Το θαύμα των Χριστουγέννων βιώνουν πολλοί άνθρωποι γύρω μας όχι μόνο τις γιορτινές μέρες αλλά καθημερινά, έχοντας επιλέξει να προσφέρουν. Και μέσα από αυτή την προσφορά αισθάνονται γεμάτοι. Στέκονται δίπλα σε άλλους στους οποίους η ζωή δείχνει το σκληρό της πρόσωπο. Όπως η Α.Δ που έγινε ανάδοχη μητέρα σε τρία παιδιά σκεπτόμενη, όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι κάποια παιδιά αυτές τις ημέρες δεν έχουν ένα ζεστό σπίτι για να γιορτάσουν, ή τα μέλη της Ελληνικής Εταιρείας Θεραπείας Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας ( ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α.) και τα μέλη της οργάνωσης Ονήσιμος που βρίσκονται δίπλα σε κρατούμενους. Η Α.Δ λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι κάποια στιγμή σκέφτηκε ότι κάποιοι άνθρωποι μεγαλώνουν σε ιδρύματα και τις γιορτινές αυτές ημέρες ως παιδιά αλλά και ως ενήλικες στη συνέχεια, δεν έχουν κάπου να πάνε, δεν έχουν το «χωριό» τους, το «πατρικό» τους και θεώρησε ότι έχει δυνατότητα να βοηθήσει να μην συμβεί αυτό σε κάποια από τα παιδιά στα ιδρύματα.

Διαβάστε επίσης:

• Οι άγγελοι ψάλλουν… «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία»

«Υπάρχει υποστήριξη συνεχής και δεν διανοείται κανείς ότι επειδή είναι Χριστούγεννα, αυτές που ονομάζονται οικογενειακές γιορτές δεν θα τρέξει να υποστηρίξει και να βοηθήσει αυτούς στους οποίους η τύχη δεν τα έχει φέρει και τόσο καλά», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ιωάννα Σιαφάκα που είναι αντιπρόεδρος της ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α. «Στις μέρες μας αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία, είναι να προσφέρεις με αγάπη στον συνάνθρωπό σου, χωρίς να τον κρίνεις», τονίζει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιάννης Παπασαραντόπουλος από τον Ονήσιμο.

Η προσφορά της αναδοχής

Η Α.Δ έχει σήμερα με τον σύζυγό της τρία παιδάκια. Το ένα το υιοθέτησαν, αφού είχαν γίνει ανάδοχοι γονείς του όταν ήταν ακόμα μωρό. Στα άλλα δύο που ήταν μεγαλύτερα σε ηλικία, έγιναν ανάδοχοι και το επόμενο βήμα είναι κι αυτά να υιοθετηθούν. Πάντως και τα τρία παιδιά είναι πλέον μέλη της οικογένειας. Όταν ολοκληρωθούν οι διαδικασίες για τα δύο τελευταία παιδιά, είναι διατεθειμένοι και έτοιμοι να γίνουν ανάδοχοι γονείς και να υποστηρίξουν και να αναθρέψουν και ένα τέταρτο παιδί προκειμένου όπως λέει η Α.Δ. να το βοηθήσουν «να κάνει τα βήματά του σε αυτή την κοινωνία και να έχει ένα κλειδί κάπου να μπαίνει σε ώρα ανάγκης».

«Με το σύζυγό μου είχαμε κάποιες αποτυχίες σε κάποιες εγκυμοσύνες και επιλέξαμε να μην κάνουμε εξωσωματική, δεν μπήκαμε καν σε αυτή τη διαδικασία αλλά επιλέξαμε να μπει ένας άνθρωπος στη ζωή μας με αναδοχή γιατί υπάρχουν τόσα παιδιά γύρω μας και ξεκινήσαμε τις διαδικασίες για να έρθει ένα παιδί. Ο σκοπός μας ήταν και σας το λέω ειλικρινά, να γίνει το παιδί μας. Με όποιο ρίσκο βέβαια, δηλαδή, θα μπορούσε να μείνει μαζί μας ένα χρόνο ή δύο ή έξι μήνες. Εμείς ήμασταν τελείως προετοιμασμένοι γι΄αυτό. Να είναι στο σπίτι μας, να το φροντίζουμε και να επιστρέψει σε ένα περιβάλλον πιο σωστό», σημειώνει η Α.Δ.

