Connect with us

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Όντρεϊ Χέπμπορν: «Γοητεία, αθωότητα και ταλέντο», μιας πληγωμένης γυναίκας

Ο συνδυασμός εκλεπτυσμένης ομορφιάς, κοριτσίστικης αγνότητας, με το λιγνό αποστεωμένο κορμί και τις εφηβικές γραμμές, στις οποίες το μπαλέτο έδωσαν χάρη και μία ανάλαφρη κορμοστασιά, κατέστησαν την Όντρεϊ Χέπμπορν μία από τις σταρ, που θα έχει για πάντα το δικό της κεφάλαιο στον κινηματογράφο. Ωστόσο, τα μεγάλα θλιμμένα μάτια της ήταν αυτά που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τους σκηνοθέτες, τις χάρισαν σπουδαίους ρόλους και εκείνη ανταπέδωσε με αξέχαστες ερμηνείες.

Η θλιμμένη ματιά της, όμως, δεν ήταν ένα φυσικό χάρισμα, αλλά προϊόν μίας πολύ δύσκολης παιδικής ζωής, καθώς η Όντρεϊ Χέπμπορν γνώρισε από πρώτο χέρι τι θα πει πόλεμος, ναζιστική θηριωδία, αλλά και απώλεια, όταν ο αγαπημένος της πατέρας την εγκατάλειψε, μαζί με τη μητέρα της, σε ηλικία έξι ετών. Μια τραυματική εμπειρία, καθώς ο πατέρας της δεν ήταν το πρότυπο που είχε στα παιδικά της μάτια, αλλά ένας αφοσιωμένος Χιτλερικός.

Παρά ταύτα, η Όντρεϊ Χέπμπορν, που συμπληρώνει 30 χρόνια από τον πρόωρο θάνατό της (20 Ιανουαρίου 1993), θα βρει κοπιάζοντας και με τεράστια θέληση, τον δρόμο της στην υποκριτική, θα φτάσει στην κορυφή του Χόλιγουντ, ενώ για πολλά χρόνια της ζωής της θα αφιερωθεί στα παιδιά που είχαν ανάγκη και θα προσπαθήσει να τους δώσει την αγάπη, που αυτή δεν έζησε παρότι γεννήθηκε μέσα στα πλούτη.

Από τα πλούτη στην τραυματική απώλεια

Αλλά ας τα πάρουμε απ’ την αρχή. Η Όντρεϊ Χέπμπορν γεννήθηκε στις 4 Μαΐου του 1929 στις Βρυξέλλες, ως μοναχοκόρη ενός Ιρλανδού τραπεζίτη και μιας μιας πρώην βαρόνης, Ολλανδέζας αριστοκράτισσας, που είχε από τον πρώτο της γάμο, με έναν Ολλανδό ευγενή, απόγονο του βασιλιά Εδουάρδου Γ’ της Αγγλίας, ακόμη δυο ετεροθαλείς αδελφούς. Η μικρή Όντρεϊ έκανε τα πρώτα της βήματα σαν πριγκίπισσα, πηγαίνοντας στο αριστοκρατικό σχολείο του Κεντ, αλλά πριν αρχίσει να πολυκαταλαβαίνει, ο πατέρας της, θα εγκαταλείψει την οικογένειά του, καθώς αυτός και η σύζυγός του, ήταν μέλη της Βρετανικής Φασιστικής Ένωσης. Μία τραυματική εμπειρία για την Όντρεϊ, όπως παραδέχθηκε χρόνια μετά.

Η γερμανική κατοχή και η Άννα Φρανκ

Όμως, τα χειρότερα για την Χέπμπορν ήταν μπροστά, με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1939 η μητέρα της πήρε την απόφαση να μετακομίσει μαζί με τα παιδιά της στο σπίτι του παππού της στο Άρνεμ της Ολλανδίας, καθώς πίστευε ότι η Ολλανδία ήταν ασφαλής από γερμανική εισβολή. Εκεί, η Όντρεϊ θα φοιτήσει στο Ωδείο του Άρνεμ, όπου μυήθηκε στο μπαλέτο.

Το 1940, οι Γερμανοί εισέβαλλαν στην Ολλανδία, αναγκάζοντας την Χέπμπορν να αλλάξει το όνομά της, για να μη θυμίζει αγγλικό. Η κατάσταση χειροτέρευε συνεχώς, ενώ το χειμώνα του 1944 θα έρθει και ο λιμός, αφήνοντας οι Γερμανοί τους ντόπιους χωρίς θέρμανση και τρόφιμα. Η ίδια, που είδε ανθρώπους να πεθαίνουν παγωμένοι ή από την πεινά στους δρόμους, δεν έχασε ποτέ το κουράγιο της και ως μπαλαρίνα, χόρευε για να μαζευτούν χρήματα που θα βοηθούσαν την αντίσταση. Υποφέροντας από οξεία αναιμία και αναπνευστικά προβλήματα, η έφηβη πια Όντρεϊ θα δει να εκτελείται μπροστά της και ο ξάδελφος της μητέρα της, ενώ ο ετεροθαλής αδελφός της, Ίαν, θα περάσει κάποιο διάστημα σε στρατόπεδο εργασίας.

