Τέλος σε ένα φαινόμενο πολλών ετών, όπου οι λίστες των οφειλετών που δημοσιοποιούσε η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), ήταν «φορτωμένες» με ονόματα φυσικών και νομικών προσώπων που ανακυκλώνονταν κάθε χρόνο, θέλει να βάλει διάταξη σχετική με τη διαχείριση των ληξιπρόθεσμων οφειλών.

Η διάταξη, η οποία περιέχεται στο νομοσχέδιο για τον νέο Τελωνειακό Κώδικα που βρίσκεται σε διαβούλευση, φιλοδοξεί να αλλάξει ριζικά τον τρόπο που χαρακτηρίζονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές που δεν μπορούν να εισπραχθούν, ανοίγοντας τον δρόμο στην ΑΑΔΕ για την εκκαθάριση ενός χαρτοφυλακίου δισεκατομμυρίων.

Η ρύθμιση δεν αλλάζει τον βασικό νόμο του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων, αλλά φέρνει σημαντικές διοικητικές βελτιώσεις καθώς αυστηροποιεί τα κριτήρια, επιταχύνει τις διαδικασίες και διευρύνει τις αρμοδιότητες των φορέων της ΑΑΔΕ για τον χαρακτηρισμό οφειλών ως ανεπίδεκτων είσπραξης.

Όπως αναφέρουν αρμόδιες πηγές στο newsit.gr, στόχος είναι να μειωθούν ουσιαστικά τα «νεκρά» χρέη που ξεπερνούν τα 26 δισ. ευρώ, δίνοντας προτεραιότητα στην είσπραξη των πιο πρόσφατων και ρεαλιστικά ανακτήσιμων οφειλών.

Σύμφωνα με την διάταξη, η νέα διαδικασία αξιολογεί τις παλιές οφειλές με σειρά παλαιότητας, ξεκινώντας από τις παλαιότερες.

Ο έλεγχος γίνεται με βάση την περιουσία του οφειλέτη. Μια οφειλή θα μπορεί να χαρακτηριστεί ως ανεπίδεκτη είσπραξης, εφόσον η συνολική αξία των ακινήτων (και εμπράγματων δικαιωμάτων) δεν υπερβαίνει το 5% του ποσού της οφειλής και το όριο των 100.000 ευρώ, όπως προκύπτει από εκτίμηση ή από τον ΕΝΦΙΑ. Αν η αξία υπερβαίνει τα 100.000 ευρώ, τότε ως ανεπίδεκτη θεωρείται η οφειλή μετά την αφαίρεση του διπλάσιου αυτής της αξίας.

Σε ό,τι αφορά την κινητή περιουσία του οφειλέτη, η συνολική αξία των κινητών (καταθέσεις, οχήματα κ.λπ.) δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 30.000 ευρώ, όπως προκύπτει από εκτίμηση ή έκθεση κατάσχεσης.

Στην περίπτωση που τα υπερβαίνει, εφαρμόζεται και πάλι η αφαίρεση του διπλάσιου από την οφειλή.

Παράλληλα, προβλέπονται ειδικές περιπτώσεις, όπως οφειλέτες που έχουν αποβιώσει χωρίς κληρονόμους ή περιουσία, καθώς και επιχειρήσεις που έχουν πτωχεύσει πριν από δέκα χρόνια, οι οποίοι μπορούν να ενταχθούν άμεσα στη διαδικασία «παγώματος» των χρεών.

Επιπλέον, με τις αλλαγές, αυξάνονται τα όρια αρμοδιότητας: οι Προϊστάμενοι των ΔΟΥ και των τελωνείων μπορούν να χειρίζονται υποθέσεις έως 300.000 ευρώ, ενώ για μεγαλύτερα ποσά απαιτείται απόφαση του Διοικητή της ΑΑΔΕ.

Φυσικά, το πλαίσιο συμπληρώνεται από τη δημοσιοποίηση των μεγαλοοφειλετών με χρέη άνω των 150.000 ευρώ (με την τελευταία να λαμβάνει χώρα προ ολίγων ημερών) και την προτεραιοποίηση των ενεργών υποθέσεων. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η πιο αποδοτική λειτουργία της φορολογικής διοίκησης θα βοηθήσει και στην αύξηση των εισπράξεων, απελευθερώνοντας την ΑΑΔΕ από τη δύσκολη διαχείριση των παλιών, «νεκρών» χρεών.

NEWSIT

Ληξιπρόθεσμες οφειλές: Ποιο είναι το σχέδιο για να «ξαλαφρώσουν» οι λίστες της ΑΑΔΕ από τα ανεπίδεκτα είσπραξης

Στην διήμερη ετήσια Σύνοδο (24-25/6) του ΝΑΤΟ στην Χάγη – η οποία μπορεί να εξελιχθεί και σε μία συνάντηση μόλις λίγων ωρών – το μείζον ζήτημα είναι η απαίτηση των ΗΠΑ για αύξηση των ετήσιων δαπανών για εξοπλισμούς και αμυντικές δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ κάθε χώρας μέλους.

Την μετατροπή αυτής της απαίτησης σε απόφαση έχει αναλάβει με ιδιαίτερο ενθουσιασμό είναι αλήθεια, ο Γεν. Γραμματέας του ΝΑΤΟ ο κ. Ρούτε. Όπως μεταδίδουν τα διεθνή ΜΜΕ ήδη η Ισπανία με την κάθετη αντίρρησή της στην απόφαση αυτή, έχει πετύχει την εξαίρεσή της ενώ κάτι ανάλογο φαίνεται να «παίζει» και με το Βέλγιο. Κάτι έχει «ψελλίσει» και η Ελλάδα, αλλά τίποτα περισσότερο.