Στα παιδάκια που ήρθαν μετά, δεν ήταν σίγουρο ότι θα μπορούσε να γίνει υιοθεσία. Αυτό όμως δεν αποτέλεσε εμπόδιο για εκείνους. «Είπαμε, θα έρθουν, θα φύγουν από ένα ίδρυμα όπου το περιβάλλον για μένα δεν είναι ιδανικό για παιδιά, να μεγαλώνουν μαζί με το δικό μας παιδί». Όταν μάλιστα έκαναν την αίτηση δεν γνώριζαν ότι τελικά θα γίνονταν ανάδοχοι σε δύο παιδιά. Αλλά επειδή είναι αδερφάκια θεώρησαν σωστό να μην τα χωρίσουν κι έτσι πήραν και τα δύο στο σπίτι τους.

«Δεν είναι καθόλου απλό το να γίνεις ανάδοχος. Στην πρώτη περίπτωση υπήρχε πολύ στρες και συναισθηματική φόρτιση γιατί με το που είδαμε την κόρη μας, δημιουργήθηκε ένας πολύ ισχυρός δεσμός. Δηλαδή, δεν ήταν εύκολο μέχρι να περάσει ο καιρός και να γίνει η υιοθεσία και να πάνε όλα καλά. Στη δεύτερη περίπτωση που ήταν μεγαλύτερα τα παιδιά, ο περισσότερος κόσμος το θεωρεί πολύ ρομαντικό και είναι πολύ ρομαντικό, αλλά μην ξεχνάμε ότι έρχονται παιδιά με εμπειρίες που δεν είναι τόσο καθημερινές και τόσο απλές. Έρχονται παιδιά που έχουν βιώματα διάφορα και εκεί θέλει ψυχραιμία, θέλει μία ηρεμία και θέλει να έχεις αντιληφθεί ότι μπορεί να γίνει αυτό. Πριν γίνει», εξηγεί μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Τη δεύτερη φορά τα πράγματα ήταν πιο εύκολα, όχι ψυχολογικά αλλά σε ζητήματα πρακτικά και γραφειοκρατικά, υποστηρίζει. Εδώ και χρόνια έχει καταβληθεί προσπάθεια για να απλοποιηθούν οι διαδικασίες προκειμένου να γίνει αποϊδρυματοποίηση των παιδιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 2022 που δημιουργήθηκε το σύστημα και έγινε για πρώτη φορά η καταγραφή των παιδιών, από τα 2.400, ήδη πάνω από 1.100 παιδιά από ιδρύματα έχουν βρει την κατάλληλη για εκείνα οικογένεια, μέσω της αναδοχής και της υιοθεσίας και αξίζει να σημειωθεί ότι έχουμε 194% αύξηση των αναδόχων στη χώρα μας.

«Υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά που όσο καλά και να είναι μέσα στα ιδρύματα τα πράγματα, θα έρθει μία ηλικία που θα πρέπει να ακολουθήσουν το δρόμο τους. Όλοι έχουμε υπάρξει παιδιά και πάντα είχαμε κάπου να πάμε. Ας πούμε εγώ είχα να πάω στο χωριό μου, στην οικογένεια μου. Χριστούγεννα, γιορτές, Πάσχα. Και ας είχα γίνει 18, και ας έγινα 20 και ας έχω γίνει 51 τώρα. Υπάρχουν άνθρωποι που μετά από κάποια ηλικία δεν το έχουν αυτό. Ας μπουν στη θέση τους. Μόνο με την ιδέα μπορεί να θελήσουν να γίνουν ανάδοχοι», λέει η Α.Δ. απευθυνόμενη σε όσους εξετάζουν το ενδεχόμενη της αναδοχής.