Οι εικόνες, με τους Εβραίους στα τρένα να μεταφέρονται σε στρατόπεδα εργασίας και τις εκτελέσεις αντιστασιακών πλήγωσαν βαθιά την Χέπμπορν, η οποία είχε πολλά κοινά με την Άννα Φρανκ, της οποίας όταν διάβασε το βιβλίο της, αμέσως μετά τον πόλεμο, την καταρράκωσε.

Το μπαλέτο και η υποκριτική

Αμέσως μετά τον πόλεμο, μετακόμισε στο Άμστερνταμ, για να παρακολουθήσει μαθήματα μπαλέτου, ενώ στη συνέχεια θα πάει στο Λονδίνο για να τελειοποιηθεί παρακολουθώντας μαθήματα μπαλέτου από τη φημισμένη Μαρί Ράμπερτ, αλλά λόγω του ύψους της, το 1,70 ήταν τότε σχεδόν απαγορευτικό, για μια πρίμα μπαλαρίνα, καθώς και της ασθενικής της υγείας, δεν τα κατάφερε. Έτσι, ακούγοντας τη συμβουλή της δασκάλας της, θα στραφεί στην υποκριτική, απ’ την οποία θα εξασφάλιζε και περισσότερα χρήματα, καθώς η μητέρα της δούλευε ως υπηρέτρια, για να στηρίξει την οικογένειά της.

Ξεκίνησε να δουλεύει στο θέατρο, σε μουσικές παραστάσεις και ταυτόχρονα να παίζει μικρούς ρόλους σε ταινίες. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του «Monte Carlo Baby» η Χέπμπορν επιλέχτηκε να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο του Μπρόντγουεϊ με τίτλο «Gigi» που έκανε πρεμιέρα στις 24 Νοεμβρίου 1951 στο Θέατρο Φούλτον.

Ο Γουάιλερ, το Όσκαρ και η καταξίωση

Ο πρώτος της πρωταγωνιστικός ρόλος θα έρθει το 1953 στην αμερικάνικη ταινία «Διακοπές στη Ρώμη», δίπλα στον σούπερ σταρ Γκρέκορι Πεκ και σε σκηνοθεσία του μεγάλου Γουίλιαμ Γουάιλερ, ο οποίος είχε εντυπωσιαστεί από το δοκιμαστικό που της είχε κάνει και ως εκ τούτου απέρριψε την αρχική επιλογή της Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Όπως είχε πει ο Γουάιλερ για την επιλογή του «είχε όλα όσα έψαχνα: Γοητεία, αθωότητα και ταλέντο. Ήταν επίσης πολύ αστεία. Ήταν απολύτως μαγευτική». Με λίγες λέξεις ο Γουάιλερ θα συμπυκνώσει τα χαρακτηριστικά της ηθοποιού Όντρεϊ Χέπμπορν.

Η τύχη της Χέπμπορν να πέσει πάνω στον Γουάιλερ, θα της χαρίσει το Όσκαρ Α Γυναικείου ρόλου και θα της ανοίξει έναν ανεπανάληπτο δρόμο δόξας. Θα βραβευτεί με Όσκαρ, Τόνι, Έμμυ και Γκράμι, θα πρωταγωνιστήσει σε αμέτρητες παραστάσεις στο Μπρόντγουεϊ και θα κερδίσει τέσσερα θεατρικά βραβεία. Ταυτόχρονα, για μια 20ετία θα αναδειχθεί ως σύμβολο της μόδας, ένα είδωλο καλαισθησίας που ίσως δεν υπάρχει όμοιό της, ακολουθώντας το αξίωμα που είχε θέσει η ίδια: «Για ωραία μάτια, βλέπε το καλό στους άλλους. Για ωραία χείλη, να λες λόγια ευγενικά. Και για το παράστημα: να περπατάς σαν να μην είσαι ποτέ μόνη».

