Το θέμα της βίας σε βάρος των γιατρών αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης στη συνάντηση του υπουργού Υγείας, Θάνου Πλεύρη, με το προεδρείο του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας (ΙΣΑ).

Ο Ιατρικός Σύλλογος της Αθήνας έθεσε ως θέματα:

– Το αδίκημα της βίας κατά γιατρών να είναι αυτεπάγγελτο.

– Όσον αφορά τους γιατρούς που δέχονται ανυπόστατες επιθέσεις να ακολουθείται η αυτόφωρη διαδικασία.

– Να υπάρχει κάλυψη νομικών εξόδων στους γιατρούς που κατά την άσκηση των καθηκόντων τους δέχονται επιθέσεις.

– Να υπάρχει υψηλότερος βαθμός ασφαλείας ειδικά σε κάποια νοσοκομεία όπου το πρόβλημα είναι πιο έντονο.

Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του υπουργείου Υγείας, ο κ. Πλεύρης, σε συνεννόηση με το υπουργείο Δικαιοσύνης, θα εξετάσουν τα θέματα που αφορούν τη διαφοροποίηση των αδικημάτων αλλά αυτά που αφορούν απευθείας στο υπουργείο Υγείας ο υπουργός δεσμεύτηκε ότι άμεσα θα προβεί στις αντίστοιχες ρυθμίσεις, ώστε οι γιατροί να έχουν νομική κάλυψη χωρίς να χρεώνονται για σειρά αδικημάτων που γίνονται εις βάρος τους εντός του νοσοκομείου και θα υπάρξει υψηλότερο επίπεδο ασφαλείας εκεί που παρατηρούνται έντονα περιστατικά.

«Ήδη το υπουργείο Υγείας με ρύθμιση που ψήφισε κατά τη διάρκεια της Covid-19 προστατεύει τους γιατρούς από ανυπόστατες μηνύσεις που δέχονται κατά την άσκηση καθηκόντων τους και πρόθεση του υπουργείου Υγείας είναι να διασφαλίσει μετά και τις προτάσεις του ΙΣΑ τον γιατρό από κακόβουλες και αβάσιμες μηνύσεις», σημειώνεται στην ανακοίνωση.

«Λαμβάνουμε μέτρα για την προστασία των γιατρών μας από ανυπόστατες μηνύσεις, όπως στις μηνύσεις για διαχείριση περιστατικών covid 19, και τη βία σε βάρος τους», έγραψε στο twitter ο κ. Πλεύρης.

Αμέσως μετά τη συνάντηση με τον ΙΣΑ, ο υπουργός δήλωσε: «Συναντήθηκα σήμερα με το προεδρείο του ΙΣΑ και λάβαμε τα αιτήματα που έχουν να κάνουν με την καλύτερη προάσπιση των γιατρών κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Όπως έχουμε κάνει και στο παρελθόν, θα έχουμε ένα ασφαλιστικό πλαίσιο ώστε οι γιατροί μας, αλλά και συνολικά όσοι εργάζονται στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, να μπορούν να ασκούν τα καθήκοντά τους με απρόσκοπτο τρόπο προς όφελος των ασθενών».

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του ΙΣΑ, Γιώργος Πατούλης, τόνισε: «Θεωρούμε ότι οι γιατροί που ασκούν τα καθήκοντά τους πρέπει να περιφρουρηθούν για να μπορέσουν αυτά να ασκούνται απρόσκοπτα. Βρήκαμε ευήκοα ώτα μέσω του υπουργού Υγείας, Θάνου Πλεύρη, και ήδη σειρά μέτρων τα οποία αιτήθηκαν από τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών έγιναν αποδεκτά και ελπίζουμε σύντομα να υλοποιηθούν και να αποτελέσουν δύναμη προστασίας για την άσκηση του ιερού καθήκοντος των γιατρών στα νοσοκομεία».

