Αλίνα Σχούκ, από τα χρυσά μετάλλια στην πρώτη γραμμή του πολέμου!

Πριν από οκτώ χρόνια, η Αλίνα Σχούκ ήταν ένα από τα κορυφαία εκκολαπτόμενα αστέρια του παγκόσμιου στίβου, καθώς είχε αναδειχθεί παγκόσμια πρωταθλήτρια στον ακοντισμό (2018) και πρωταθλήτρια Ευρώπης στο έπταθλο (2017). Οι επιδόσεις της αποτελούσαν εχέγγυο για μία εντυπωσιακή καριέρα, όμως η ζωή είχε διαφορετικά… σχέδια για την -σήμερα- 26χρονη Ουκρανή, η οποία, πλέον, είναι στρατιώτης στην ταξιαρχία «Khartiia».

Ως μέλος της Εθνοφρουράς, η Σχούκ, η οποία κατάγεται από την πόλη Μπρόβαρι -κοντά στο Κίεβο- διαχειρίζεται την συνεργασία με στρατιώτες από περίπου είκοσι χώρες.

Τον Ιανουάριο του 2025, η Σχούκ υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση στον ώμο μετά από ρήξη μυός. Ωστόσο, μια λοίμωξη κατά την διάρκεια της επέμβασης, έθεσε σε κίνδυνο την ανάρρωσή της.

«Πλέον δεν μπορώ να σηκώσω βάρος με το δεξί μου χέρι, με το οποίο συνήθιζα να κάνω ρίψεις. Η επιστροφή στον επαγγελματικό αθλητισμό δεν είναι πλέον η προτεραιότητά μου αυτήν την στιγμή», τονίζει η Σχουκ φορώντας το αλεξίσφαιρο γιλέκο της και προσθέτει: «Ο αθλητισμός παραμένει το θεμέλιο μου. Είναι σαν το Excel, χωρίς αυτό, δεν καταλαβαίνεις την λογική».

Το 2020, η Ουκρανή πρωταθλήτρια προετοιμαζόταν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Ομως ακολούθησαν η αναβολή της κορυφαίας διοργάνωσης λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, αλλά και διαδοχικοί τραυματισμοί και χειρουργικές επεμβάσεις αποκατάστασης. Άφησε τους αγώνες για να γίνει η επιχειρησιακή διευθύντρια μιας εταιρείας οικονομικών συμβούλων. Εκεί, βοηθά τους Ουκρανούς βετεράνους να διαχειρίζονται τους προϋπολογισμούς τους. Η μετάβασή της της ως μάχιμη έγινε σταδιακά, περνώντας από τον εθελοντισμό, στην αμεσότερη συμμετοχή.

«Όταν συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να είμαι χρήσιμη στην πρώτη γραμμή, δεν δίστασα». Το 2025, εντάχθηκε στην «Khartiia», μια νέα ταξιαρχία που δημιουργήθηκε εν μέσω του πολέμου. Αναπτυγμένη κοντά στο Χάρκοβο, συντονίζει τις σχέσεις με τους ξένους στρατιώτες, σχετικά με την στρατολόγηση, τις ενημερώσεις, τον εξοπλισμό και την μετάφραση: «Αυτοί οι μαχητές συχνά αντικαθιστούν τους Ουκρανούς που δεν ήθελαν ποτέ να φέρουν όπλα. Η βοήθειά τους είναι τεράστια».

Στην εν λόγω ταξιαρχία, ο μέσος όρος ηλικίας, κυμαίνεται από τα 26 έως τα 28 έτη. «Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο κίνητρο στην ζωή μου. Οι άνθρωποι δίνουν το 135%, μόλις κοιμούνται δύο ώρες. Εδώ, κανείς δεν ρωτάει «γιατί;» Όλοι γνωρίζουν την απάντηση. Στον στρατό, δεν είμαι γυναίκα στρατιώτης, αλλά απλώς ένας στρατιώτης μεταξύ άλλων. Δεν έχω βιώσει ποτέ σεξισμό, ούτε στον αθλητισμό, ούτε εδώ».

Οι γυναίκες είναι… σπάνιο είδος στην παρέα της, αλλά υπάρχουν αλλού: «Συχνά, είναι ακόμη πιο ανθεκτικές σωματικά. Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για διακρίσεις ανά φύλο, όχι σε αυτόν τον πόλεμο. Το άγχος προηγείται της απειλής. Αλλά όταν είναι εκεί, μπροστά σου, ο φόβος εξαφανίζεται. Στον στρατό, δεν μιλάμε για το μέλλον. Απλώς για το τώρα. Ξέρω ότι θα βρω τον εαυτό μου μετά την νίκη. Σε αθλητικό ή σε οικονομικό επίπεδο».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΠΕ-ΜΠΕ