Θριαμβευτική πορεία

Η συνέχεια για την Χέπμπορν θα είναι θριαμβευτική, καθώς θα ακολουθήσουν σπουδαίες ταινίες, θαυμάσιες ερμηνείες της, η καθολική αποδοχή. Οι επιλεγμένες επιλογές της, θα της δώσουν την ικανοποίηση να μην έχει αποτυχίες στον κινηματογράφο. Ανάμεσα στις καλύτερες ταινίες της είναι το υπέροχο δράμα του Φρεντ Τσίνεμαν «Η Ιστορία μιας Μοναχής» (1959), το θρυλικό πλέον «Πρόγευμα στο Τίφανις» (1961) του Μπλέικ Έντουαρντς, η κλασική κομεντί « Γλυκιά μου Σαμπρίνα» (1954) του μέγιστου Μπίλι Γουάιλντερ, έχοντας δίπλα της τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ και τον Γουίλιαμ Χόλντεν, το ρομαντικό μιούζικαλ «Έξυπνο Μουτράκι» (1957) του Στάνλεϊ Ντόνεν, με τον Φρεντ Αστέρ, την υπερπαραγωγή του Τζορτζ Κιούκορ «Ωραία μου Κυρία», με τον Ρεξ Χάρισον, «Πώς να Κλέψετε 1.000.000 δολάρια» (1966) του Γουάιλερ, με τον Πίτερ Ο’Τουλ, το ρομαντικό δράμα «Δύο για τον Δρόμο» (1967), δίπλα στον Άλμπερτ Φίνεϊ και το πανέμορφο γουέστερν «Οι Ασυγχώρητοι» (1960) του Τζον Χιούστον, με τον Μπαρτ Λάνκαστερ δίπλα της.

Για πάντα ευαίσθητη γυναίκα

Βεβαίως υπάρχει και η τελευταία της εμφάνιση, έπειτα από χρόνια ενασχόλησής της με τα παιδιά που είχαν ανάγκη, για λαούς που μαστίζονταν από τη φτώχεια και την πείνα, ταξιδεύοντας σε επικίνδυνες περιοχές της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας, ως πρέσβειρα Καλής Θέλησης της UNICEF. Ήταν το 1989 στην ρομαντική περιπέτεια φαντασίας του Σπίλμπεργκ «Για Πάντα», στην οποία η ολιγόλεπτη συμμετοχή της ήταν το πιο συγκινητικό χαρακτηριστικό της ταινίας, καθώς είχε γίνει γνωστό ότι πάσχει από καρκίνο. Μια μάχη που θα δώσει με γενναιότητα, ανάμεσα σε επώδυνες επεμβάσεις και χημειοθεραπείες, αλλά και συνεχή ταξίδια, για να βρεθεί δίπλα σε παιδιά και χειμαζόμενους λαούς.

Η Όντρεϊ Χέπμπορν, που παντρεύτηκε δυο φορές – την πρώτη με τον διάσημο ηθοποιό Μελ Φερέρ, τη δεύτερη με τον Ιταλό ψυχίατρο Αντρέα Ντότι – απέκτησε δύο παιδιά, είχε πολλές ερωτικές σχέσεις με διάσημους και μη άντρες, καθώς λόγω του ψυχικού τραύματος της απώλειας του πατέρα, αναζητούσε πάντα την αντρική αγάπη. Μία πληγωμένη γυναίκα που ήξερε πόσο πολύτιμη είναι η αναζήτηση της ευτυχίας. Γιατί πίστευε ότι «τα ευτυχισμένα κορίτσια είναι τα πιο όμορφα». Ειδικά όταν η ματιά τους έχει κάτι το μελαγχολικό, έχουν να πουν μία μεγάλη ανθρώπινη ιστορία…

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Continue Reading
Advertisement

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

«Εν Ολύμπω: Φωτογραφικό Οδοιπορικό στη Φύση και τα Προσκυνήματα της Πιερίας». Έκθεση στο Νομισματικό Μουσείο

Στο πλαίσιο της επικοινωνιακής δράσης του υπουργείου Πολιτισμού «Πράσινες Πολιτιστικές Διαδρομές 2024», το Νομισματικό Μουσείο, σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος, την Περιφερειακή Ενότητα Πιερίας, και τον Πιερικό Οργανισμό Τουριστικής Ανάπτυξης και Προβολής (ΠΟΤΑΠ), παρουσιάζει την έκθεση φωτογραφίας με θέμα «Εν Ολύμπω: Φωτογραφικό Οδοιπορικό στη Φύση και τα Προσκυνήματα της Πιερίας».

Όπως αναφέρει σχετική ανακοίνωση του ΥΠΠΟ, μέσα από την πολυθεματική έκθεση, οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν το φυσικό πλούτο του Ολύμπου, του παγκόσμιου μνημείου φύσης και πολιτισμού, τον πεδινό και παραθαλάσσιο ορίζοντα, τα προσκυνήματα και τους λατρευτικούς χώρους, τα σπουδαία ιστορικά και αρχαιολογικά μνημεία, τους γραφικούς οικισμούς, τα έθιμα των κατοίκων και τις παραγωγικές τους δραστηριότητες.