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η ψυχική υγεία του γενικού πληθυσμού, παγκοσμίως, δεν επιδεινώθηκε σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια της πανδημίας, σε σύγκριση με τα προ-πανδημικά επίπεδα, σύμφωνα με μία νέα διεθνή επιστημονική μελέτη, την πιο ολοκληρωμένη του είδους της μέχρι σήμερα.

   Οι γυναίκες επηρεάστηκαν κάπως περισσότερο από τους άνδρες, αλλά τα ευρήματα δείχνουν ότι γενικότερα οι ψυχικές επιπτώσεις της Covid-19 τελικά υπήρξαν μικρότερες σε σχέση με τις αρχικές πιο δυσοίωνες εκτιμήσεις. Η συνολική επιδείνωση της ψυχικής υγείας κρίνεται οριακή έως μικρή, κάτι που αναδεικνύει για άλλη μία φορά, σύμφωνα με τους επιστήμονες, την ανθρώπινη προσαρμοστικότητα και ανθεκτικότητα.

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Μπρετ Θομπς του Τμήματος Ψυχιατρικής του καναδικού Πανεπιστημίου ΜακΓκιλ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό «British Medical Journal» (BMJ), αξιολόγησαν 137 έρευνες από όλον τον κόσμο (συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση). Το 75% των συμμετεχόντων ήταν ενήλικες και το 25% παιδιά και έφηβοι 10-19 ετών.

   Το βασικό συμπέρασμα -προς μεγάλη έκπληξη των ερευνητών- ήταν ότι, παρά τις τόσες δραματικές ιστορίες που κατά καιρούς έχουν αναφερθεί, ουσιαστικά δεν υπήρξαν αρνητικές επιπτώσεις στον γενικό πληθυσμό, όσον αφορά τη γενική ψυχική υγεία και τα συμπτώματα άγχους, ενώ καταγράφηκε οριακή επιδείνωση στα συμπτώματα κατάθλιψης.

   Οι γυναίκες εμφάνισαν μία μικρή επιδείνωση και στις τρεις κατηγορίες (γενική ψυχική υγεία, άγχος, κατάθλιψη), επιβεβαιώνοντας ότι αυτές έφεραν κάπως μεγαλύτερο ψυχικό βάρος στη διάρκεια της πανδημίας. Η αιτία ήταν οι αυξημένες οικογενειακές -και συχνά εργασιακές- υποχρεώσεις τους και, σε μερικές περιπτώσεις, η σε βάρος τους ενδοοικογενειακή βία.

   Οι ηλικιωμένοι, οι φοιτητές και οι σεξουαλικές μειονότητες ήταν οι άλλες ομάδες που, πέραν των γυναικών, εμφάνισαν κάπως αυξημένες ψυχικές επιπτώσεις. Το ίδιο ισχύει σε έναν βαθμό και για μερικούς γονείς. Από την άλλη πλευρά, η γενική ψυχική υγεία και τα συμπτώματα κατάθλιψης εμφάνισαν βελτίωση στους ανθρώπους με προϋπάρχοντα ψυχικά προβλήματα.

   «Σε όλες τις ομάδες του πληθυσμού τα ευρήματα δείχνουν ότι μάλλον αντί για κρίση ψυχικής υγείας καταγράφηκε σε επίπεδο πληθυσμού ένα υψηλό επίπεδο ανθεκτικότητας στη διάρκεια της Covid-19 και οι αλλαγές στην ψυχική υγεία, στα συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης υπήρξαν οριακά έως μικρά ή και ανύπαρκτα», τόνισαν οι ερευνητές. Επίσης, επεσήμαναν ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας δεν καταγράφηκε σε καμία χώρα κάποια αξιοσημείωτη αύξηση στις αυτοκτονίες, αντίθετα υπήρξαν μειώσεις τους σε μερικές χώρες.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Γράφει ο

