Με πρωτοβουλία του Δικτύου Ελλήνων Ριζοσπαστών και του προέδρου του Σάββα Τσιτουρίδη διοργανώθηκε εκδήλωση με θέμα “Ελευθερία του Τύπου – προϋπόθεση για τη δημοκρατία, την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή” στη Θεσσαλονίκη, στο ξενοδοχείο Holiday Inn την Τετάρτη 4 Μαϊου με ομιλητές τον δικηγόρο Βασίλη Καπερνάρο, τον επικοινωνιολόγο Νίκο Καραχάλιο, τον πρώην βουλευτή Νίκο Νικολόπουλο, τον πρώην υπουργό Πάνο Παναγιωτόπουλο, τον πρώην υπουργό Θανάση Σκορδά και τον πρόεδρο του Δικτύου Σάββα Τσιτουρίδη.
Την εκδήλωση χαιρέτισε ο πρώην περιφερειάρχης Παναγιώτης Ψωμιάδης και αρκετοί επώνυμοι Θεσσαλονικείς.
Παρατίθεται παρακάτω η ομιλία του προέδρου του Δικτύου Ελλήνων Ριζοσπαστών Σάββα Τσιτουρίδη που έκλεισε την εκδήλωση:
“Με όσα ελέχθησαν από τους προηγούμενους ομιλητές είναι προφανές ότι το σύστημα Μητσοτάκη πρέπει αφενός μεν να κάνει πολλά και αφετέρου να αποφεύγει περισσότερα για να προστατευθεί η ελευθερία του τύπου, που είναι απαραίτητος πυλώνας για τη λειτουργία της δημοκρατίας.
Μπορεί να γίνει αυτό;
Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Εκτιμώ πως όσο πηγαίνουμε προς τις εκλογές οι καθεστωτικές πρακτικές του συστήματος εξουσίας θα σκληραίνουν. Και η εκτίμησή μου αυτή εδράζεται σε ό, τι έχουμε δει την τελευταία τριετία. Σκληρός έλεγχος της ροής πληροφόρησης προσφέροντας με αυθαίρετα και αδιαφανή κριτήρια σε επιλεγμένα ΜΜΕ διαφημιστικές επιχορηγήσεις με αφορμή την πανδημία του COVID-19 και της κρίσης στο μεταναστευτικό. Όμως οι πολίτες γρήγορα κατάλαβαν αυτά τα ΜΜΕ με τα χρήματα αυτά, που μοιράζονται αφειδώς, στρατολογούνται από την κυβέρνηση όχι για την αντιμετώπιση της πανδημίας ή την προβολή και προώθηση συγκεκριμένων δράσεων, αλλά για τη συνολική προπαγάνδα της κυβέρνησης και ιδιαίτερα για το καθημερινό λιβάνισμα του κ. Μητσοτάκη.
Και κάτι ακόμη. Στο μεγαλύτερο μέρος τους τέτοια «μπουκωμένα» ΜΜΕ αποφεύγουν να εστιάζουν την προσοχή τους στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος από ένα κλειστό σύστημα λίγων προσώπων στο Μαξίμου. Έτσι μια κυβέρνηση που είναι βουτηγμένη στην αδιαφάνεια και στην προνομιακή αντιμετώπιση των ημετέρων, μένει στην ουσία στο απυρόβλητο. Οι υποτιθέμενοι ελεγκτές της εξουσίας μετατρέπονται σε προπαγανδιστές της. Και όταν στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος η κυβέρνηση δεν αισθάνεται τη πίεση του ελέγχου από τα ΜΜΕ – και έχει μάλιστα μια ακατανίκητη ροπή σε «περίεργες» πρακτικές, τότε ο πλούτος μαζεύεται στα χέρια των λίγων εκλεκτών της. Κι αυτό είναι κακό και για μια υγιή οικονομική ανάπτυξη, αλλά και για την κοινωνική συνοχή. Έτσι σ’ ένα ταλαιπωρημένο από τις απανωτές κρίσεις λαό, εμπεδώνεται η πεποίθηση ότι με εξαγορασμένο απ’ αυτόν επικοινωνιακό τοπίο κ. Μητσοτάκης επέλεξε να είναι ο Πρωθυπουργός των πλουσίων και των ισχυρών που διαπλέκονται μ’ αυτόν. Ξαναρχόμαστε όμως στο θέμα μας. Με τούτα και με τ’ άλλα όμως φτάνουμε σ’ ένα νούμερο 8 στους 10 Έλληνες να μην εμπιστεύονται τα ΜΜΕ και αυτό είναι κακό για τη δημοκρατία και τους θεσμούς.
