Ανατροπές στο μέτρο των ηλεκτρονικών αποδείξεων που θα εμφανιστούν στις φετινές φορολογικές δηλώσεις έφερε με το πρόσφατο ψηφισθέν νομοσχέδιο το Υπουργείο Οικονομικών. Στα μαλακά πλέον πέφτουν όσοι φορολογούμενοι δεν έπιασαν το όριο του 30%.

Συγκεκριμένα:

Από 1.1.2020 και εφεξής, στο εισόδημα (μισθωτής εργασίας, συντάξεων και επιχειρηματικής δραστηριότητας) επί του οποίου εφαρμόζεται ο συντελεστής 30% για την ανεύρεση του απαιτούμενου ποσού αποδείξεων που πρέπει να δαπανηθούν με ηλεκτρονικά μέσα, δεν προστίθενται (πέραν της εισφοράς αλληλεγγύης και του ποσού της διατροφής που δίδεται στον διαζευγμένο ή την διαζευγμένη σύζυγο ή σε μέρος συμφώνου συμβίωσης ή και εξαρτώμενο τέκνου) τα παρακάτω εισοδήματα:

– Οι έκτακτες αποζημιώσεις, αμοιβές, επιχορηγήσεις και οικονομικές ενισχύσεις που χορηγήθηκαν στο πλαίσιο αντιμετώπισης των συνεπειών του κινδύνου διασποράς του κορωνοϊού COVID-19 και αποτελούν εισόδημα.

– Οι Αποζημιώσεις απόλυσης εργαζομένων και το ασφάλισμα που καταβάλλεται στο πλαίσιο ομαδικών ασφαλίστρων.

– Το επίδομα εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης ανέργων και το επίδομα αναζήτησης εργασίας.

– Η αγροτική επιδότηση πρόωρης συνταξιοδότησης.

– Η είσπραξη ασφαλιστικής αποζημίωσης ή οικονομικής ενίσχυσης, λόγω διάλυσης αλιευτικού σκάφους.

Η παραπάνω διάταξη δεν αφορά μόνο στο έτος 2020 αλλά και στα επόμενα φορολογικά έτη.

Ειδικά για το φορολογικό έτος 2020, κατά παρέκκλιση των διατάξεων θα ισχύσουν τα εξής:

Το απαιτούμενο ποσό δαπανών με ηλεκτρονικά μέσα παραμένει στο 30% επί του εισοδήματος , ωστόσο το ποσό του φόρου που θα επιβληθεί ως επιπλέον επιβάρυνση στο φόρο εισοδήματος των φορολογουμένων υπολογίζεται πλέον με δύο διαφορετικούς τρόπους.

1^ος Τρόπος – Σε περίπτωση που το δηλωθέν ποσό με ηλεκτρονικές συναλλαγές είναι υψηλότερο του 20% του πραγματικού εισοδήματος που προέρχεται από μισθωτή εργασία – συντάξεις, επιχειρηματική δραστηριότητα και ακίνητη περιουσία, ο φόρος που προκύπτει κατά την εφαρμογή της κλίμακας της παρ. 1 του άρθρου 15 του ΚΦΕ προσαυξάνεται κατά το ποσό που προκύπτει από τη θετική διαφορά μεταξύ του απαιτούμενου και του δηλωθέντος ποσού δαπανών με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής, πολλαπλασιαζόμενης με συντελεστή έντεκα τοις εκατό (11%).

Παράδειγμα.

Για εισόδημα 8.000 ευρώ το απαιτούμενο ποσό δαπανών με ηλεκτρονικά μέσα (30%) είναι 2.400 ευρώ ενώ το (20%) είναι 1.600 ευρώ. Σε περίπτωση που έχουμε δαπάνες 2.000 ευρώ εφαρμόζεται ο 1^ος τρόπος και ο φορολογούμενος θα επιβαρυνθεί με 44 ευρώ ( Διαφορά 400 ευρώ χ 11%) έναντι 88 ευρώ με βάση την προηγούμενη διάταξη.

2^ος Τρόπος – Σε περίπτωση που το δηλωθέν ποσό με ηλεκτρονικές συναλλαγές υπολείπεται του 20% του πραγματικού εισοδήματος που προέρχεται από μισθωτή εργασία – συντάξεις, επιχειρηματική δραστηριότητα και ακίνητη περιουσία, ο φόρος που προκύπτει κατά την εφαρμογή της κλίμακας της παρ. 1 του άρθρου 15 του ΚΦΕ προσαυξάνεται κατά το ποσό που προκύπτει από τη θετική διαφορά μεταξύ του είκοσι τοις εκατό (20%) του πραγματικού εισοδήματος που προέρχεται από μισθωτή εργασία – συντάξεις, επιχειρηματική δραστηριότητα και ακίνητη περιουσία και του δηλωθέντος ποσού δαπανών με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής, πολλαπλασιαζόμενης με συντελεστή είκοσι δύο τοις εκατό (22%) και επιπροσθέτως κατά το ποσό που προκύπτει από τη θετική διαφορά μεταξύ του απαιτούμενου ποσού δαπανών και του είκοσι τοις εκατό (20%) του πραγματικού εισοδήματος που προέρχεται από μισθωτή εργασία – συντάξεις, επιχειρηματική δραστηριότητα και ακίνητη περιουσία, πολλαπλασιαζόμενης με συντελεστή έντεκα τοις εκατό (11%). 