Τα φετινά Χριστούγεννα είναι τα δεύτερα που θα περάσουν μαζί με τα δύο από τα παιδιά τους και τα πέμπτα με το πρώτο παιδί που πήραν. Όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τα δικά τους Χριστούγεννα δεν θα διαφέρουν καθόλου από μιας οικογένειας που δημιουργήθηκε με τον παραδοσιακό τρόπο. Θα βρίσκονται στο χωριό, ο Άγιος Βασίλης θα φέρει δώρα και η μαμά θα τους αφήσει να φάνε όσα γλυκά χωράει η κοιλιά τους, όπως λέει. «Για μένα Χριστούγεννα με τα παιδιά σημαίνει ότι δεν σε νοιάζει τι θα γίνει με τα γλυκά και αν είναι πολλά. Δεν θα μείνει ψίχουλο. Όσο πιο πολλά τόσο καλύτερα. Επίσης, ξαναγίνεσαι πάλι παιδί βλέποντας το παραμύθι που θέλουν να ζήσουν. Θα έρθει ξανά Άη Βασίλης που για τους μεγάλους έχει σταματήσει χρόνια να έρχεται, οι καλικάντζαροι και όλα αυτά, δηλαδή επανέρχονται στη ζωή πράγματα από την παιδική μας ηλικία».

Οι «άγγελοι» που προσφέρουν ανακούφιση από τον πόνο

Στέκονται δίπλα σε ασθενείς που ζουν με αφόρητους πόνους και προσπαθούν να τους προσφέρουν ανακούφιση. Είναι κοντά τους με πολλούς τρόπους τις γιορτινές ημέρες γιατί όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ιωάννα Σιαφάκα που είναι ομότιμη καθηγήτρια Αναισθησιολογίας και Θεραπείας Πόνου στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ και μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, δεν τους εγκαταλείπουν. «Σε κάποιους ασθενείς δεν μπορείς να πεις πάρε τηλεφωνο μετά από 15 μέρες γιατί μπορεί να μην υπάρχει μέχρι τότε. Δεν υπάρχει το περιθώριο, το λιγότερο, να μην απαντήσεις».

Η ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α. έχει μια τηλεφωνική γραμμή που προσφέρει βοήθεια σε αυτούς που το έχουν ανάγκη, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια λειτουργεί και η υπηρεσία «Εσείς ρωτάτε, εμείς απαντάμε».

«Υπάρχει υποστήριξη συνεχής και δεν διανοείται κανείς ότι επειδή είναι Χριστούγεννα, αυτές που ονομάζονται οικογενειακές γιορτές δεν θα τρέξει να υποστηρίξει και να βοηθήσει αυτούς στους οποίους η τύχη δεν τα έχει φέρει και τόσο καλά», λέει η κ. Σιαφάκα.

Εκτός από το τηλέφωνο, η ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α. που δραστηριοποιείται από το 1997 προσφέρει υπηρεσίες και κατ΄οίκον αλλά και μέσα στα νοσοκομεία, όπου υπάρχει ασθενής με την ανάγκη να ανακουφιστεί από τον πόνο που νιώθει. Ένας γιατρός, ή νοσηλευτής ή ψυχολόγος, πηγαίνει στο σπίτι του και βρίσκεται δίπλα του για να τον υποστηρίξει.

Όπως λέει η κ. Σιαφάκα τις ημέρες αυτές, οι άνθρωποι αυτοί έχουν ακόμα μεγαλύτερες ανάγκες γιατί δεν μπορούν να μετακινηθούν, δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι τους, δεν μπορούν να έχουν κοινωνικές επαφές, δεν μπορούν να συμμετέχουν σε κοινωνικές εκδηλώσεις.

«Ακόμα και ένα τηλέφωνο είναι πολύ σημαντικό. Την εποχή που είχε κλείσει το ιατρείο λόγω της πανδημίας, αναγκαστικά λειτουργούσαμε με τηλεϊατρική, κάτι που συνεχίζουμε μέχρι και σήμερα γιατί είναι εξαιρετικά χρήσιμο. Έτσι, πολλές φορές θέλοντας να ελέγξω κιόλας σε τι κατάσταση είναι ο ασθενής τούς έπαιρνα τηλέφωνο, όταν δεν υπήρχε η δυνατότητα για Skype και για Zoom. Δεν το περίμενα πόσο ουσιαστικό και πόσο βοηθητικό θα ήταν το ότι έπαιρνε η γιατρός τηλέφωνο. Δεν έπαιρνε ο ασθενής. Έπαιρνε ο γιατρός και ενδιαφερόταν. Υπήρχε ένα 40% αυτόματη ελάττωση του πόνου που είχαν», καταλήγει η κ. Σιαφάκα.