Η σχετική διαστροφική παθογένεια άλλωστε για καθεστώς που αυτοχαρακτηρίζεται φιλελεύθερο είναι ορατή από την αρχή της τρέχουσας διακυβέρνησης. Είναι ενδεικτικό ότι μια από τις πρώτες ενέργειες της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν να θέσει υπό τον άμεσο έλεγχο του πρωθυπουργικού γραφείου τη Δημόσια Τηλεόραση, ο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών – που κατηγορείται σήμερα μέχρι και για παρακολουθήσεις δημοσιογράφων – και αργότερα τη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας που είναι αρμόδια για την εποπτεία των ΜΜΕ. Είναι χαρακτηριστικό των πολιτικών πρακτικών των κρατούντων ότι την ημέρα που δημοσιεύτηκε η τελευταία αυτή απόφαση, ο Πρωθυπουργός παραβίαζε τα μέτρα υγειονομικής προστασίας στην Ικαρία. Και αντί συγγνώμης τι έγινε, τι έκαναν οι αθεόφοβοι. Έβγαινε κυβερνητικό non-paper, που αποκαλύφθηκε από κάποιο λάθος του συστήματος σε αναρτημένη ανακοίνωση στους χώρους εργασίας της ΕΡΤ. Τι έλεγε η ανακοίνωση:
«Προς συναδέλφους παραγωγούς. Δεν παίζουμε φωτογραφίες, αλλά ούτε και βίντεο Κυριάκου Μητσοτάκη από τη βεράντα του σπιτιού Στεφανάδη στην Ικαρία (όπου είχε στρωθεί τραπέζι, κάτι που απαγορευόταν από τα υγειονομικά μέτρα). Επίσης παίζουμε μόνο πλάνα του Λιγνάδη, όχι με άλλους».
Οι «άλλοι» ήταν ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, η σύζυγός του και η υπουργός πολιτισμού κα Μενδώνη (που έκλαιγε το βράδυ των εκλογών του 2019 στην αγκαλιά της Φώφης Γεννηματά στην Χαριλάου Τρικούπη για το κακό αποτέλεσμα του ΠΑΣΟΚ και γατί κυβέρνηση θα γινόταν η ΝΔ (!).
Κλείνω εδώ το κεφάλαιο της ελευθερίας του τύπου. Έρχομαι να απαντήσω σε ερωτήσεις που μου έγιναν από πολλούς. Ποιοι είμαστε σήμερα εδώ; Τι συνδέει όλους εμάς που πήραμε μέχρι στιγμής το λόγο; Θα απαντήσω εκφράζοντας αποκλειστικά εμένα. Δεν είμαστε κόμμα. Είμαστε άνθρωποι που υπηρετήσαμε το δημόσιο βίο της χώρας, που προβληματιζόμαστε και ανησυχούμε. Που εκτιμούμε πως οι πολιτικές και επιχειρησιακές επιδόσεις κυβέρνησης και αντιπολίτευσης βρίσκονται σε αναντιστοιχία με τις απαιτήσεις των καιρών, βαθαίνοντας έτσι την οικονομική, κοινωνική και θεσμική κρίση στην χώρα.
Πιστεύουμε στον πολιτικό φιλελευθερισμό, στην κοινωνική οικονομία της αγοράς και στη δύναμη του ελληνισμού που καλείται να ανακτήσει τον έλεγχο του πεπρωμένου του σ’ έναν ανοιχτό κόσμο ραγδαίων αλλαγών, προκλήσεων και ευκαιριών. Αγωνιούμε να δώσουμε απαντήσεις για τις προκλήσεις που έρχονται από το μέλλον παρουσιάζοντας μια εναλλακτική πρόταση απέναντι σε πολιτικές και πρακτικές που επικεντρώνονται στο παρόν χωρίς αύριο.
Σύντομα θα έχουμε εκλογές με εκλογικό σύστημα την απλή αναλογική. Η λειτουργικότητα της απλής αναλογικής έχει ως βασική προϋπόθεση την πολιτική κουλτούρα των συναινέσεων, των πολιτικών και τακτικών συμμαχιών και της σύνθεσης απόψεων. Γι’ αυτό είναι παράδοξο το ότι τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στο ΚΙΝΑΛ όλοι σπεύδουν σήμερα να δηλώνουν ότι ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των προσεχών βουλευτικών εκλογών κανείς δε θα συνεργασθεί με κανέναν. Έτσι όμως παίζουν το παιχνίδι του Μητσοτάκη, που θεωρεί πως με τέτοιες αντιλήψεις στη σημερινή αντιπολίτευση, φιλοδοξεί να οδηγήσει την χώρα σε δεύτερες εκλογές, για να σχηματίσει με την ενισχυμένη αναλογική αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Η απλή αναλογική επιβάλλει επανεξέταση αντιλήψεων, νοοτροπιών, πρακτικών και συνειδήσεων που επεκράτησαν στην πολιτική ζωή της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό πέρα από την κεντροαριστερά αφορά και τις δυνάμεις της λογικής και του μέτρου στον χώρο της κεντροδεξιάς, που πιστεύουν ότι το σημερινό σύστημα εξουσίας με τις πολιτικές επιλογές και πρακτικές του και τις διαχειριστικές αδυναμίες του δεν μπορεί να εγγυηθεί την γεωπολιτική, πολιτική, οικονομική, κοινωνική και οικολογική σταθερότητα και ομαλότητα στην χώρα. Ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης πατριωτικής, κοινωνικής, οραματικής και ριζοσπαστικής που επιβάλλεται να προκύψει από την κάλπη της απλής αναλογικής είναι πλέον ευθύνη και της αδέσμευτης κεντροδεξιάς. Και μια τέτοια κυβέρνηση δε θα έχει πρωθυπουργό ούτε τον Μητσοτάκη ούτε τον Τσίπρα.