          Παράδειγμα.

Για εισόδημα 8.000 ευρώ το απαιτούμενο ποσό δαπανών με ηλεκτρονικά μέσα (30%) είναι 2.400 ευρώ ενώ το (20%) είναι 1.600 ευρώ. Σε περίπτωση που έχουμε δαπάνες 1.200 ευρώ εφαρμόζεται ο 2^ος τρόπος και ο φορολογούμενος θα επιβαρυνθεί με 88 ευρώ στην ( Διαφορά 400 ευρώ χ 22%) και με 88 ευρώ στην ( Διαφορά 800 ευρώ χ 11%) συνολικά 176 ευρώ επιβάρυνση έναντι 264ευρώ με βάση την προηγούμενη διάταξη.

Σε κάθε περίπτωση, η προσαύξηση του φόρου δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσό που προκύπτει από τη θετική διαφορά μεταξύ του απαιτούμενου και του δηλωθέντος ποσού δαπανών με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής, πολλαπλασιαζόμενης με συντελεστή είκοσι δύο τοις εκατό (22%).

Στην ίδια διάταξη εξαιρείται από την προσαύξηση του φόρου ένα πολύ μεγάλο μέρος φορολογούμενων οι οποίο έχουν πληγεί λόγω της εξάπλωσης της πανδημίας, όπου προβλέπεται ότι το «πέναλτι» για τις ηλεκτρονικές αποδείξεις δε θα ισχύσει στις ακόλουθες περιπτώσεις:

1) Πληττόμενοι για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα εντός του έτους 2020 λόγω της πανδημίας και είναι φυσικά πρόσωπα που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα.

2) Πληττόμενοι για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα εντός του έτους 2020 λόγω της πανδημίας και είναι φυσικά πρόσωπα των οποίων η σύμβαση εργασίας ανεστάλη.

3) Πληττόμενοι για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα εντός του έτους 2020 λόγω της πανδημίας και είναι φυσικά πρόσωπα των οποίων η σύμβαση ναυτολόγησης ανεστάλη.

4) Πληττόμενοι για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα εντός του έτους 2020 λόγω της πανδημίας και είναι φυσικά πρόσωπα τα οποία εντάχθηκαν στον μηχανισμό ενίσχυσης «ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ».

5) Πληττόμενοι για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα λόγω της πανδημίας και είναιφυσικά πρόσωπα τα οποία είναι ιδιοκτήτες ακινήτων, που έλαβαν μειωμένο μίσθωμα εντός του 2020, για το οποίο έχει υποβληθεί έστω και μία εγκεκριμένη δήλωση COVID.

6) Φορολογούμενοι που είχαν συμπληρώσει το εξηκοστό (60ό) έτος της ηλικίας τους στις 31 Δεκεμβρίου 2019.

Τέλος για το 2020 και τα επόμενα ισχύει ταυτόχρονα η εξαίρεση (μόνιμη) από το μέτρο της συλλογής αποδείξεων με ηλεκτρονικά μέσα, στις ακόλουθες περιπτώσεις:

(1) Φορολογούμενοι που έχουν συμπληρώσει το εβδομηκοστό (70ο) έτος της ηλικίας τους.

(2) Άτομα με ποσοστό αναπηρίας ογδόντα τοις εκατό (80%) και άνω.

(3) Όσοι βρίσκονται σε δικαστική συμπαράσταση.

(4) Οι φορολογικοί κάτοικοι αλλοδαπής, που υποχρεούνται σε υποβολή δήλωσης στην Ελλάδα.

(5) Δημόσιοι λειτουργοί και δημόσιοι υπάλληλοι που υπηρετούν στην αλλοδαπή, καθώς και φορολογικοί κάτοικοι Ελλάδας που διαβιούν ή εργάζονται στην αλλοδαπή.

(6) Ανήλικοι που υποχρεούνται σε υποβολή δήλωσης φορολογίας εισοδήματος.

(7) Οι υπηρετούντες την υποχρεωτική στρατιωτική τους θητεία.

(8) Φορολογούμενοι που κατοικούν μόνιμα σε χωριά με πληθυσμό έως 500 κατοίκους και σε νησιά με πληθυσμό κάτω των 3.100 κατοίκων, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, εκτός αν πρόκειται για τουριστικούς τόπους. Ως τουριστικοί τόποι ορίζονται όσοι περιλαμβάνονται στο π.δ. 899/1976, όπως τροποποιήθηκε με το π.δ. 664/1977.

(9) Οι φορολογούμενοι που είναι δικαιούχοι Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης (ΚΕΑ).

(10) Οι φορολογούμενοι που βρίσκονται σε κατάσταση μακροχρόνιας νοσηλείας (πέραν των έξι (6) μηνών).

(11) Όσοι διαμένουν σε οίκο ευγηρίας και σε ψυχιατρικό κατάστημα.

(12) Οι φυλακισμένοι.

Πέτσογλου Ι. Ιορδάνης

Λογιστής – Φοροτεχνικός

Διευθύνων Σύμβουλος

ALPHA Λογιστική

Accounting Office