Επιδημικές διαστάσεις έχει αρχίσει να λαμβάνει η πνευμονία στα παιδιά σε πολλές χώρες, οι οποίες αναφέρουν ραγδαία αύξηση των λοιμώξεων της τις τελευταίες εβδομάδες.

Η αιτία ή έστω μία από αυτές φαίνεται ότι είναι το μυκόπλασμα της πνευμονίας, ένα βακτήριο που συνήθως προκαλεί ήπιες λοιμώξεις.

Η αρχή έγινε με την Κίνα, όπου δεκάδες χιλιάδες άρρωστα παιδιά συρρέουν καθημερινά στα νοσοκομεία. Ακολούθησε η Ολλανδία που επίσης ανέφερε ανησυχητική αύξηση στα παιδιά με πνευμονία, ενώ παρόμοιες αναφορές υπήρξαν και από τη γειτονική της Σουηδία.

Εξάπλωση και Ευρώπη και ΗΠΑ

Την Πέμπτη (01.12.2023) ήρθε η σειρά της Δανίας και των ΗΠΑ. Το εθνικό κέντρο λοιμώξεων της Δανίας, το Statens Serum Institut (SSI), ανακοίνωσε ότι τα κρούσματα πνευμονίας τριπλασιάστηκαν τις πέντε τελευταίες εβδομάδες. Και προειδοποίησε πως θα υπάρξουν ακόμα περισσότερα κρούσματα όταν χειμωνιάσει για τα καλά.

Στις ΗΠΑ, πρώτα το Οχάιο και ύστερα η Μασαχουσέτη, ανέφεραν πως βλέπουν ολοένα περισσότερα περιστατικά. Στο Οχάιο 142 παιδιά εκδήλωσαν πνευμονία από τον Αύγουστο έως τώρα, ένας αριθμός που οι Αρχές χαρακτηρίζουν «εξαιρετικά υψηλό».

Στη Μασαχουσέτη, οι γιατροί επίσης βλέπουν ολοένα περισσότερα κρούσματα και συνιστούν αυξημένη προσοχή στους γονείς.

Τι είναι το μυκόπλασμα

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ασθενείς είναι παιδιά ηλικίας 3-8 ετών. Τι είναι όμως το μυκόπλασμα της πνευμονίας και πως εκδηλώνεται η πνευμονία που προκαλεί;

Όπως αναφέρουν τα ομοσπονδιακά Κέντρα Ελέγχου & Προλήψεως των Ασθενειών (CDC), το μυκόπλασμα της πνευμονίας είναι βακτήριο που προσβάλλει το εσωτερικό τοίχωμα των οργάνων του αναπνευστικού (λάρυγγας, τραχεία, πνεύμονες). Οι άνθρωποι μπορεί να το φέρουν στη μύτη ή στο λαιμό τους, χωρίς να νοσούν.

Αν και συνήθως προκαλεί ήπιες λοιμώξεις, μπορεί να έχει σοβαρές επιπλοκές που απαιτούν νοσηλεία στο νοσοκομείο.

Πώς εξαπλώνεται

Όταν κάποιος έχει μολυνθεί από το βακτήριο και βήχει ή φταρνίζεται, παράγει αναπνευστικά σταγονίδια που το περιέχουν και διασπείρονται στο περιβάλλον γύρω του. Αν άλλα άτομα εισπνεύσουν αυτά τα σταγονίδια, μπορεί να μολυνθούν.

Αυτό είναι πιθανότερο να συμβεί με όσους έρχονται σε στενή, παρατεταμένη επαφή με τον πάσχοντα. Έτσι, μπορεί να παρατηρηθούν πρόσθετες λοιμώξεις στην οικογένειά του και σε χώρους αυξημένου συγχρωτισμού (π.χ. σχολεία, κολέγια, στρατόπεδα κ.λπ.).

Τα ύποπτα συμπτώματα

Το μυκόπλασμα συνήθως δεν προκαλεί πνευμονία. Η πιο συχνή λοίμωξη που οφείλεται σε αυτό είναι η τραχειοβρογχίτιδα. Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματά της είναι:

Πονόλαιμος

Αίσθημα κόπωσης

Πυρετός

Βήχας που σταδιακά επιδεινώνεται και μπορεί να διαρκέσει για εβδομάδες ή μήνες

Πονοκέφαλος

Τα παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών που μολύνονται από το μυκόπλασμα μπορεί να έχουν συμπτώματα διαφορετικά από εκείνα των μεγαλύτερων παιδιών και των ενηλίκων. Αυτά είναι:

-Φτάρνισμα

-Συνάχι ή ρινική συμφόρηση (μπούκωμα)

-Πονόλαιμος

-Δακρύρροια (αυξημένη παραγωγή δακρύων)

-Συριγμός

-Έμετος

-Διάρροια

-Εάν αναπτυχθεί πνευμονία, δηλαδή προσβάλλει το βακτήριο τους πνεύμονες, τα πιο πιθανά συμπτώματα είναι:

-Πυρετός και ρίγη

-Βήχας

-Αίσθημα κόπωσης

-Δυσκολία στην αναπνοή

Η λοίμωξη που προκαλεί το μυκόπλασμα συνήθως προκαλεί συμπτώματα έπειτα από 1 έως 4 εβδομάδες.

