικτή» και σταθερή εικόνα μετράει ήδη δύο νίκες σε ισάριθμους αγώνες στο Nations League.

Η Ελλάδα άργησε να «μπει» στο ματς, δείχνοντας αρχικά αδυναμία να κρατήσει την μπάλα και να δημιουργήσει καταστάσεις στην άμυνα της Ιρλανδίας. Παρόλα αυτά είχε την πρώτη καλή στιγμή στο 11’, όταν από κόρνερ του Χατζηγιοβάνη, ο Κουλιεράκης έπιασε εξαιρετική κεφαλιά η οποία πέρασε ελάχιστα πάνω απ’ τα δοκάρια του Κέλεχερ.

Στο 26’ ο γκολκίπερ των Ιρλανδών έδειξε πολύ καλά αντανακλαστικά σε απευθείας εκτέλεση φάουλ του Μπακασέτα αποκρούοντας σε κόρνερ, ενώ στο 41’ ο ο Ογκμπένε πέτυχε ένα υπέροχο γκολ με δυνατό αριστερό σουτ έξω απ’ την περιοχή, όμως ο βοηθός έχει σηκώσει τη σημαία του για οφσάιντ.

Οι γηπεδούχοι είχαν την καλύτερή τους στιγμή στο πρώτο ημίχρονο στο 45’ όταν από ωραία ενέργεια του Ογκμπένε από δεξιά και γύρισμα προς τον Μπράουν, το σουτ του τελευταίου έφυγε πολύ πάνω απ’ τα δοκάρια.

Η εκκίνηση του δευτέρου ημιχρόνου ήταν πολύ διαφορετική. Στο 50ό λεπτό η Ελλάδα πήρε προβάδισμα στο σκορ με τον Ιωαννίδη. Από πολύ ωραία κυκλοφορία της μπάλας, ο Μπακασέτας έδωσε στον φορ του Παναθηναϊκού, ο οποίος «ζύγισε» το πόδι του απ’ το όριο της περιοχής και με εξαιρετικό αριστερό πλασέ, έστειλε την μπάλα στο «παραθυράκι» του Κέλεχερ για το 1-0 της «γαλανόλευκης» ομάδας.

Μετά το γκολ η Ελλάδα πήρε τον έλεγχο του αγώνα και πλησίασε σε δεύτερο γκολ με το απευθείας φάουλ του Μπακασέτα στο 69’ που πέρασε πάνω απ’ τα δοκάρια, ενώ στο 83’ από καλοτραβηγμένο φάουλ του Μπακασέτα, ο Τζόλης για εκατοστά δεν πρόλαβε να βάλει το πόδι του για να σκοράρει.

Στο 85’ το σουτ του Ρόμπινσον κόντραρε πάνω στον Τσιμίκα κι έφυγε ελάχιστα δίπλα απ’ τα δοκάρια του Βλαχοδήμου, στην καλύτερη στιγμή των Ιρλανδών στο ματς. Στο 87’ η Ελλάδα «σφράγισε» τη νίκη της με ένα υπέροχο γκολ του Χρήστου Τζόλη. Από μπαλιά του Μπακασέτα στο χώρο, ο άσος της Μπριζ κατέβασε εξαιρετικά την μπάλα, «χόρεψε» τον Κόλινς και με ένα πολύ ωραίο σουτ έκανε το 2-0 για την Ελλάδα, «τελειώνοντας» το ματς.

Διαιτητής: Έσπεν Έσκας (Νορβηγία)
Κίτρινες: 31’ Ομομπαμιντέλε – 58’ Τσιμίκας, 63’ Τζόλης, 74’ Σιώπης

Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:
ΙΡΛΑΝΔΙΑ (Χέιμιρ Χάλκγκριμσον): Κέλεχερ, Ο’Σέι, Ομομπαμιντέλε (74’ Ντόχερτι), Κόλινς, Μπρέιντι, Ογκμπένε (84’ Ρόμπινσον), Σμόλμποουν, Μόλουμπι (63’ Φέργκιουσον), Μπράουν, Νάιτ (74’ ΜακΑτίαρ), Σμόντικς (84 Ίνταχ).
ΕΛΛΑΔΑ (Ιβάν Γιοβάνοβιτς): Βλαχοδήμος, Ρότα, Μαυροπάνος, Κουλιεράκης, Τσιμίκας, Μπουχαλάκης (67’ Ζαφείρης), Σιώπης (88’ Ντόη), Χατζηγιοβάνης (67’ Πέλκας), Μπακασέτας, Τζόλης (88’ Βαγιαννίδης), Ιωαννίδης (88’ Παυλίδης).
ΚΩΣΤΑΣ ΓΟΥΛΗΣ

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Continue Reading

ΤΑ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