Τα έργα της έκθεσης προέκυψαν από το φωτογραφικό οδοιπορικό εικοσιπέντε προσκεκλημένων φωτογράφων της κοινότητας «Greek Instagramers Events» στο πλαίσιο της δράσης «#My_Olympus_Riviera», με σκοπό την τουριστική προβολή και ανάδειξη της μοναδικής ομορφιάς που προσφέρει η περιοχή της Πιερίας.

Η έκθεση, που θα εγκαινιαστεί την Κυριακή 19 Μαΐου 2024, θα διαρκέσει μέχρι τη Δευτέρα 27-5-2024, με ωράριο λειτουργίας, Δευτέρα και Τετάρτη τις ώρες 8:30 έως 15:30 και Πέμπτη έως Κυριακή τις ώρες 8:00 έως 20:00. Την ημέρα Τρίτη κλειστά.

Συμμετέχουν αλφαβητικά οι φωτογράφοι:

Έλλη Αγιαννίδη, Νάνσυ Ανδριτσοπούλου, Γιώργος Βέργαδος, Ηλίας Γεωργουλέας, Ασημίνα Δεληλάμπρου, Χριστίνα Δεμερτσίδου, Δημήτρης Κοντοδημητρόπουλος, Αργυρώ Κουνάδη, Ιφιγένεια Κρικέλη, Μαρία Μαζάρου, Αργυρώ Μανώλη, Κούλα Μελαχροινάκη, Μπάμπης Γκιριτζιώτης, Ράνια Μπίνου, Χρήστος Όρλης, Νίκος Παραπονιάρης, Ιωάννα Πλατανησιώτη, Εμμανουήλ Πόζος, Βάσω Πώχου, Βασίλης Στεργιόπουλος, Αλεξάνδρα Στεφανίδου, Χαρά Συνδικιώτου, Ρούλα Τσάμη, Αναστασία Χατζηπέτρου, Γιάννης Χούσος.

Ε. Μ.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Continue Reading

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Πρώτο Φεστιβάλ Κωμωδίας στη Λάρισα: Ένα διήμερο γεμάτο γέλιο με 10 υπέροχους stand-up comedians

Έχοντας πλέον εδραιωθεί ως μία από τις κύριες μορφές διασκέδασης, το stand-up έχει κατακτήσει τα τελευταία χρόνια και την Ελλάδα. Φεστιβάλ κωμωδίας διοργανώνονται σε διάφορες πόλεις της χώρας, μικρές και μεγάλες, και η Λάρισα δεν μπορεί να λείπει από αυτή τη λίστα. Με κάθε επισημότητα σας προσκαλούμε στο πρώτο φεστιβάλ κωμωδίας που θα διεξαχθεί στις 9 και 10 Μαΐου στη Λάρισα, σε συνεργασία με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού, στον ζεστό και φιλόξενο χώρο του Skyland. Μετά το πασχαλινό φαγοπότι, ένα διήμερο γεμάτο γέλιο θα μας βοηθήσει να κάψουμε τις περιττές θερμίδες και να επιστρέψουμε στην καθιερωμένη ρουτίνα αδυνατίσματος πριν την εξόρμηση στις παραλίες. 2 ημέρες, 10 κωμικοί, 1 σκηνή και πολλές καρέκλες που περιμένουν να γεμίσουν με την παρουσία σας. Μόνο η δική σας στήριξη μπορεί να μετατρέψει το φεστιβάλ σε θεσμό και να βάλει τη Λάρισα για τα καλά στο χάρτη της κωμωδίας!Συμμετέχουν οι: Κωνσταντίνος Ραβνιωτόπουλος, Αριστοτέλης Ρήγας, Blink Mike, Αλέξανδρος Τιτκώβ, Γιώργος Καραμανλής, Νίκος Τραγάκης, Πιέρρος Πατουχέας, Κατερίνα Τσακνάκη, Αποστόλης Κωστούλης, Αλέξανδρος Ωμέγας.Line up