Η θεραπεία

Οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν από την λοίμωξη που προκαλεί το μυκόπλασμα χωρίς να χρειασθούν αντιβιοτικά. Σε τέτοια περίπτωση χορηγείται συμπτωματική θεραπεία (αντιμετωπίζονται μόνο τα συμπτώματα, έως ότου υποχωρήσουν).

Εάν όμως ένας ασθενής εκδηλώσει πνευμονία, θα χρειασθεί αντιβιοτική αγωγή. Ο θεράποντας ιατρός θα διαλέξει όποιο αντιβιοτικό είναι κατάλληλο για τον ασθενή. Ωστόσο ορισμένα στελέχη του είναι πια ανθεκτικά στα αντιβιοτικά.

Η λοίμωξη από το μυκόπλασμα μπορεί να έχει και επιπλοκές, όπως:

-Σοβαρή πνευμονία

-Κρίσεις άσθματος ή νέα συμπτώματα άσθματος

-Εγκεφαλίτιδα (φλεγμονή στον εγκέφαλο)

-Αιμολυτική αναιμία

-Νεφρική δυσλειτουργία

-Δερματικές διαταραχές (π.χ. σύνδρομο Stevens-Johnson, πολύμορφο ερύθημα, τοξική επιδερμική νεκρόλυση).

Της Γιάννας Σουλάκη/iatropedia.gr

NEWSIT

Η «μυστηριώδης» πνευμονία εξαπλώνεται σε Ευρώπη και ΗΠΑ – Τα συμπτώματα και η θεραπεία

Η κύστη κόκκυγος αποτελεί μια χρόνια φλεγμονώδη πάθηση που εμφανίζεται στο δέρμα της περιοχής του κόκκυγα ανάμεσα στους γλουτούς. Συνήθως σχετίζεται με την παρουσία τριχών στην περιοχή και εκδηλώνεται πιο συχνά στον ανδρικό πληθυσμό, συνήθως στην τρίτη δεκαετία ζωής. Η αντιμετώπιση της συγκεκριμένης πάθησης πραγματοποιείται στην πλειοψηφία της χειρουργικά. 

Η χρήση της ελάχιστα επεμβατικής ενδοσκοπικής τεχνικής EPSiT εγγυάται άριστα αποτελέσματα αποκατάστασης. 

Το Metropolitan General αποτελεί ένα από τα λίγα θεραπευτήρια στα οποία χρησιμοποιείται η τεχνική E.P.Si.T. για τη χειρουργική αποκατάσταση της κύστης κόκκυγος άμεσα, ανώδυνα και χωρίς τον κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών ή μελλοντικής υποτροπής. 

Η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται με εξαιρετικά ποσοστά επιτυχίας από τον Γενικό Χειρουργό – Πρωκτολόγο κ. Δημήτριο Μουσιώλη, Διευθυντή της Ι’ Χειρουργικής Κλινικής Eλάχιστα Eπεμβατικής Eνδοσκοπικής Xειρουργικής Παθήσεων Oρθού και Πρωκτού στο Metropolitan General και τη χειρουργική ομάδα του, της οποίας τα μέλη  διαθέτουν μακρά κλινική εμπειρία και εξειδίκευση πάνω στη χρήση των νεότερων ελάχιστα επεμβατικών τεχνικών.

«Η τεχνική E.P.Si.T περιλαμβάνει την εισαγωγή ενός εργαλείου που ονομάζεται συριγγοσκόπιο, το οποίο διαθέτει μια μικροσκοπική κάμερα, στο στόμιο του συριγγώδους πόρου, ώστε να πραγματοποιηθεί ακριβής χαρτογράφηση της πάσχουσας περιοχής, ενώ στη συνέχεια γίνεται αφαίρεση των πολυάριθμων τριχών που βρίσκονται κάτω από το δέρμα και καυτηριασμός της επένδυσης του συριγγίου» εξηγεί ο χειρουργός.

