Connect with us

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Εβδομήντα χρόνια “Μπελίσιμα”: Η διαχρονική απατηλή και εφήμερη λάμψη του θεάματος, διά χειρός Βισκόντι

Υπάρχουν ταινίες που όσα χρόνια και να περάσουν παραμένουν σαν το κρυστάλλινο νερό της πηγής. Μιας πηγής ιδεών, καλλιτεχνικής έμπνευσης και καυστικής κριτικής, που παραμένει επίκαιρη και μπορεί να μιλήσει στην καρδιά των ανθρώπων ακόμη και μετά από πολλές δεκαετίες από την πρώτη προβολή της. Μια τέτοια ταινία είναι και το νεορεαλιστικό δράμα του Λουκίνο Βισκόντι “Μπελίσιμα”, που έκανε πρεμιέρα πριν 70 χρόνια, τον Δεκέμβριο του 1951, στη Ρώμη, όταν η Ιταλία έβγαινε τσακισμένη από τα ερείπια ενός καταστροφικού πολέμου και άρχισε να στέκεται στα πόδια της, να διατυμπανίζει το “οικονομικό ιταλικό θαύμα”, κρύβοντας τη μιζέρια και τα κοινωνικά προβλήματα και αναδεικνύοντας τη λάμψη της Τσινετσιτά ως χώρο του θεάματος και των “ονείρων”.

Μία ταινία αξεπέραστη, μαζί με άλλες δημιουργίες που αναδεικνύουν την απατηλή λάμψη της εφήμερης δόξας και της ανθρωποφαγίας του χώρου της σόου μπιζ, όπως “Η Λεωφόρος της Δύσης” του Μπίλι Γουάιλντερ, “Όλα για την Εύα” του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς ή και την “Dolce Vita” του Φεντερίκο Φελίνι. Με τη διαφορά ότι ο Βισκόντι προσεγγίζει το θέμα του από την οπτική μιας ταπεινής γυναίκας τής εργατικής τάξης και της εμμονής της να ζήσει το θαύμα και την καταξίωση μέσω της χαρισματικής κόρης της, όπως πιστεύει η ίδια, με την είσοδό της στο χώρο του θεάματος πάση θυσία. Και λίγο πριν τη συντριβή να συνειδητοποιεί, να βλέπει καθαρά ότι το όνειρο κρύβει έναν εφιάλτη που μια φυσιολογική μάνα δεν μπορεί να αντέξει. Ο Βισκόντι μιλά για ένα διαχρονικό πρόβλημα, που, μάλιστα, τις τελευταίες δεκαετίες, με την τηλεόραση και την εξάπλωση της εικόνας μέσω των νέων τεχνολογιών, έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας.

Τσέζαρε Ζαβατίνι και Άννα Μανιάνι

Η κλασική πλέον ταινία του Βισκόντι, δεν θα έπαιρνε τις διαστάσεις ενός εμβληματικού έργου, αν δεν υπήρχε το σενάριο του Τσέζαρε Ζαβατίνι. Του θεωρητικού και μάχιμου υποστηρικτή του ιταλικού νεορεαλισμού, τα σενάρια του οποίου (“Κλέφτης Ποδηλάτων”, “Umberto D.”, “Θαύμα στο Μιλάνο”, “Χθες, Σήμερα, Αύριο”) επηρέασαν τους μεγαλύτερους κινηματογραφιστές του κόσμου, αλλά και συγκίνησαν εκατομμύρια θεατές σε όλο τον πλανήτη, ακόμη και αν δεν γνώριζαν το όνομά του. Και βεβαίως την ερμηνεία της θρυλικής “λύκαινας” του ιταλικού σινεμά, Άννας Μανιάνι.

Το όνειρο της Τσινετσιτά

Με δυο λόγια, το στόρι θέλει την Μανταλένα (Μανιάνι) να πηγαίνει την κόρη της, Μαρία, στα στούντιο της Τσινετσιτά για μια οντισιόν. Αποφασισμένη, στα όρια της εμμονής, αλλά και της θέλησής της να ξεφύγει από τη μιζέρια, να κάνει την 7χρονη κόρη της σταρ του σινεμά, ξοδεύει όλα τα χρήματά της σε δασκάλους, κομμωτές και ενδιάμεσους καλοθελητές, για να τα καταφέρει. Προερχόμενη από την εργατική τάξη της Ρώμης, η μητέρα πασχίζει να γευτεί λίγη από τη μαγεία του κινηματογράφου, κάνει έξαλλο τον άνδρα της (Βάλτερ Κιάρι), φτάνει στα όριά της και στο τέλος, συντρίβεται συνειδητοποιώντας το λάθος της.