Στέργιος Τασιόπουλος

Παθολόγος

Αναπληρωτής Διευθυντής Α΄ Παθολογικής Κλινικής, ΥΓΕΙΑ 

Σχεδόν ένας στους τρεις ανθρώπους που αναζητούν ιατρική βοήθεια αναφέρουν κόπωση ως το κύριο σύμπτωμα ή μέρος των συμπτωμάτων τους. Μελέτες έχουν δείξει ότι κόπωση μπορεί να παρουσιάζει μέχρι και το 8% του γενικού πληθυσμού. Μερικά από τα συχνότερα παράπονα που ακούν οι γιατροί από τους ασθενείς τους είναι:

• «Παρόλο που κοιμάμαι καλά, το πρωί δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι».
•  «Μόλις γύρισα από διακοπές, αλλά αισθάνομαι ακόμη πολύ κουρασμένος».
• «Κουράζομαι με το παραμικρό. Δεν μπορώ πια να κάνω πράγματα που συνήθιζα μέχρι πριν από λίγο καιρό».
• «Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Με δυσκολία κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά».

Και η επόμενη ερώτηση είναι: «Τι να πάρω για να νιώσω καλύτερα»;

Ας ξεκαθαριστεί από την αρχή ότι «θαυματουργές» θεραπείες και φάρμακα δεν υπάρχουν!  Όμως, κάθε άνθρωπος που παραπονείται για κούραση μπορεί να εννοεί κάτι διαφορετικό. 

Έτσι, η κόπωση αποτελεί ένα γενικό και ασαφές σύμπτωμα που μπορεί να περιλαμβάνει:

• Δυσκολία ή αδυναμία έναρξης κάποιας δραστηριότητας (υποκειμενικό αίσθημα αδυναμίας).
• Μειωμένη δυνατότητα για διατήρηση της δραστηριότητας (εύκολη κόπωση).
• Διαταραχές συγκέντρωσης και μνήμης ή συναισθηματική αστάθεια (πνευματική κόπωση).
• Υπνηλία.
• Συνδυασμό των παραπάνω.

Ανάλογα με τη διάρκειά της, η κόπωση χαρακτηρίζεται ως:

• Οξεία: Έχει διάρκεια μικρότερη από 1 μήνα και συνήθως οφείλεται σε παθολογικά αίτια που εύκολα αναγνωρίζονται σε συνδυασμό και με άλλες κλινικές εκδηλώσεις (π.χ. λοίμωξη αναπνευστικού, οξύ stress).
• Υποξεία: Διάρκεια 1 – 6 μήνες.
• Χρόνια: Διάρκεια μεγαλύτερη από 6 μήνες.

Υποξεία ή χρόνια κόπωση συχνά συνδυάζεται με υποκείμενες παθολογικές ή ψυχολογικές καταστάσεις, τοξικότητα φαρμάκων ή χρήση ουσιών.

ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Νοσήματα αναπνευστικού

Χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια

Υπνική άπνοια

Καρδιαγγειακά νοσήματα

Καρδιακή ανεπάρκεια

Ενδοκρινικές / Μεταβολικές διαταραχές

Υποθυρεοειδισμός

Υπερθυρεοειδισμός

Σακχαρώδης διαβήτης

Ηλεκτρολυτικές διαταραχές

Χρόνια νεφρική νόσος

Χρόνια ηπατική νόσος

Αιματολογικές διαταραχές

Αναιμία

Νεοπλάσματα

Λοιμώδη νοσήματα

Λοιμώδης μονοπυρήνωση

Ιογενής ηπατίτιδα

HIV λοίμωξη

Φυματίωση

Λοιμώδης ενδοκαρδίτιδα

Ρευματικά νοσήματα

Ινομυαλγία

Ρευματική πολυμυαλγία

Νευρολογικά νοσήματα

Πολλαπλή σκλήρυνση

Μυοπάθειες

ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

Κατάθλιψη

Αγχώδεις διαταραχές

ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ ΦΑΡΜΑΚΩΝ

Οπιοειδή

Βενζοδιαζεπίνες

Αντικαταθλιπτικά

Μυοχαλαρωτικά

Αντιϊσταμινικά

β-αναστολείς

ΧΡΗΣΗ ΟΥΣΙΩΝ

Αλκοόλ

Μαριχουάνα

Κοκαΐνη και άλλες διεγερτικές ουσίες 

Η αρχική εκτίμηση όλων των ασθενών που παραπονούνται για υποξεία ή χρόνια κόπωση περιλαμβάνει:

• Λεπτομερή λήψη ιστορικού: Ο ασθενής ενθαρρύνεται να περιγράψει τι ακριβώς αισθάνεται με δικά του λόγια, αλλά και να δώσει τις δικές του πιθανές εξηγήσεις για την κόπωση που αισθάνεται. Ο τρόπος έναρξης των συμπτωμάτων (απότομα ή σταδιακά), η πορεία (σταθερή, βελτιούμενη ή επιδεινούμενη), η πιθανή ημερήσια διακύμανση, παράγοντες που βοηθούν ή επιδεινώνουν την κατάσταση και η επίδραση της κούρασης στην προσωπική, επαγγελματική και οικογενειακή ζωή των ασθενών πρέπει να εξετάζονται με λεπτομέρεια, καθώς συχνά κατευθύνουν προς τη σωστή διάγνωση. Συμπτώματα που υποδηλώνουν κατάθλιψη (π.χ. διαταραχές συναισθήματος, ύπνου και διατροφής) ή αγχώδεις εκδηλώσεις (αίσθημα παλμών, εφιδρώσεις, φοβίες, κρίσεις πανικού) πρέπει να διερευνώνται και να εφαρμόζονται οι αντίστοιχες διαγνωστικές δοκιμασίες (screening tests). Απαραίτητος είναι, επίσης, ο λεπτομερής έλεγχος των φαρμάκων που λαμβάνονται και η πιθανή χρήση ή κατάχρηση ουσιών.

• Κλινική εξέταση: Πέραν της λεπτομερούς και ολοκληρωμένης κλινικής εξέτασης, αναζητούνται ιδιαίτερα σημεία παθήσεων που μπορεί να εκδηλώνονται με χρόνια κόπωση με έμφαση στη γενικότερη εμφάνιση, τις παθήσεις του θυρεοειδούς, την παρουσία λεμφαδενικών διογκώσεων ή ηπατοσπληνομεγαλίας και την εξέταση του καρδιαγγειακού, αναπνευστικού, νευρικού και μυϊκού συστήματος.

• Εργαστηριακές εξετάσεις: Ο εκτεταμένος εργαστηριακός και απεικονιστικός έλεγχος όταν απουσιάζουν παθολογικά ευρήματα από τη λήψη του ιστορικού και την κλινική εξέταση έχει μικρή διαγνωστική αξία και δεν συνιστάται. Οι ασθενείς πρέπει να υποβάλλονται σε επιλεγμένες εξετάσεις. Συχνά, ανάλογα με την ηλικία, το οικογενειακό ιστορικό και τις συνήθειες των ασθενών, ο έλεγχος περιλαμβάνει και εξετάσεις προς αποκλεισμό νεοπλασιών.
• Η περαιτέρω διαγνωστική διερεύνηση καθορίζεται από την παρουσία ή απουσία ευρημάτων από τον παραπάνω βασικό έλεγχο. Ασθενείς με αρνητικά ευρήματα από τον αρχικό έλεγχο επαναλαμβάνουν τη διαδικασία αξιολόγησης έπειτα από 1-3 μήνες.

Το αίτιο της χρόνιας κόπωσης είναι δυνατό να προσδιοριστεί στα 2/3 περίπου των ασθενών. 

Σε ορισμένες περιπτώσεις οι συνήθειες και ο τρόπος ζωής αρκούν για να εξηγήσουν τα συμπτώματα. Ασθενείς με υποκείμενα νοσήματα συχνά συσχετίζουν την κούραση που νιώθουν με δραστηριότητες τις οποίες δεν μπορούν να ολοκληρώσουν. 