Ονήσιμος: Συμπαραστέκονται σε φυλακισμένους χωρίς να τους κρίνουν

Τα μέλη του Συλλόγου Συμπαραστάσεως Κρατουμένων «ο Ονήσιμος» έχουν αναλάβει το δύσκολο έργο της συμπαράστασης σε κρατούμενους. Κάποιοι από αυτούς δεν έχουν κανέναν δικό τους άνθρωπο να τους επισκεφθεί αυτές τις ημέρες, να τους φέρει ένα δώρο. Να τους νοιαστεί. Το ρόλο αυτό αναλαμβάνει ο «Ονήσιμος».

Την περίοδο πριν από τα Χριστούγεννα πραγματοποιήθηκαν αρκετές δράσεις. Συγκεκριμένα, στις αρχές του Δεκεμβρίου μέλη του Συλλόγου επισκέφθηκαν 50 κρατούμενες στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού και τους μοίρασαν δώρα. Παράλληλα, επισκέφθηκαν τον ανανεωμένο χώρο του εργαστηρίου ραπτικής, το κόστος του οποίου έχει αναλάβει ο Σύλλογος. Επίσης, από τον Ιανουάριο θα ξεκινήσουν μαθήματα αισθητικής, νυχιών και κομμωτικής σε χώρο που διαμορφώνεται και τα έξοδα καλύπτει ο Σύλλογος. Στις αρχές Δεκεμβρίου, μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου επισκέφθηκαν το Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού. Είδαν 50 άπορους κρατούμενους που δεν έχουν κανένα επισκεπτήριο και τους μοίρασαν δώρα. Επίσης, γνώρισαν από κοντά τους 13 μαθητές που παρακολουθούν τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας που διεξάγονται μία φορά την εβδομάδα με την αρωγή του Συλλόγου. Ενόψει των Χριστουγέννων καλύφθηκαν τα έξοδα για την αγορά υλικών χειροτεχνίας για τη διεξαγωγή του baazar των Ανδρικών Φυλακών Κορυδαλλού και του Ψυχιατρείου Κορυδαλλού.

Μοιράστηκαν σακούλες με τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης σε οικογένειες κρατουμένων και βοηθήθηκαν με πληρωμή σε λογαριασμούς ώστε τις άγιες αυτές μέρες να μην μείνει κάποια οικογένεια χωρίς ρεύμα και νερό. Τέλος, δόθηκαν δώρα σε παιδιά και γενικότερα ο Σύλλογος ενίσχυσε οικονομικά και με αποστολή ειδών πρώτης ανάγκης και είδη προσωπικής υγιεινής, μέσω των Κοινωνικών Υπηρεσιών, τα 34 Καταστήματα Κράτησης σε όλη τη Ελλάδα.

«Πολλές περιπτώσεις θα μπορούσαμε να αναφέρουμε. Άνθρωποι που προσπαθούν να επανενταχθούν σε μια κοινωνία που τους αντιμετωπίζει με φόβο, δισταγμό και κυρίως με αδιαφορία βρίσκουν ανακούφιση και στήριγμα στον Σύλλογο, οικονομική και υλική αλλά κυρίως ψυχολογική και ηθική. Γιατί στις μέρες μας αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία, να προσφέρεις με αγάπη στον συνάνθρωπό σου, χωρίς να τον κρίνεις, να παρηγορείς τη θλίψη του, να εγκαταλείπεις το “εγώ” και να ζεις τα Χριστούγεννα μέσα στην καρδιά σου!», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος του Συλλόγου Συμπαράστασης Κρατουμένων «Ο Ονήσιμος», Γιάννης Παπασαραντόπουλος.

ΑΠΕ ΜΠΕ