Καυστικός

Ο Βισκόντι, εν αντιθέσει με το κινηματογραφικό του ύφος, εδώ κρύβει κάτω από μία επιφανειακή ελαφράδα, ταιριαστή στο χώρο του θεάματος, ένα σπαρακτικό δράμα, ένα θησαυρό λαϊκής απλότητας και δύναμης. Γιατί αν στο πρόσωπο της εκπληκτικής μικρούλας συμβολίζει την αθωότητα, που είναι έτοιμη να περάσει απέναντι, στον σκοτεινό κόσμο της εκμετάλλευσης ανθρώπων και ψυχών, η μάνα Μανιάνι συμβολίζει ολόκληρη την Ιταλία, που σε μια τρέλα της εποχής, ξεχνά τις ρίζες και τον προορισμό της για να ακολουθήσει τη νέα εποχή. Η ηφαιστειώδης εκφραστικά Μανιάνι παίρνει πάνω της την ιστορία ενός λαού, που πρέπει να θυμηθεί τα ήθη και τον πολιτισμικό πλούτο του, αλλά και ενός λαού που μπορεί εύκολα να παρασυρθεί στη λάμψη τής ματαιοδοξίας κι ενός υπερφίαλου εγώ. Άλλωστε δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια από τον Μουσολίνι και τη μαύρη εποχή του φασισμού. Ο Βισκόντι, όπως πάντα, θα είναι καυστικός για την κοινωνία, για όλους όσοι κρύβουν πίσω από τους προβολείς τα προβλήματα της φτώχειας, της ανεργίας, της καταραμένης μετανάστευσης, αλλά και επικριτικός για την τέχνη του, χωρίς ωστόσο να σηκώνει το δάκτυλο, να μπει στους κύκλους της έπαρσης και του διδακτισμού. Εδώ, όμως, πρέπει να σταθούμε λίγο παραπάνω. Κι αυτό διότι η δημιουργία του σταρ σύστεμ, πάντα εξυπηρετούσε τους μηχανισμούς τιθάσευσης των κοινωνιών, με το έωλο επιχείρημα ότι η απλή ζωή δεν αρκεί στους ανθρώπους. Και δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη γνώση για να αντιληφθεί κανείς ότι είναι ένας χώρος σαθρός, ρυπαρός, που κρύβει όλα τα αρνητικά και φωτίζει μόνο την επιφάνεια, τα αστραφτερά και όσα συμφέρουν. Αυτός είναι και ο λόγος που η “Μπελίσιμα” (“Πανέμορφη”) παραμένει καθηλωτικά διαχρονική όσο θα συνεχίζεται, χωρίς κανένα όριο και κριτήριο, η παραγωγή διαττόντων αστέρων, είτε στην πολιτική και στο θέαμα, είτε στον αθλητισμό και στην κοινωνία, περιφρονώντας την κανονική ζωή, τα καθημερινά βάσανα, τους έρωτες, τις απλές στιγμές ευτυχίας, που αρκούν για να δέσουν οικογένειες, μεγάλες παρέες, κοινωνίες.

Ανεκτίμητη

Από κει και πέρα, ο Βισκόντι σηκώνει σκηνοθετικά, με το ταλέντο του και την έμπνευσή του, την ταινία στα ύψη, κινηματογραφεί με τη μαγεία του ασπρόμαυρου, αντιπαραθέτοντας, με εικόνες σπάνιας ομορφιάς και δεινή αφήγηση, την αντίθεση των λαϊκών γειτονιών της Ρώμης με τον κόσμο του θεάματος, εκμεταλλευόμενος το θαυμάσιο κείμενο του Ζαβατίνι, που πρέπει να του αποδοθούν τα εύσημα, σε αυτόν τον σπουδαίο γραφιά, τον σπάνιο ανυποχώρητο ιδεολόγο. Όμως, όπως θα πει αργότερα και ο Λουκίνο Βισκόντι, «το πραγματικό μου θέμα ήταν η Μανιάνι». Πράγματι, χωρίς αυτό το ιερό τέρας της υποκριτικής, ένα τυφώνα φυσικότητας, που με τη μοναδική της ενέργεια και τον εκφραστικό της πλούτο, ίσως να μην είχαμε μία ταινία πραγματικά Πανέμορφη…

