Έφυγε από τη ζωή ο ποιητής και στιχουργός Μιχάλης Γκανάς, που γεννήθηκε στον Τσαμαντά Θεσπρωτίας το 1944 και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε ως βιβλιοπώλης, ως επιμελητής τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών και ως κειμενογράφος. Πολλά ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από σημαντικούς Έλληνες και ξένους μουσικοσυνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου και ο Νίκος Ξυδάκης. Το 1994 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο ποίησης για το έργο του «Παραλογή» και το 2011 βραβεύτηκε για το σύνολο του ποιητικού του έργου από την Ακαδημία Αθηνών.

Έργα του

Χριστουγεννιάτικη ιστορία, Μελάνι, 2014

Ποιήματα 1978-2012, Μελάνι, 2013

Άψινθος, Μελάνι, 2012

Γυναικών: μικρές και πολύ μικρές ιστορίες, Μελάνι, 2010.

Μητριά πατρίδα: αφήγημα, Μελάνι, 2007 (1η έκδοση: Κείμενα, 1981) (επανέκδοση: Καστανιώτης, 1989)

Μαύρα λιθάρια. Καστανιώτης, 2007 (1η έκδοση: Κείμενα, 1980. επανέκδοση: Καστανιώτης, 1993)

Άσμα ασμάτων, Μελάνι, 2005 (διασκευή)

Γυάλινα Γιάννενα, Καστανιώτης, 2004 (1η έκδοση: 1989)

Ο ύπνος του καπνιστή, Καστανιώτης, 2003.

Στίχοι. Μελάνι, 2002

Τα μικρά: 1969-1999: άγνωστα και γνωστά ποιήματα, Καστανιώτης, 2000 Ακάθιστος δείπνος. Καστανιώτης, 1994 (1η έκδοση: Κείμενα, 1978)

Παραλογή. Αθήνα, Καστανιώτης, 1993.

Ποίηση. Αθήνα, Καστανιώτης, 1975. Σελ.: 85.

Έργα του μεταφράστηκαν στα γερμανικά, τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα αλβανικά και έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες στα αγγλικά, βουλγαρικά, γαλλικά, γερμανικά, γεωργιανά, ισπανικά, ιταλικά, κινεζικά, ουγγρικά, πολωνικά, ρουμανικά, τσέχικα και φινλανδικά.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μία ελληνική ταινία ταξίδεψε σε σημαντικά φεστιβάλ του εξωτερικού, απέσπασε διακρίσεις και είναι έτοιμη να παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό. Το 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, φιλοξενεί στο Διεθνές Διαγωνιστικό του τμήμα την ταινία «Arcadia» του Γιώργου Ζώη, με τον Βαγγέλη Μουρίκη και την Αγγελική Παπούλια στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Οι δυο τους καταφτάνουν σοκαρισμένοι στο τοπικό νοσοκομείο ενός τουριστικού θέρετρου, για να αναγνωρίσουν το θύμα ενός θανατηφόρου τροχαίου ατυχήματος που αναστάτωσε τη χειμωνιάτικη ραστώνη. Μαζί, αλλά και χωριστά, θα προσπαθήσουν να συνδέσουν κομμάτια του παζλ της ζωής που χάθηκε, ερχόμενοι αντιμέτωποι με μια σειρά από αναπάντεχες αποκαλύψεις.

«Η ταινία αυτή είναι ανοιχτή σε πολλές ερμηνείες και ο καθένας -ανεξαρτήτου τάξης, ιδεολογίας, εθνικότητας ή φύλου, νιώθω ότι συνδέεται πολύ και μάλιστα το έχω δει να συμβαίνει», σχολίασε, μιλώντας στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο σκηνοθέτης Γιώργος Ζώης, αναφερόμενος στο θέμα της απώλειας με το οποίο καταπιάνεται η ταινία και το πώς μπορούμε να απελευθερωθούμε από αυτήν. «Όλο αυτό το θέμα, ότι μας …στοιχειώνουν διάφοροι άνθρωποι που έχουν “φύγει”, είναι ένα πράγμα που είναι αιώνιο και αρχέγονο, και θα συνεχίσει να είναι, οπότε νιώθω ότι η ταινία μιλάει σε ένα βαθύτερο DNA των ανθρώπων και γι’ αυτό με έναν τρόπο συνδέονται με αυτήν», εξηγεί.

Η ταινία «Arcadia» έκανε πρεμιέρα στο Βερολίνο και έχει πάρει διακρίσεις στο Χονγκ Κονγκ και το Σεράγεβο όπου προβλήθηκε, ενώ είναι υποψήφια για να κατακτήσει τον Χρυσό Αλέξανδρο «Θόδωρος Αγγελόπουλος». Αντίστοιχα μεγάλη ικανοποίηση για τον σκηνοθέτη όμως, είναι το γεγονός ότι λειτούργησε καθαρτικά σε κάποιους από τους θεατές που την παρακολούθησαν. «Υπήρξαν άνθρωποι που μου έστειλαν μηνύματα μετά την ταινία και μου είπαν ότι τους βοήθησε να προχωρήσουν στη ζωή τους. Οπότε, αυτή η κάθαρση που μπορεί να βίωσαν, για μένα είναι από τα μεγαλύτερα κομπλιμέντα για την ταινία», αναφέρει ο κ. Ζώης.

Ο σκηνοθέτης αναφέρθηκε και στις μεγάλες προκλήσεις που είχε στη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας, καθώς η πρωταγωνίστρια στο απόκοσμο παραθαλάσσιο μπαρ της περιοχής, το Αρκάντια, συναντά μια αλλόκοτη συντροφιά από απροσδόκητους συνοδοιπόρους. «Κάναμε αρκετές πρόβες με το κουαρτέτο των ηθοποιών, επειδή η ταινία βρίσκεται πολλές φορές μεταξύ ορατού και αοράτου. Έπρεπε λοιπόν να βρουν τη σχέση τους ανάμεσα στο τι είναι ορατό για αυτούς και τι είναι αόρατο», σημειώνει, χωρίς να μπορεί να αποκαλύψει περισσότερα πράγματα για την πλοκή.

Στην ατμόσφαιρα που θέλει να δημιουργήσει η ταινία, σύμμαχος είναι η φωτογραφία της, που δηλώνει κι αυτή ένα συναίσθημα. «Διάλεξα locations που να δημιουργούν μια …στοιχειωτική ατμόσφαιρα. Η θάλασσα, το συγκεκριμένο δάσος που έχει πεύκα που μοιάζουν με μεγάλα μπονσάι, αλλά ακόμα και τα σπίτια ή η ταβέρνα, τα οποία έχουν πολύ ξύλο σαν χαρακτηριστικό άρα είναι σαν να βρίσκεται η φύση και μέσα στο σπίτι, ένιωθα ότι όλα αυτά είναι μία δικιά μου φύση που ήθελα να δημιουργήσω με σκοπό να στοιχειώσει τον θεατή», υπογραμμίζει ο Γιώργος Ζώης.

Μάλιστα, εκτιμά ότι είναι μια πολύ ιδανική ταινία για να τη δούμε σε ένα κλειστό σινεμά με τη θάλασσα από δίπλα, τόσο στο Ολύμπιον όπου θα κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη, όσο και την Παρασκευή που θα γίνει η επαναληπτική προβολή στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης, στο Λιμάνι.

Βαρβάρα Καζαντζίδου

*Πηγή φωτ.: ΦΚΘ

ΑΠΕ-ΜΠΕ