Είναι αλήθεια ότι σε μία «Ενωμένη (;) Ευρώπη» με οικονομίες διαφορετικών δυνατοτήτων όσο αφορά στο ισοζύγιο εσόδων/δαπανών στις τρέχουσες συνθήκες κρίσης, εμπορικών συγκρούσεων και αβεβαιότητας, η προσθήκη μιας επιπλέον δαπάνης από 3,5% έως και 2,5% του ΑΕΠ ετησίως είναι δημοσιονομικά ανατρεπτική… «αλλαγή» οικονομικής πολιτικής. Και έχει συνέπειες.

Για την Ελλάδα είναι διπλά σημαντική καθώς η «προσθήκη» αυτή μέσα στην δεκαετία του 2030 και μετά, «χτυπάει» ακριβώς στην πλέον ευαίσθητη και δύσκολο να αξιολογηθεί φάση αποπληρωμής του χρέους του δεύτερου και του τρίτου μνημονίου.

Για να ήμαστε σαφείς, σήμερα ο Προϋπολογισμός «δουλεύει» με τις προδιαγραφές του τρίτου μνημονίου που για να εξασφαλίσει την έξωθεν καλή μαρτυρία, όσο αφορά την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας, δηλαδή την «ομαλή» αποπληρωμή του χρέους, βαδίζει στις ράγες αφ’ ενός της εξασφάλισης ετήσιων πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξης του 2% του ΑΕΠ και πάνω. Και αφ’ εταίρου στην απαγκίστρωση (μέσω Ηρακλή Ι, ΙΙ, ΙΙΙ και τιτλοποιήσεων) των τραπεζών από το ιδιωτικό χρέος.

Μέχρι το 2030 – 32, η επιτυχής ενεργός διαχείριση χρέους του ΟΔΔΗΧ σε συνδυασμό με τους δύο προαναφερθέντες όρους της αναδιάρθρωσης του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, θα έχει απαλλάξει το χρέος από το πρώτο διακρατικό δάνειο των 52 δις ευρώ (εκτός απροόπτου). Και έτσι θα αρχίσει να «ξεχρεώνει» τις μεγάλες δανειακές υποχρεώσεις απέναντι στον EFSF/ESM, που είναι το βασικό κομμάτι του χρέους και αρχίζουν να πληρώνονται από την επόμενη δεκαετία (2032) για αρκετές δεκαετίες.

Με άλλα λόγια μια απόφαση του ΝΑΤΟ, εφ’ όσον γίνει αποδεκτή από την κυβέρνηση και στην συνέχεια από την Βουλή, θα φορτώσει τον Προϋπολογισμό και την δύσκολη περίοδο έναρξης αποπληρωμής του χρέους προς τον ESM, με άλλο ένα 2,5% του ΑΕΠ κάθε χρόνο και μονίμως για «αμυντικές» δαπάνες, επιπρόσθετα στα πρωτογενή πλεονάσματα που θα πρέπει να συνεχίσουν, για να πληρώνεται ασφαλώς το χρέος !

Σε μία οικονομία δηλαδή όπως η ελληνική της οποίας το μεγαλύτερο μέρος των επενδυτικών δαπανών από πλευράς δημοσίου εξαρτάται από τον ευρωπαϊκό παράγοντα (ΕΣΠΑ, Ταμείο Ανάκαμψης) και όχι από τις άμεσες ξένες επενδύσεις (FDI) και σε συνθήκες «πολεμικής ετοιμότητας» για την Ε.Ε. (αυτό λέει η απόφαση του ΝΑΤΟ), θα πρέπει να αφαιρεθούν πόροι από την οικονομία και να δανεισθεί το δημόσιο ακόμα περισσότερο για να ανταποκριθεί σε μία πρωτοφανή και διαρκή αύξηση μη παραγωγικών δαπανών.

Λόγω του ιστορικού της οικονομίας της Ελλάδας, αυτού που οδήγησε στα τρία μνημόνια και την βίαιη αναδιάρθρωση του χρέους, είναι προφανές ότι το μονοπάτι οδηγεί και πάλι σε μία αναβίωση της απειλής του χρέους, καθώς η οικονομία δεν διαθέτει ενδογενείς πόρους για να καλύψει την νέα υπερδιπλάσια απαίτηση για τις «αμυντικές» δαπάνες. Και αυτό θα συμβεί ακριβώς την στιγμή που η οικονομία με όλα όσα έχουν προηγηθεί, έχει αρχίσει να κάνει τις αγορές να την βγάζουν διστακτικά από την περιοχή κινδύνου και προσοχής…

Χωρίς να γνωρίζουμε κάτι από αυτά που ίσως συζητούνται ήδη στα υπουργικά γραφεία, μπορούμε από αυτές τις γραμμές να υποθέσουμε με σχετική βεβαιότητα, ότι αν η Αθήνα αποδεχθεί την υπερδιπλάσια αύξηση των σημερινών «αμυντικών» δαπανών με χρόνο επίτευξης το 2035, στο ΥΠΟΙΚ και πιο συγκεκριμένα στον ΟΔΔΗΧ θα πρέπει να ξεκινήσουν από αύριο για να σχεδιάσουν «άμυνες» διαχείρισης για την νέα απειλή χρέους.

Και αυτό δεν μπορεί παρά να έχει δημοσιονομικά «χαρακτηριστικά» ενός 4ου Μνημόνιο άμυνας, απέναντι στην έναρξη ενός νέου κύκλου αύξησης του δημόσιου δανεισμού. Από τώρα μέχρι… τα εγγόνια μας.

NEWSIT

Πώς επιστρέφει από άλλη «πόρτα», η απειλή του χρέους για την Ελλάδα