Ευτυχής συνύπαρξη

Η συνύπαρξη των τριών -Βισκόντι, Ζαβατίνι, Μανιάνι- είναι απ’ αυτές τις περιπτώσεις που εντάσσουν το σινεμά στις καλές τέχνες, δικαιολογούν τη λατρεία του λαού προς τη μεγάλη οθόνη. Μια ευτυχής συγκυρία, καθώς ο Ζαβατίνι άφησε για λίγο τον στενό φίλο και συνεργάτη του, Βιτόριο ντε Σίκα, για να προσφέρει το πολύτιμο σενάριό του στον γαλαζοαίματο Βισκόντι. Τον “Κόκκινο Βαρώνο”, λόγω της ιδεολογίας του, που μας προσέφερε αριστουργήματα, όπως ο “Γατόπαρδος” και ο “Θάνατος στη Βενετία” και που αν και ομοφυλόφιλος λάτρεψε τις γυναίκες και ειδικά την Μανιάνι, η οποία για μια ακόμη φορά μας εκπλήσσει με την αθάνατη ερμηνεία της. Η Άννα Μανιάνι, που δικαίως θεωρείται από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς όλων των εποχών, ένα σύμβολο και βασική εκπρόσωπος μιας σπάνιας ράτσας πρωταγωνιστριών, μακριά από τα εφήμερα μοντέλα ομορφιάς του Χόλιγουντ και της διεθνούς φούσκας του σταρ σύστεμ.

Χάρης Αναγνωστάκης

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Continue Reading
Advertisement

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Πρώτο Φεστιβάλ Κωμωδίας στη Λάρισα: Ένα διήμερο γεμάτο γέλιο με 10 υπέροχους stand-up comedians

Έχοντας πλέον εδραιωθεί ως μία από τις κύριες μορφές διασκέδασης, το stand-up έχει κατακτήσει τα τελευταία χρόνια και την Ελλάδα. Φεστιβάλ κωμωδίας διοργανώνονται σε διάφορες πόλεις της χώρας, μικρές και μεγάλες, και η Λάρισα δεν μπορεί να λείπει από αυτή τη λίστα. Με κάθε επισημότητα σας προσκαλούμε στο πρώτο φεστιβάλ κωμωδίας που θα διεξαχθεί στις 9 και 10 Μαΐου στη Λάρισα, σε συνεργασία με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού, στον ζεστό και φιλόξενο χώρο του Skyland. Μετά το πασχαλινό φαγοπότι, ένα διήμερο γεμάτο γέλιο θα μας βοηθήσει να κάψουμε τις περιττές θερμίδες και να επιστρέψουμε στην καθιερωμένη ρουτίνα αδυνατίσματος πριν την εξόρμηση στις παραλίες. 2 ημέρες, 10 κωμικοί, 1 σκηνή και πολλές καρέκλες που περιμένουν να γεμίσουν με την παρουσία σας. Μόνο η δική σας στήριξη μπορεί να μετατρέψει το φεστιβάλ σε θεσμό και να βάλει τη Λάρισα για τα καλά στο χάρτη της κωμωδίας!Συμμετέχουν οι: Κωνσταντίνος Ραβνιωτόπουλος, Αριστοτέλης Ρήγας, Blink Mike, Αλέξανδρος Τιτκώβ, Γιώργος Καραμανλής, Νίκος Τραγάκης, Πιέρρος Πατουχέας, Κατερίνα Τσακνάκη, Αποστόλης Κωστούλης, Αλέξανδρος Ωμέγας.Line up