Πώς αντιμετωπίζεται η κύστη κόκκυγος;

Ο σύγχρονος ιατροτεχνολογικός εξοπλισμός για τη διενέργεια τέτοιου είδους ενδοσκοπικών τεχνικών, επιτρέπει τη μέγιστη ορατότητα στον εκάστοτε χειρουργό, με εξαιρετικής ποιότητας μεγέθυνση εικόνας και μέγιστη ευκρίνεια. Η εξαιρετική ακρίβεια της τρισδιάστατης οθόνης υψηλής ευκρίνειας με την οποία είναι εξοπλισμένη η Ι΄ Χειρουργική Κλινική Ελάχιστα Επεμβατικής Ενδοσκοπικής Χειρουργικής Παθήσεων Ορθού και Πρωκτού Metropolitan General επιτρέπει στον χειρουργό την άμεση και λεπτομερή απεικόνιση της πάσχουσας περιοχής.

«Με την αξιοποίηση τρισδιάστατης οθόνης HD διευκολύνεται όχι μόνο η χαρτογράφηση της έκτασης της βλάβης, αλλά και η διερεύνηση του περιεχομένου της κύστης και των παθολογικών ιστών που την περιβάλλουν», τονίζει ο κ. Μουσιώλης. Παράλληλα, η κλινική διαθέτει χειρουργικά laser και ραδιοσυχνότητες (RF) μέγιστης αποτελεσματικότητας και ισχύος, τα οποία καυτηριάζουν την πάσχουσα περιοχή ελαχιστοποιώντας την πιθανότητα υποτροπής.

«Η χρήση του θεραπευτικού – χειρουργικού Laser ή των ραδιοσυχνοτήτων (RF) επιτρέπει την αποτελεσματική απομάκρυνση του παθολογικού ιστού, καταστρέφοντας το επιθήλιο με τη μέθοδο της διαθερμίας και αποτρέποντας τυχόν αιμορραγία. Ταυτόχρονα, καθαρίζεται πλήρως το εσωτερικό της κύστης από υπολείμματα τριχών και θυλάκων. 

Η συνεισφορά της οθόνης στην παροχή μεγεθυμένης και υψηλής ευκρίνειας εικόνας μέσω μικροκάμερας στην ενδοσκοπική τεχνική EPSiT παρέχει αποτελεσματική και μόνιμη ίαση της πάθησης στη συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών. Παράλληλα, η πλήρης εξάχνωση του παθολογικού ιστού και ο ενδελεχής καθαρισμός της κοιλότητας της κύστης κόκκυγος προσφέρει οριστική λύση στο πρόβλημα, ελαχιστοποιώντας την πιθανότητα εμφάνισης μελλοντικών υποτροπών.

Οι κλασικές χειρουργικές τεχνικές για την αντιμετώπιση της κύστης κόκκυγος όπως η εκτομή της, έπειτα από την οποία ο χειρουργός είτε κλείνει την τομή με ράμματα είτε την αφήνει ανοιχτή ώστε να επουλωθεί μόνη της, χαρακτηρίζονται από μακρά μετεγχειρητική αποκατάσταση. Ο ασθενής αισθάνεται έντονο πόνο μετά την επέμβαση, ενώ το αισθητικό αποτέλεσμα δεν είναι ικανοποιητικό, εξαιτίας της ορατότητας της τομής. Εκτός από τη μεγάλής διάρκειας κι επώδυνη μετεγχειρητική αποκατάσταση, στην κλασική χειρουργική επέμβαση ο ασθενής χρειάζεται και τακτική κλινική παρακολούθηση. Τη λύση σε αυτό το πρόβλημα προσφέρει η ενδοσκοπική τεχνική EPSiT για τη θεραπεία της κύστης κόκκυγος, με άριστα μετεγχειρητικά αποτελέσματα», επισημαίνει ο ειδικός και συνεχίζει:

«Η τεχνική αυτή πραγματοποιείται με τη χρήση laser ή ραδιοσυχνοτήτων, οπότε αποτελεί μια αναίμακτη κι ανώδυνη επιλογή, ενώ η διεξαγωγή της με χορήγηση τοπικής αναισθησίας προσφέρει σημαντική διευκόλυνση στον ασθενή. Τα αισθητικά αποτελέσματα είναι εξαιρετικά, καθώς η περιοχή δε φέρει κάποιο τραύμα και δεν εντοπίζονται ουλές, ενώ δε χρειάζονται αλλαγές γάζας ή άλλες διαδικασίες αποθεραπείας. Παράλληλα, ο χρόνος ανάρρωσης και ο μετεγχειρητικός πόνος είναι ελάχιστος, καθώς ο ασθενής έχει άμεση δυνατότητα κινητοποίησης και μπορεί να λάβει εξιτήριο αμέσως μετά την επέμβαση και να επιστρέψει στις καθημερινές του δραστηριότητες» καταλήγει ο κ. Μουσιώλης.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η μείωση των ωρών ύπνου κατά μόλις 90 λεπτά κάθε βράδυ αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη σε γυναίκες που έχουν συνηθίσει να κοιμούνται επαρκώς και η επίδραση αυτή είναι ακόμη πιο έντονη στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Αυτό διαπιστώνει νέα μελέτη του Πανεπιστημίου Κολούμπια, που δημοσιεύεται στο περιοδικό «Diabetes Care».