Αντίθετα, ασθενείς των οποίων η κούραση οφείλεται σε ψυχικές διαταραχές, τοξικότητα φαρμάκων ή χρήση ουσιών συνήθως αισθάνονται συνεχώς κουρασμένοι, χωρίς να περιγράφουν επιδείνωση των συμπτωμάτων τους έπειτα από δραστηριότητα ή βελτίωση έπειτα από ξεκούραση.

Αν έπειτα από 6 μήνες παρακολούθησης δεν έχει τεθεί συγκεκριμένη διάγνωση που να δικαιολογεί την κόπωση, θεωρούμε ότι οι ασθενείς πάσχουν από «ιδιοπαθή κόπωση» ή «σύνδρομο χρόνιας κοπώσεως». 

Σύνδρομο χρόνιας κοπώσεως 

Το σύνδρομο χρόνιας κοπώσεως αποτελεί διαταραχή αγνώστου αιτιολογίας, με συγκεκριμένα διαγνωστικά κριτήρια και ισχυρές ενδείξεις νευρολογικής «δυσλειτουργίας». Ασθενείς χωρίς συγκεκριμένη διάγνωση που δεν πληρούν τα κριτήρια για τη διάγνωση του συνδρόμου χρόνιας κοπώσεως θεωρούμε ότι παρουσιάζουν «ιδιοπαθή χρόνια κόπωση».

Η αντιμετώπιση των ασθενών που αισθάνονται κόπωση στοχεύει πρωταρχικά στην αλλαγή των συνηθειών και του τρόπου ζωής που μπορεί να ευθύνονται για τα συμπτώματα και στη θεραπεία πιθανών υποκείμενων παθολογικών ή ψυχιατρικών διαταραχών. Η ανταπόκριση των συμπτωμάτων στη χορηγούμενη αγωγή παρακολουθείται και αξιολογείται συνεχώς. 

Για τους ασθενείς στους οποίους δεν έχει προκύψει συγκεκριμένη διάγνωση και πιθανότατα εμπίπτουν στην κατηγορία της ιδιοπαθούς κόπωσης ή του συνδρόμου χρόνιας κοπώσεως έχουν δοκιμαστεί:

• Εμπειρική αντικαταθλιπτική αγωγή σε όσους παρουσιάζουν καταθλιπτικά συμπτώματα, χωρίς όμως να πληρούν τα διαγνωστικά κριτήρια για κατάθλιψη. Απαιτείται διάστημα λίγων εβδομάδων για να αξιολογηθεί η επίδραση της αγωγής στα συμπτώματα. Εάν σε διάστημα 2 μηνών δεν υπάρξει αποτέλεσμα η θεραπεία διακόπτεται.
• Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία (CBT).
• Εργασιοθεραπεία.
• Διατροφικές και άλλες θεραπευτικές παρεμβάσεις (π.χ. χορήγηση βιταμινών ή διεγερτικών φαρμάκων), χωρίς αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα.

Συμπερασματικά

Αισθάνεστε κουρασμένοι;

• Μην ψάχνετε για «μαγικές» λύσεις!
• Συμβουλευτείτε το γιατρό σας.
• Η αλλαγή κάποιων συνηθειών ή του τρόπου ζωής σας ή η θεραπεία κάποιας απλής παθολογικής ή ψυχολογικής διαταραχής που μπορεί να κρύβεται κάτω από τα συμπτώματά σας είναι συχνά η λύση.
• Υπάρχει πιθανότητα να μην βρεθεί κάτι που να δικαιολογεί τα συμπτώματά σας. Ακόμη και τότε, με την κατάλληλη αγωγή και παρακολούθηση μπορεί να βοηθηθείτε.

https://www.hygeia.gr/services/clinic/%cf%80%ce%b1%ce%b8%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%ba%ce%bb%ce%b9%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82/a-pathologiki-kliniki/

ΑΠΕ-ΜΠΕ