Πέμπτη, 9 Μαΐου

Blink Mike
Γιώργος Καραμανλής
Πιέρρος Πατουχέας
Αποστόλης ΚωστούληςΠαρουσιάζει ο Κωνσταντίνος ΡαβνιωτόπουλοςΠαρασκευή 10 Μαΐου
Αριστοτέλης Ρήγας
Αλέξανδρος Τιτκώβ
Νίκος Τραγάκης
Κατερίνα Τσακνάκη
Αλέξανδρος ΩμέγαςΤηλέφωνο επικοινωνίας: 6983311965Γενική είσοδος: 12€Εισιτήριο διημέρου: 20€Σημεία προπώλησης: 
Στίλβη, Ασκληπιού 33
Underground tales, Πανός 12Α
Snuff tobacco store, Κατάστημα 1: Φιλελλήνων 53 + Κατάστημα 2: Παπασταύρου 4Χορηγός επικοινωνίας: Αντιδημαρχία Πολιτισμού Δήμου ΛαρισαίωνΤο φεστιβάλ θα λάβει χώρα στο Skyland live music venue, Φαρσάλων 24.Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:30.
Χορηγοί:
Ntoulas sound, 28ης Οκτωβρίου 56
The Web Larisa, Ηλιοδώρου 4
Las Ramblas, Απόλλωνος 8
Vesta, Καποδιστρίου 4
Monk, Απόλλωνος 13
Λόκαλ, Τσιόγκα Τάκη 3
Στίλβη, Ασκληπιού 33
Red bricks kitchen pub, Λαπιθών 7
Walk the line tattoo, Ασκληπιού 34
Στο περίπου, Πατρόκλου 4
Οπτικά Παπαϊωάννου, Κούμα 11
Fabric studios, Γρυμπογιάννη 2
Halo Creative Design Lab, Ηπείρου 72
Owls club, Νιρβάνα 19Διοργανωτές του φεστιβάλ είναι το Larissa Comedy Festival, σε συνεργασία με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού και το Skyland.Σελίδες Larissa Comedy Festival
https://www.facebook.com/profile.php?id=61558470801053
https://www.instagram.com/larissacomedyfestival/Σελίδα Αντιδημαρχίας Πολιτισμού
https://www.facebook.com/profile.php?id=61555618316077Σελίδες Skyland
https://www.facebook.com/profile.php?id=100067957302794
https://www.instagram.com/skyland_live_music_venue/Λινκ εκδήλωσης στο facebook: 
https://www.facebook.com/events/411063448357740
Continue Reading

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ταινίες Πρώτης Προβολής: Ωδή στους κασκαντέρ, αραχνοφοβία και λυρικός Παρατζάνοφ

Η εντυπωσιακή υποδοχή του κοινού στην ταινία τρόμου των Unboxholics, «Μην Ανοίγεις την Πόρτα», σημειώνοντας μία, πέρα του αναμενόμενου, επιτυχία στα ταμεία των 115 κινηματογράφων που προβλήθηκε, πιάνοντας πάνω από 27.000 εισιτήρια την πρώτη μέρα προβολής της – κάτι που αναμένεται να συνεχιστεί και τις επόμενες ημέρες λόγω των προπωλήσεων – προσγειώνει απότομα τις πρεμιέρες της πρώτης εβδομάδας του Μαΐου σε τέσσερις. Με δεδομένο και την έξοδο του Πάσχα, δυο είναι από τις καινούργιες ταινίες που μπορούν να συναγωνιστούν το ελληνικό horror, «Ο Κασκαντέρ» με τον Ράιαν Γκόσλινκ και το παιδικό animation «Γκάρφιλντ: Γάτος με Πέταλα». Το ενδιαφέρον της έχει όμως και η γαλλική ταινία τρόμου «Στον Ιστό του Τρόμου», ενώ για τους φανατικούς σινεφίλ υπάρχει και η επανέκδοση του λυρικού αριστουργήματος «Το Χρώμα του Ροδιού», του φημισμένου Σεργκέι Παρατζάνοφ.

   Ο Κασκαντέρ

   (“The Fall Guy”) Κωμική περιπέτεια, αμερικάνικης παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λιτς, με τους Ράιαν Γκόσλινγκ, Έμιλι Μπλαντ, Άαρον Τέιλορ Τζόνσον, Χάνα Γουάντινγκχαμ, Γουίνστον Ντιουκ, Λι Μέιτζορς, Στέφανι Σου κα.

   Αυθεντική χολιγουντιανή – με την καλή έννοια – διασκέδαση και μαζί μία ωδή στους επαγγελματίες κασκαντέρ από τον Ντέιβιντ Λιτς, του αλλόκοτου «Bullet Train» και του κατασκοπικού «Atomic Blonde», ενός σκηνοθέτη ταινιών δράσης και για είκοσι χρόνια με προϋπηρεσία ως κασκαντέρ.