Σήμερα βρεθήκαμε εδώ για μια εκδήλωση για ένα πολύ σημαντικό θέμα. Υπάρχουν άλλοι; Είμαστε εμείς οι καλύτεροι από τους ανησυχούντες; Προφανώς και υπάρχουν κι άλλοι. Και καλύτεροι ενδεχομένως από εμάς. Οφείλω όμως να επισημάνω πως η ιστορία είναι γεμάτη από «προφήτες» που πιστεύουν πως είναι οι άριστοι των αρίστων και που κάθονται στον καναπέ τους περιμένοντας να τους φωνάξει ο λαός. Στο τέλος όμως η ιστορία γράφεται από εκείνους που το παλεύουν μέρα με την ημέρα, βήμα-βήμα κάνοντας αυτό που αισθανόμαστε ότι μας αναλογεί ως ευθύνη απέναντι στον τόπο μας και απέναντι στα παιδιά μας.
Πιστεύω βαθιά ότι οι καιροί μας καλούν για συναινέσεις, συνθέσεις και αναμετρήσεις για την πατρίδα που θέλουμε και αξίζουμε. Ο αχός της κοινωνίας θα προσδιορίσει σύντομα το πώς θα εκφραστεί πολιτικά, προγραμματικά και οργανωτικά ένα ρεύμα που θέλει να συνδιαμορφώσει και να εγγυηθεί την γεωπολιτική, πολιτική, οικονομική, κοινωνική και οικολογική σταθερότητα και ομαλότητα στην χώρα. Για να το πετύχουμε αυτό πρέπει οι αδέσμευτες δυνάμεις της κεντροδεξιάς του μέτρου και της λογικής να ξεβολευτούμε από την «άνεση» της ανοχής και της αποχής, να παραμερίσουμε προσωπικές στρατηγικές και θεμιτές φιλοδοξίες, φόβους και δισταγμούς και να συνεννοηθούμε. Να συνεννοηθούμε στη βάση αυτή των αρχών και αξιών που υπηρετήσαμε μέσα σε μια μεγάλη, πατριωτική, φιλελεύθερη, ριζοσπαστική και κοινωνική παράταξη. Εγώ αναφέρομαι στις αρχές και στις αξίες της ΝΔ της νιότης μου.
Για να κλείσω με το θέμα της σημερινής μας συνάντησης. Όταν μια χώρα της Ευρώπης βρίσκεται πίσω από την Ουρουγουάη, την Αρμενία και την Αλβανία και κατακρημνίζεται 38 θέσεις πιο χαμηλά από πέρυσι στον Δείκτη Ελευθερίας του τύπου, αυτό και μόνο θα ήταν αρκετό, για να αντισταθούμε. Γιατί όσο δεν το κάνουμε αυτές οι αρχές και αυτές οι αξίες πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η Ελλάδα της μεταπολίτευσης κινδυνεύουν να χαθούν στο σκοτάδι ενός προσωποπαγούς και οικογενειακού συστήματος εξουσίας, που δεν καταλαβαίνει από αρχές και ιδεολογίες μπροστά στη βουλιμία της ιδιοτελούς επικράτησης.
Και θα κλείσω τη σημερινή ομιλία μου με τον ίδιο τρόπο που έκλεισα μια άλλη ομιλία μου πριν από τρία χρόνια, εδώ στη Θεσσαλονίκη, τις παραμονές των Ευρωεκλογών.
Ένα δάσος καίγεται. Οι περίοικοι στέκονται απαθείς περιμένοντας την πυροσβεστική. Εμφανίζεται ένα περιστέρι που πετά μια σταγόνα νερό από μια παρακείμενη δεξαμενή. Πάει κι έρχεται. Πάει κι έρχεται ρίχνοντας μερικές σταγόνες. Απορημένοι οι περίοικοι το ρωτούν περιπαικτικά. Τι κάνεις, βρε, περιστέρι; Πιστεύεις ότι κάνεις κάτι αποτελεσματικό; Κι απαντά το περιστέρι. «Κάνω αυτό που μου αναλογεί». Αν όλοι κάνουμε αυτό που μας αναλογεί, η Ελλάδα μπορεί να ξανασταθεί γρήγορα στα πόδια της.
Σας ευχαριστώ.”