Η συνιστώμενη ποσότητα ύπνου για τη βέλτιστη υγεία είναι μεταξύ επτά και εννέα ωρών τη νύχτα, ωστόσο περίπου το ένα τρίτο των Αμερικανών κοιμάται λιγότερο από την ελάχιστη συνιστώμενη διάρκεια. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η μείωση του ύπνου μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για παθήσεις, όπως καρδιαγγειακές και υπέρταση, ωστόσο πολλές έγιναν μόνο σε άνδρες ή επικεντρώθηκαν σε βραχυπρόθεσμο, σοβαρό περιορισμό του ύπνου.

Η νέα μελέτη εξέτασε ιδιαίτερα τις γυναίκες, επειδή μελέτες έχουν δείξει ότι ο κακός ύπνος μπορεί να έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στην καρδιομεταβολική υγεία των γυναικών από ό,τι των ανδρών.

Για να εξετάσουν τον αντίκτυπο της ήπιας, χρόνιας στέρησης ύπνου οι ερευνητές συμπεριέλαβαν 38 υγιείς γυναίκες ηλικίας 20-75 ετών, συμπεριλαμβανομένων 11 γυναικών μετά την εμμηνόπαυση, οι οποίες κοιμόντουσαν συνήθως τουλάχιστον επτά ώρες κάθε βράδυ. Στη μελέτη οι συμμετέχουσες υποβλήθηκαν σε δύο φάσεις μελέτης με τυχαία σειρά. Στη μία φάση τους ζητήθηκε να διατηρήσουν τον επαρκή ύπνο τους, οπότε κοιμόντουσαν κατά μέσο όρο επτάμιση ώρες ανά νύχτα, στην άλλη να καθυστερήσουν την ώρα ύπνου κατά μιάμιση ώρα ανά νύχτα, διατηρώντας παράλληλα τον τυπικό χρόνο αφύπνισης, οπότε κοιμόντουσαν 6,2 ώρες ανά νύχτα. Κάθε μία από τις φάσεις διήρκεσε έξι εβδομάδες. Η συμμόρφωση με τα προγράμματα ύπνου μετρήθηκε με φορητές συσκευές. Καθ’ όλη τη διάρκεια της μελέτης οι ερευνητές μετρούσαν την ινσουλίνη, τη γλυκόζη και το σωματικό λίπος.

Η ινσουλίνη βοηθά στη ρύθμιση της γλυκόζης στο σώμα και όταν τα κύτταρα του σώματος αναπτύσσουν αντίσταση στην ινσουλίνη, γίνονται λιγότερο ικανά να τη χρησιμοποιούν αποτελεσματικά και μπορεί να προκληθεί δραματική αύξηση του κινδύνου ενός ατόμου για προδιαβήτη και διαβήτη τύπου 2.

Σύμφωνα με την έρευνα, ένα ήπιο έλλειμμα ύπνου που διατηρείται για έξι εβδομάδες προκαλεί αλλαγές στον οργανισμό, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη στις γυναίκες.

«Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, οι γυναίκες αντιμετωπίζουν πολλές αλλαγές στις συνήθειες του ύπνου τους λόγω της τεκνοποίησης, της ανατροφής των παιδιών και της εμμηνόπαυσης», επισημαίνει η Μαρί-Πιερ Σονζ, επικεφαλής της μελέτης και αναπληρώτρια καθηγήτρια διατροφικής ιατρικής και διευθύντρια του Κέντρου Αριστείας για τον Ύπνο και την Κιρκάδια Έρευνα στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.

Συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι η μείωση των ωρών ύπνου κατά 90 λεπτά για έξι εβδομάδες αύξησε την αντίσταση στην ινσουλίνη κατά σχεδόν 15% συνολικά και κατά περισσότερο από 20% στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Τα επίπεδα ινσουλίνης νηστείας αυξήθηκαν στις προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες ως απάντηση στον περιορισμό του ύπνου, ενώ τόσο τα επίπεδα της ινσουλίνης νηστείας όσο και της γλυκόζης νηστείας έτειναν να αυξάνονται στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.

Αν και το αυξημένο κοιλιακό λίπος αποτελεί βασικό παράγοντα της αντίστασης στην ινσουλίνη, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι επιπτώσεις της απώλειας ύπνου στην αντίσταση στην ινσουλίνη ήταν ανεξάρτητες με οποιεσδήποτε αλλαγές στο σωματικό λίπος.

ΑΠΕ-ΜΠΕ