   Ταινία που βασίζεται στην καλτ ομότιτλη τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του ’80 με πρωταγωνιστή τον Λι Μέιτζορς, ο οποίος κρατά εδώ ένα μικρό ρόλο τιμής ένεκεν, ενώ είναι φανερό ότι όλοι οι συντελεστές, αν μη τι άλλο, το γλεντούν με την ψυχή τους.

   Ένα εκρηκτικό μπλογκμπάστερ και συνάμα ευγενικών προθέσεων φιλμ, στην επιτυχία του οποίου συμβάλλουν και ο σκηνοθέτης, που γνωρίζει πολύ καλά την ψυχολογία του κεντρικού πρωταγωνιστή και η πλούσια παραγωγή, που δεν φείδεται προκειμένου να καλύψει εντυπωσιακά και πειστικά τις σκηνές δράσης, καθώς και οι ηθοποιοί και ειδικά ο Ράιαν Γκόσλινγκ, που μπαίνει στο πετσί του ήρωα, όπως και ο Μπραντ Πιτ στην ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο «Κάποτε στο Χόλιγουντ».

   Ο Κολτ είναι ένας κασκαντέρ, και όπως συμβαίνει σε όλους τους συναδέλφους του, τον ανατινάζουν, τον πυροβολούν, τον χτυπάνε με αυτοκίνητα, τον ρίχνουν από παράθυρα και τον πετάνε από δυσθεώρητα ύψη, για τη διασκέδαση του κοινού. Έχοντας επιβιώσει από ένα ατύχημα, που παραλίγο να του κοστίσει την καριέρα του, αυτός ο ήρωας – εργάτης του σινεμά και που σκέφτεται να αποσυρθεί, καλείται να εντοπίσει έναν αγνοούμενο κινηματογραφικό αστέρα, που ντουμπλάρει στις επικίνδυνες σκηνές της ταινίας, να λύσει μια σκοτεινή υπόθεση συνωμοσίας και να κερδίσει ξανά τον έρωτα της ζωής του, ενώ συνεχίζει να εργάζεται σαν κασκαντέρ.

   Γοητευτική κωμική περιπέτεια, μια σωστή γιορτή των μπλογκμπάστερ και των ψευδαισθήσεων του σινεμά, αλλά και ένα μεγάλο «ευχαριστώ» προς όλους αυτούς τους ανώνυμους εργάτες της κινηματογραφικής βιομηχανίας και ειδικά για τους υποτιμημένους κασκαντέρ. Είναι όμως και μια απολαυστική περιπέτεια δράσης, άψογα κουρδισμένη, χειμαρρώδους ροής και προσεγμένης αφήγησης, με τις καλοδεχούμενες σινεφιλικές αναφορές.

   Ο Λιτς, προσφέρει μία απολαυστική έκθεση από τα βασικά κόλπα των κασκαντέρ, όπως τα πυροτεχνήματα, τις φωτιές, τα εκπαιδευμένα σκυλιά, τα περίφημα κυνηγητά αυτοκινήτων, με τα ατυχήματα που κόβουν την ανάσα, τα εικονικά όπλα, τις χορογραφίες μάχης, τις τούμπες στο κενό και άλλα πολλά, φτάνοντας στα όρια της παρωδίας και ταυτόχρονα τοποθετώντας τους χαρακτήρες στο σημείο που πρέπει και με την κατάλληλη ψυχοσύνθεση, ενώ παραπέμπει και σε πολλές γνωστές ταινίες δράσης.

   Και είναι τόσο προσηλωμένος στο θέμα του και στον ήρωά του ο Λιτς, που ξεφεύγει από τη γνωστή αυταρέσκεια που τον διακρίνει, για να αποθεώσει τα υπέροχα ακροβατικά και τις επικίνδυνες σκηνές των αφανών ηρώων – κασκαντέρ, ακόμη και εις βάρος της πλοκής, που χρησιμοποιείται περισσότερο ως πρόσχημα, για την ανάδειξη του πυρήνα του θέματός του που δεν είναι άλλο από τους ανθρώπους που πέφτουν στη φωτιά από ύψη που προκαλούν ίλιγγο, μόνο και μόνο για να έχουν οι σκηνοθέτες δυο πλάνα, προς εντυπωσιασμό του κοινού.

   Και όλα αυτά χωρίς να χάνει η ταινία το χιούμορ της ή να ξεπέφτει σε χοντράδες ή εξυπνάδες, που θα ευχαριστήσουν τα ταπεινά ένστικτα του κοινού μίας υπερπαραγωγής, αλλά αντιμετωπίζοντας τους ταπεινούς εργάτες της βιομηχανίας του θεάματος, όπως τους αρμόζει, ως απαραίτητους για να βγει το τελικό αποτέλεσμα.