Πέμπτη, 9 Μαΐου

Blink Mike
Γιώργος Καραμανλής
Πιέρρος Πατουχέας
Αποστόλης ΚωστούληςΠαρουσιάζει ο Κωνσταντίνος ΡαβνιωτόπουλοςΠαρασκευή 10 Μαΐου
Αριστοτέλης Ρήγας
Αλέξανδρος Τιτκώβ
Νίκος Τραγάκης
Κατερίνα Τσακνάκη
Αλέξανδρος ΩμέγαςΤηλέφωνο επικοινωνίας: 6983311965Γενική είσοδος: 12€Εισιτήριο διημέρου: 20€Σημεία προπώλησης: 
Στίλβη, Ασκληπιού 33
Underground tales, Πανός 12Α
Snuff tobacco store, Κατάστημα 1: Φιλελλήνων 53 + Κατάστημα 2: Παπασταύρου 4Χορηγός επικοινωνίας: Αντιδημαρχία Πολιτισμού Δήμου ΛαρισαίωνΤο φεστιβάλ θα λάβει χώρα στο Skyland live music venue, Φαρσάλων 24.Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:30.
Χορηγοί:
Ntoulas sound, 28ης Οκτωβρίου 56
The Web Larisa, Ηλιοδώρου 4
Las Ramblas, Απόλλωνος 8
Vesta, Καποδιστρίου 4
Monk, Απόλλωνος 13
Λόκαλ, Τσιόγκα Τάκη 3
Στίλβη, Ασκληπιού 33
Red bricks kitchen pub, Λαπιθών 7
Walk the line tattoo, Ασκληπιού 34
Στο περίπου, Πατρόκλου 4
Οπτικά Παπαϊωάννου, Κούμα 11
Fabric studios, Γρυμπογιάννη 2
Halo Creative Design Lab, Ηπείρου 72
Owls club, Νιρβάνα 19Διοργανωτές του φεστιβάλ είναι το Larissa Comedy Festival, σε συνεργασία με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού και το Skyland.Σελίδες Larissa Comedy Festival
https://www.facebook.com/profile.php?id=61558470801053
https://www.instagram.com/larissacomedyfestival/Σελίδα Αντιδημαρχίας Πολιτισμού
https://www.facebook.com/profile.php?id=61555618316077Σελίδες Skyland
https://www.facebook.com/profile.php?id=100067957302794
https://www.instagram.com/skyland_live_music_venue/Λινκ εκδήλωσης στο facebook: 
https://www.facebook.com/events/411063448357740
Continue Reading

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ταινίες Πρώτης Προβολής: Ωδή στους κασκαντέρ, αραχνοφοβία και λυρικός Παρατζάνοφ

Η εντυπωσιακή υποδοχή του κοινού στην ταινία τρόμου των Unboxholics, «Μην Ανοίγεις την Πόρτα», σημειώνοντας μία, πέρα του αναμενόμενου, επιτυχία στα ταμεία των 115 κινηματογράφων που προβλήθηκε, πιάνοντας πάνω από 27.000 εισιτήρια την πρώτη μέρα προβολής της – κάτι που αναμένεται να συνεχιστεί και τις επόμενες ημέρες λόγω των προπωλήσεων – προσγειώνει απότομα τις πρεμιέρες της πρώτης εβδομάδας του Μαΐου σε τέσσερις. Με δεδομένο και την έξοδο του Πάσχα, δυο είναι από τις καινούργιες ταινίες που μπορούν να συναγωνιστούν το ελληνικό horror, «Ο Κασκαντέρ» με τον Ράιαν Γκόσλινκ και το παιδικό animation «Γκάρφιλντ: Γάτος με Πέταλα». Το ενδιαφέρον της έχει όμως και η γαλλική ταινία τρόμου «Στον Ιστό του Τρόμου», ενώ για τους φανατικούς σινεφίλ υπάρχει και η επανέκδοση του λυρικού αριστουργήματος «Το Χρώμα του Ροδιού», του φημισμένου Σεργκέι Παρατζάνοφ.

   Ο Κασκαντέρ

   (“The Fall Guy”) Κωμική περιπέτεια, αμερικάνικης παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λιτς, με τους Ράιαν Γκόσλινγκ, Έμιλι Μπλαντ, Άαρον Τέιλορ Τζόνσον, Χάνα Γουάντινγκχαμ, Γουίνστον Ντιουκ, Λι Μέιτζορς, Στέφανι Σου κα.

   Αυθεντική χολιγουντιανή – με την καλή έννοια – διασκέδαση και μαζί μία ωδή στους επαγγελματίες κασκαντέρ από τον Ντέιβιντ Λιτς, του αλλόκοτου «Bullet Train» και του κατασκοπικού «Atomic Blonde», ενός σκηνοθέτη ταινιών δράσης και για είκοσι χρόνια με προϋπηρεσία ως κασκαντέρ.

   Ταινία που βασίζεται στην καλτ ομότιτλη τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του ’80 με πρωταγωνιστή τον Λι Μέιτζορς, ο οποίος κρατά εδώ ένα μικρό ρόλο τιμής ένεκεν, ενώ είναι φανερό ότι όλοι οι συντελεστές, αν μη τι άλλο, το γλεντούν με την ψυχή τους.