   Ο Ράιαν Γκόσλινγκ, ως νέος καθιερωμένος ποπ σταρ, θα βάλει όλο το κέφι του και τη γοητεία του σε πλήρη εφαρμογή, μεταδίδει όλη την αγάπη του προς τους κασκαντέρ, ενώ αποκτά και την πρέπουσα χημεία με την Έμιλι Μπλαντ, η οποία βάζει τη γυναικεία πινελιά και τον ρομαντισμό.

   ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Έχοντας επιβιώσει από ένα ατύχημα που παραλίγο να του κοστίσει την καριέρα του, ένας κασκαντέρ πρέπει να εντοπίσει έναν αγνοούμενο κινηματογραφικό αστέρα, να λύσει μία σκοτεινή υπόθεση συνωμοσίας και να κερδίσει ξανά τον έρωτα της ζωής του.

   Στον Ιστό του Τρόμου

   (“Infested”) Ταινία τρόμου, γαλλικής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Σεμπαστιάν Βανιτσέκ, με τους Τεό Κρίστιν, Σοφία Λεσάφρ, Ζερόμ Νιλ, Λίζα Νιαρκό, Φίνεγκαν Όλντφιλντ κα.

   Οι ταινίες τρόμου είναι το πιο δημοφιλές κινηματογραφικό είδος, ίσως μαζί με τα παιδικά animation, καθώς η παραγωγή τους, πολλές φορές ιδιαιτέρως οικονομική, μπορεί να φέρει εύκολο κέρδος, με δεδομένο ότι υπάρχει ένα φανατικό ευρύ κοινό που δύσκολα χάνει ταινία. Οι περισσότερες είναι του σωρού, ενώ ελάχιστες είναι αυτές που πραγματικά αξίζουν και μπορούν να σταθούν και στο κοινό που δεν ελκύεται από τον τρόμο.

   Η ταινία του πρωτοεμφανιζόμενου νεαρού σκηνοθέτη Σεμπαστιάν Βανιτσέκ, μία αραχνοφοβία αλά γαλλικά, βρίσκεται σίγουρα μακριά από τις πρώτες κι έχει το ενδιαφέρον της. Ο Βανιτσέκ, ωστόσο, παρότι δείχνει ότι έχει την κινηματογραφική ματιά, το ταλέντο και την όρεξη, πρέπει να διανύσει αρκετή απόσταση ακόμη για να ενταχθεί στους ολοκληρωμένους σκηνοθέτες, που η υπογραφή του θα είναι αρκετή για να σπεύσουμε.

   Ο Βανιτσέκ, στήνει ένα κλειστοφοβικό και σκοτεινό φιλμ τρόμου, εγκλωβίζοντας τους χαρακτήρες της ιστορίας του στον ιστό της αράχνης και ταυτόχρονα επιχειρεί να αναδείξει τον αλληγορικό χαρακτήρα της ταινίας του, για την ξενοφοβία στη Γαλλία, την μη αποδοχή των αραβόφωνων και γενικότερα τη δεύτερη γενιά μεταναστών, όπως και ένα κοινωνικό σχόλιο για τα τεράστια τσιμεντένια συγκροτήματα κατοικιών στα υποβαθμισμένα προάστια του Παρισιού, όπου πλέον η εγκληματικότητα συναντά το περιθώριο και μια γενιά που είναι έτοιμη να εκραγεί.

   Το στόρι, τοποθετεί σε μία τεράστια πολυκατοικία στα προάστια του Παρισιού έναν εργατικό νεαρό, τον Κάλεμπ, που πουλά αθλητικά παπούτσια στη μαύρη αγορά κι έχει αδυναμία στα μικρά εξωτικά ζώα και ζωύφια, η συλλογή των οποίων είναι παράνομη. Το τελευταίο του απόκτημα είναι μία αράχνη, που εν αγνοία του, μεταφέρθηκε λαθραία από μια έρημο της Μέσης Ανατολής και είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνη για τον άνθρωπο. Η αράχνη θα χρειαστεί μόλις μία στιγμή για να δραπετεύσει και να μετατρέψει ολόκληρο το κτίριο σε μια φριχτή παγίδα θανάτου. Την ίδια ώρα η αστυνομία σφραγίζει το κτίριο, εγκλωβίζοντας τους κατοίκους. Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν είναι η αναζήτηση ενός σημείου διαφυγής.