   Ένα εκρηκτικό μπλογκμπάστερ και συνάμα ευγενικών προθέσεων φιλμ, στην επιτυχία του οποίου συμβάλλουν και ο σκηνοθέτης, που γνωρίζει πολύ καλά την ψυχολογία του κεντρικού πρωταγωνιστή και η πλούσια παραγωγή, που δεν φείδεται προκειμένου να καλύψει εντυπωσιακά και πειστικά τις σκηνές δράσης, καθώς και οι ηθοποιοί και ειδικά ο Ράιαν Γκόσλινγκ, που μπαίνει στο πετσί του ήρωα, όπως και ο Μπραντ Πιτ στην ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο «Κάποτε στο Χόλιγουντ».

   Ο Κολτ είναι ένας κασκαντέρ, και όπως συμβαίνει σε όλους τους συναδέλφους του, τον ανατινάζουν, τον πυροβολούν, τον χτυπάνε με αυτοκίνητα, τον ρίχνουν από παράθυρα και τον πετάνε από δυσθεώρητα ύψη, για τη διασκέδαση του κοινού. Έχοντας επιβιώσει από ένα ατύχημα, που παραλίγο να του κοστίσει την καριέρα του, αυτός ο ήρωας – εργάτης του σινεμά και που σκέφτεται να αποσυρθεί, καλείται να εντοπίσει έναν αγνοούμενο κινηματογραφικό αστέρα, που ντουμπλάρει στις επικίνδυνες σκηνές της ταινίας, να λύσει μια σκοτεινή υπόθεση συνωμοσίας και να κερδίσει ξανά τον έρωτα της ζωής του, ενώ συνεχίζει να εργάζεται σαν κασκαντέρ.

   Γοητευτική κωμική περιπέτεια, μια σωστή γιορτή των μπλογκμπάστερ και των ψευδαισθήσεων του σινεμά, αλλά και ένα μεγάλο «ευχαριστώ» προς όλους αυτούς τους ανώνυμους εργάτες της κινηματογραφικής βιομηχανίας και ειδικά για τους υποτιμημένους κασκαντέρ. Είναι όμως και μια απολαυστική περιπέτεια δράσης, άψογα κουρδισμένη, χειμαρρώδους ροής και προσεγμένης αφήγησης, με τις καλοδεχούμενες σινεφιλικές αναφορές.

   Ο Λιτς, προσφέρει μία απολαυστική έκθεση από τα βασικά κόλπα των κασκαντέρ, όπως τα πυροτεχνήματα, τις φωτιές, τα εκπαιδευμένα σκυλιά, τα περίφημα κυνηγητά αυτοκινήτων, με τα ατυχήματα που κόβουν την ανάσα, τα εικονικά όπλα, τις χορογραφίες μάχης, τις τούμπες στο κενό και άλλα πολλά, φτάνοντας στα όρια της παρωδίας και ταυτόχρονα τοποθετώντας τους χαρακτήρες στο σημείο που πρέπει και με την κατάλληλη ψυχοσύνθεση, ενώ παραπέμπει και σε πολλές γνωστές ταινίες δράσης.

   Και είναι τόσο προσηλωμένος στο θέμα του και στον ήρωά του ο Λιτς, που ξεφεύγει από τη γνωστή αυταρέσκεια που τον διακρίνει, για να αποθεώσει τα υπέροχα ακροβατικά και τις επικίνδυνες σκηνές των αφανών ηρώων – κασκαντέρ, ακόμη και εις βάρος της πλοκής, που χρησιμοποιείται περισσότερο ως πρόσχημα, για την ανάδειξη του πυρήνα του θέματός του που δεν είναι άλλο από τους ανθρώπους που πέφτουν στη φωτιά από ύψη που προκαλούν ίλιγγο, μόνο και μόνο για να έχουν οι σκηνοθέτες δυο πλάνα, προς εντυπωσιασμό του κοινού.

   Και όλα αυτά χωρίς να χάνει η ταινία το χιούμορ της ή να ξεπέφτει σε χοντράδες ή εξυπνάδες, που θα ευχαριστήσουν τα ταπεινά ένστικτα του κοινού μίας υπερπαραγωγής, αλλά αντιμετωπίζοντας τους ταπεινούς εργάτες της βιομηχανίας του θεάματος, όπως τους αρμόζει, ως απαραίτητους για να βγει το τελικό αποτέλεσμα.

   Ο Ράιαν Γκόσλινγκ, ως νέος καθιερωμένος ποπ σταρ, θα βάλει όλο το κέφι του και τη γοητεία του σε πλήρη εφαρμογή, μεταδίδει όλη την αγάπη του προς τους κασκαντέρ, ενώ αποκτά και την πρέπουσα χημεία με την Έμιλι Μπλαντ, η οποία βάζει τη γυναικεία πινελιά και τον ρομαντισμό.

   ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Έχοντας επιβιώσει από ένα ατύχημα που παραλίγο να του κοστίσει την καριέρα του, ένας κασκαντέρ πρέπει να εντοπίσει έναν αγνοούμενο κινηματογραφικό αστέρα, να λύσει μία σκοτεινή υπόθεση συνωμοσίας και να κερδίσει ξανά τον έρωτα της ζωής του.

   Στον Ιστό του Τρόμου

   (“Infested”) Ταινία τρόμου, γαλλικής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Σεμπαστιάν Βανιτσέκ, με τους Τεό Κρίστιν, Σοφία Λεσάφρ, Ζερόμ Νιλ, Λίζα Νιαρκό, Φίνεγκαν Όλντφιλντ κα.

   Οι ταινίες τρόμου είναι το πιο δημοφιλές κινηματογραφικό είδος, ίσως μαζί με τα παιδικά animation, καθώς η παραγωγή τους, πολλές φορές ιδιαιτέρως οικονομική, μπορεί να φέρει εύκολο κέρδος, με δεδομένο ότι υπάρχει ένα φανατικό ευρύ κοινό που δύσκολα χάνει ταινία. Οι περισσότερες είναι του σωρού, ενώ ελάχιστες είναι αυτές που πραγματικά αξίζουν και μπορούν να σταθούν και στο κοινό που δεν ελκύεται από τον τρόμο.

   Η ταινία του πρωτοεμφανιζόμενου νεαρού σκηνοθέτη Σεμπαστιάν Βανιτσέκ, μία αραχνοφοβία αλά γαλλικά, βρίσκεται σίγουρα μακριά από τις πρώτες κι έχει το ενδιαφέρον της. Ο Βανιτσέκ, ωστόσο, παρότι δείχνει ότι έχει την κινηματογραφική ματιά, το ταλέντο και την όρεξη, πρέπει να διανύσει αρκετή απόσταση ακόμη για να ενταχθεί στους ολοκληρωμένους σκηνοθέτες, που η υπογραφή του θα είναι αρκετή για να σπεύσουμε.

   Ο Βανιτσέκ, στήνει ένα κλειστοφοβικό και σκοτεινό φιλμ τρόμου, εγκλωβίζοντας τους χαρακτήρες της ιστορίας του στον ιστό της αράχνης και ταυτόχρονα επιχειρεί να αναδείξει τον αλληγορικό χαρακτήρα της ταινίας του, για την ξενοφοβία στη Γαλλία, την μη αποδοχή των αραβόφωνων και γενικότερα τη δεύτερη γενιά μεταναστών, όπως και ένα κοινωνικό σχόλιο για τα τεράστια τσιμεντένια συγκροτήματα κατοικιών στα υποβαθμισμένα προάστια του Παρισιού, όπου πλέον η εγκληματικότητα συναντά το περιθώριο και μια γενιά που είναι έτοιμη να εκραγεί.

   Το στόρι, τοποθετεί σε μία τεράστια πολυκατοικία στα προάστια του Παρισιού έναν εργατικό νεαρό, τον Κάλεμπ, που πουλά αθλητικά παπούτσια στη μαύρη αγορά κι έχει αδυναμία στα μικρά εξωτικά ζώα και ζωύφια, η συλλογή των οποίων είναι παράνομη. Το τελευταίο του απόκτημα είναι μία αράχνη, που εν αγνοία του, μεταφέρθηκε λαθραία από μια έρημο της Μέσης Ανατολής και είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνη για τον άνθρωπο. Η αράχνη θα χρειαστεί μόλις μία στιγμή για να δραπετεύσει και να μετατρέψει ολόκληρο το κτίριο σε μια φριχτή παγίδα θανάτου. Την ίδια ώρα η αστυνομία σφραγίζει το κτίριο, εγκλωβίζοντας τους κατοίκους. Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν είναι η αναζήτηση ενός σημείου διαφυγής.

   Ο Βανιτσέκ δεν πρωτοτυπεί ιδιαίτερα, όμως, βρίσκει έναν αποτελεσματικό βηματισμό, με ρυθμό και σωστή κλιμάκωση της αγωνίας, αποφεύγοντας τις υπερβολικά φρικιαστικές εικόνες και προτείνοντας περισσότερο τις ανατριχίλες που προκαλεί στους περισσότερους η παρουσία των αραχνών και ειδικά σε ένα κλειστοφοβικό σκηνικό. Η μικρή ιστορία για τους πανικόβλητους χαρακτήρες της ταινίας, με τους καυγάδες ανάμεσα στον Κάλεμπ και την αδελφή του και τον καλύτερο φίλο του, δείχνουν μία αυθεντικότητα και μεταφέρουν το κλίμα που επικρατεί στα τσιμεντένια παρισινά γκέτο, ενώ το σασπένς αυξάνεται συνεχώς από τα κομψά και μετρημένα εφέ, τη σκοτεινή διεύθυνση φωτογραφίας και τον ευγενικό χαρακτήρα του πρωταγωνιστή.