   Ο Βανιτσέκ δεν πρωτοτυπεί ιδιαίτερα, όμως, βρίσκει έναν αποτελεσματικό βηματισμό, με ρυθμό και σωστή κλιμάκωση της αγωνίας, αποφεύγοντας τις υπερβολικά φρικιαστικές εικόνες και προτείνοντας περισσότερο τις ανατριχίλες που προκαλεί στους περισσότερους η παρουσία των αραχνών και ειδικά σε ένα κλειστοφοβικό σκηνικό. Η μικρή ιστορία για τους πανικόβλητους χαρακτήρες της ταινίας, με τους καυγάδες ανάμεσα στον Κάλεμπ και την αδελφή του και τον καλύτερο φίλο του, δείχνουν μία αυθεντικότητα και μεταφέρουν το κλίμα που επικρατεί στα τσιμεντένια παρισινά γκέτο, ενώ το σασπένς αυξάνεται συνεχώς από τα κομψά και μετρημένα εφέ, τη σκοτεινή διεύθυνση φωτογραφίας και τον ευγενικό χαρακτήρα του πρωταγωνιστή.

   Όταν οι αστυνομικές δυνάμεις αποκλείουν το κτίριο και μπλοκάρουν τους ήρωες εντός μίας αραχνοΰφαντης παγίδας θανάτου θα έρθει και το ανεπαίσθητο και ίσως διφορούμενο κοινωνικό σχόλιο για τους μετανάστες στο Παρίσι, ενώ παράλληλα κλιμακώνεται η αγωνία για τη διάσωση των ηρώων.

   Οι νεαροί πρωτόβγαλτοι ηθοποιοί που πρωταγωνιστούν είναι ορεξάτοι και μεταφέρουν την απαραίτητη ένταση και το κλίμα ανησυχίας, αν και τελικά οι αράχνες είναι αυτές που κερδίζουν την αναγνώριση και τον τρόμο μας.

   ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ο Καλέμπ, ένας μοναχικός νεαρός άντρας με αδυναμία στα εξωτικά ζώα, φέρνει στο διαμέρισμα του μια δηλητηριώδη αράχνη που ανήκει σε ένα σπάνιο και πολύ επικίνδυνο είδος. Η αράχνη θα χρειαστεί μόλις μια στιγμή για να δραπετεύσει και να μετατρέψει ολόκληρο το κτίριο σε μια φριχτή παγίδα θανάτου.

   Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:

   Γκάρφιλντ: Γάτος με Πέταλα

   (“The Garfield Movie”) Αρκετά διασκεδαστική παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, αμερικάνικης παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία του έμπειρου και εξειδικευμένου στο animation Μαρκ Ντίταλ («Ο Αυτοκράτορας έχει Κέφια»). Το φιλμ, που βασίζεται στο γνωστό κόμικ με ήρωα τον Γκάρφιλντ, είναι κεφάτο, διαθέτει έξυπνες ατάκες και αρκετή πλάκα, για τον τεμπελάκο και φαταούλα γατούλη.

   Μετά από μια αναπάντεχη συνάντηση με τον εξαφανισμένο εδώ και καιρό πατέρα του -έναν απεριποίητο γάτο του δρόμου με το όνομα Βικ-, ο Γκάρφιλντ και ο σκυλοφίλος του, Όντι, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την άνετη ζωή τους στο υπέροχο σπιτικό τους και να ακολουθήσουν τον Βικ σε μια ξεκαρδιστική, ριψοκίνδυνη ληστεία.

   Η ταινία, που θα ευχαριστηθεί η πιτσιρίκαρία, αλλά θα ξεσκάσει και τους μεγαλύτερους, προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά, με τις φωνές των Κωνσταντίνου Λάγκου (Γκάρφιλντ), Βασίλη Μήλιου, Κώστα Τερζάκη, Σοφία Τσάκα, Κωνσταντίνου Ρεπάνη, Στεφανία Φιλιάδη κα.

   Το Χρώμα του Ροδιού

   (“Sayat Nova”) Το αριστούργημα που γύρισε ο φημισμένος σοβιετικός σκηνοθέτης Σεργκέι Παρατζάνοφ το 1968 και που αναστάτωσε κοινό και κριτικούς με τις ποιητικές απίστευτης αρμονίας και σύνθεσης λυρικές εικόνες του. Για 75 αξιομνημόνευτα λεπτά, με σταθερή κάμερα, χωρίς διαλόγους, μαγικές εικόνες – νοηματικά αυτοδύναμες και χωρισμένη σε οχτώ ενότητες, η θρυλική ταινία, που αποκαταστάθηκε το 2014 από τον Μάρτιν Σκορσέζε και την Cineteca di Bologna, αφηγείται τη βιογραφία του Γεωργιανού τροβαδούρου Σαγιάτ Νόβα (1712-1795) από τα παιδικά του χρόνια και την ανακάλυψη του έρωτα, έως την είσοδό του σε μοναστήρι και τον θάνατό του. Κλασική αξία, που αξίζει να ανακαλύψουν και οι νεότεροι σινεφίλ.

   (Φωτογραφία από την ταινία «Ο Κασκαντέρ»)

   Χάρης Αναγνωστάκης

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Continue Reading

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

“Το Μπουφάν της Χάρλεϋ ή Πάλι καλά…” στο Θέατρο Αθήναιον

“Το Μπουφάν της Χάρλεϋ ή Πάλι καλά…”
του Βασίλη Κατσικονούρη

25 και 26 Μαΐου στο Θέατρο Αθήναιον

Μια Θεατρική Παράσταση του “ΘΕΑΤΡΟ52”
σε σκηνοθεσία Ρίτσας Γεωργιάδου

 Το Θέατρο52 παρουσιάζει τον εμβληματικό μονόλογο “Το Μπουφάν της Χάρλεϋ ή Πάλι καλά…” του Βασίλη Κατσικονούρη στο Θέατρο Αθήναιον. Πρόκειται για τον απολογισμό μιας γυναίκας – μάνας, που απευθύνεται στις νεότερες γενιές. 
Είναι η ακύρωση των προσδοκιών της για όσα έζησε και δεν έζησε, καταφεύγοντας στο γλυκόπικρο “πάλι καλά” ως μια τραγική διαπίστωση, αλλά και μια σανίδα σωτηρίας που θα της δώσει δύναμη να προχωρήσει παρακάτω.Ένας μονόλογος ανάμεσα στην κωμωδία και στο δράμα, στον θυμό και στη συγχώρεση, στην τρυφερότητα και στην απόγνωση.
Teaser ΠαράστασηςΠαραγωγή: Θέατρο52Παίζει η Γεωργία Δάρτση
Εύζωνας: Μαρίνα Ψειράκη
Σκηνοθεσία: Ρίτσα Γεωργιάδου
Πρωτότυπη Μουσική Παράστασης: Δημήτρης Μισιρλής
Ποίηση: Άγγελος Σικελιανός
Πιάνο: Σάββας Παυλίδης
Κιθάρες: Δημήτρης Μισιρλής
Τραγούδι: Σταυρούλα Κεσούρη
Βίντεο Εισαγωγής: Βασίλειος Σαρίκος
Φωτογραφίες: Δημήτρης Μισιρλής
Γραφιστική Επιμέλεια: Μαρίνα Ψειράκη
Ηχοληψία: Σταυρούλα Κεσούρη
Σκηνικά: Ζαχαρούλα Βουγιουκλίωτη – Θοδωρής Μανίτσας
Επικοινωνία: Έρη ΧριστοφορίδουΣτο βίντεο της εισαγωγής συμμετέχει η χορεύτρια Κωνσταντίνα Τζηκαλιού.Ευγενική παραχώρηση αξεσουάρ για το βίντεο: “Harley Davidson Thessaloniki”, Κώστας Βάσσος.
Πληροφορίες:
Το Μπουφάν της Χάρλεϋ ή Πάλι καλά…
Κινηματοθέατρο Αθήναιον
Βασ. Όλγας 35
Τηλ. Επικοινωνίας – Πληροφορίες: 
Θέατρο Αθήναιον: 690 646 7283
Θέατρο52: 693 730 4340 
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Σάββατο, 25 Μαΐου στις 21.00
Κυριακή, 26 Μαΐου στις 21:00
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική είσοδος: 10.00€
Προπώληση εισιτηρίων: 
Στο ταμείο του Θεάτρου και στην Goldmall.gr
 
Continue Reading

ΤΑ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