   Όταν οι αστυνομικές δυνάμεις αποκλείουν το κτίριο και μπλοκάρουν τους ήρωες εντός μίας αραχνοΰφαντης παγίδας θανάτου θα έρθει και το ανεπαίσθητο και ίσως διφορούμενο κοινωνικό σχόλιο για τους μετανάστες στο Παρίσι, ενώ παράλληλα κλιμακώνεται η αγωνία για τη διάσωση των ηρώων.

   Οι νεαροί πρωτόβγαλτοι ηθοποιοί που πρωταγωνιστούν είναι ορεξάτοι και μεταφέρουν την απαραίτητη ένταση και το κλίμα ανησυχίας, αν και τελικά οι αράχνες είναι αυτές που κερδίζουν την αναγνώριση και τον τρόμο μας.

   ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ο Καλέμπ, ένας μοναχικός νεαρός άντρας με αδυναμία στα εξωτικά ζώα, φέρνει στο διαμέρισμα του μια δηλητηριώδη αράχνη που ανήκει σε ένα σπάνιο και πολύ επικίνδυνο είδος. Η αράχνη θα χρειαστεί μόλις μια στιγμή για να δραπετεύσει και να μετατρέψει ολόκληρο το κτίριο σε μια φριχτή παγίδα θανάτου.

   Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:

   Γκάρφιλντ: Γάτος με Πέταλα

   (“The Garfield Movie”) Αρκετά διασκεδαστική παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, αμερικάνικης παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία του έμπειρου και εξειδικευμένου στο animation Μαρκ Ντίταλ («Ο Αυτοκράτορας έχει Κέφια»). Το φιλμ, που βασίζεται στο γνωστό κόμικ με ήρωα τον Γκάρφιλντ, είναι κεφάτο, διαθέτει έξυπνες ατάκες και αρκετή πλάκα, για τον τεμπελάκο και φαταούλα γατούλη.

   Μετά από μια αναπάντεχη συνάντηση με τον εξαφανισμένο εδώ και καιρό πατέρα του -έναν απεριποίητο γάτο του δρόμου με το όνομα Βικ-, ο Γκάρφιλντ και ο σκυλοφίλος του, Όντι, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την άνετη ζωή τους στο υπέροχο σπιτικό τους και να ακολουθήσουν τον Βικ σε μια ξεκαρδιστική, ριψοκίνδυνη ληστεία.

   Η ταινία, που θα ευχαριστηθεί η πιτσιρίκαρία, αλλά θα ξεσκάσει και τους μεγαλύτερους, προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά, με τις φωνές των Κωνσταντίνου Λάγκου (Γκάρφιλντ), Βασίλη Μήλιου, Κώστα Τερζάκη, Σοφία Τσάκα, Κωνσταντίνου Ρεπάνη, Στεφανία Φιλιάδη κα.

   Το Χρώμα του Ροδιού

   (“Sayat Nova”) Το αριστούργημα που γύρισε ο φημισμένος σοβιετικός σκηνοθέτης Σεργκέι Παρατζάνοφ το 1968 και που αναστάτωσε κοινό και κριτικούς με τις ποιητικές απίστευτης αρμονίας και σύνθεσης λυρικές εικόνες του. Για 75 αξιομνημόνευτα λεπτά, με σταθερή κάμερα, χωρίς διαλόγους, μαγικές εικόνες – νοηματικά αυτοδύναμες και χωρισμένη σε οχτώ ενότητες, η θρυλική ταινία, που αποκαταστάθηκε το 2014 από τον Μάρτιν Σκορσέζε και την Cineteca di Bologna, αφηγείται τη βιογραφία του Γεωργιανού τροβαδούρου Σαγιάτ Νόβα (1712-1795) από τα παιδικά του χρόνια και την ανακάλυψη του έρωτα, έως την είσοδό του σε μοναστήρι και τον θάνατό του. Κλασική αξία, που αξίζει να ανακαλύψουν και οι νεότεροι σινεφίλ.

   (Φωτογραφία από την ταινία «Ο Κασκαντέρ»)

   Χάρης Αναγνωστάκης

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Continue Reading

ΤΑ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